Recensie: Andy Summers – Harmonics Of The Night
Andy Summers – Harmonics of the Night
Format: CD – Digital / Label: Flickering Shadow
Release: 2021
Tekst: Fons Delemarre
De vraag ‘Hoe klinkt een foto?’is er een uit de categorie ‘Eén gek kan meer vagen stellen dan tien wijzen kunnen beantwoorden’.
Toch heeft gitarist/fotograaf -dan wel fotograaf/gitarist- Andy Summers een antwoord op de vraag geformuleerd voor een expositie van zijn fotowerk in het Pavillion Populaire in Montpellier (Fr.) Summers was niet tevreden met de muziek die meestal te horen was bij exposities van zijn werk en dacht: ‘Dat kan beter’. Of dat gelukt is weet ik niet, want ik ken de foto’s die in Montpellier getoond werden, niet echt. Wel heb ik in 2019 een expositie van hem in het Bonnefantenmuseum in Maastricht gezien. Mogelijk waren dat dezelfde foto’s als die in Montpellier, want ook de expo in Bonnefanten heette A Certain Strangeness.
Het muzikale post-Policewerk van Summers is vaak interessant (de albums met Robert Fripp, bijvoorbeeld), soms verrassend (albums met muziek van Charles Mingus en Thelonious Monk) en soms weinig opzienbarend (‘Invisible Threads’ met John Etheridge).
Zijn laatste drie albums vormen, wat Summers betreft, een trilogie. In 2015 verscheen ‘Metal Dog’, in 2017 gevolgd door ‘Triboluminescence’. Op beide albums staan breed uitgesponnen, instrumentale stukken, waarop het gitaargeluid van Summers invloeden van gitaristen als Robert Fripp en Bill Frisell laat horen.
Om geschikt te zijn als muziek ter onderbouwing van een foto-expositie, is de muziek op ‘Harmonics of the Night’, deel drie van de trilogie, tot het bot uitgekleed. Minimalistisch, zo u wilt. Het dik aangezette, soms zelfs ‘achteruit’ gespeelde gitaargeluid, zoals dat op de vorige twee albums nog te horen was, heeft op ‘Harmonics of the Night’ plaats gemaakt voor een meer sferisch geluid, het geluid van rondzwevende en langzaam omhoog kringelende gitaarklanken.
Als eerste maakte Summers het stuk A Certain Strangeness, een gitaarimprovisatie van 20 minuten, die als ‘loop’ draaide op de expositie. Op het album is dit stuk teruggebracht tot 11 minuten.
Summers: “This piece put a certain approach in my head and pointed me in the direction of eleven more tracks. These pieces which vary from minimalist approaches to African influenced dance pieces and are what I consider the sonic parallels to the photography.” De muziek voor de expositie was, zegt Summers, “…a music installation to accompany the photography on the wall, a piece that could be looped and thus provide a continual musical counterpoint to the visual.”
De muziek op het album en de foto’s die ik van Summers gezien heb, passen prima bij elkaar. Zo worden de foto’s ‘soundpictures’ en de tracks op het album ‘picturesounds’. Mooi hoor…
Tracks:
01. A Certain Strangeness
02. City Of Crocodiles
03. Aeromancer
04. Chronosthesia
05. Harmonics Of The Night
06. Mirror In The Dirt
07. Prairie
08. Fantoccini
09. Aphelion
10. Spell
11. Inamorata
12. Strange Return
Website: https://andysummers.com/