Review: Jason Isbell – Something More Than Free (10 Year Anniversary Edition)
Jason Isbell – Something More Than Free (10 Year Anniversary Edition)
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Southeastern Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Het moet toch niet gekker worden: 50th Year Anniversary, 40th Year Anniversary, 25th Year Anniversary en nu ook al een 10 Year Anniversary? Jazeker, ‘Something More Than Free’ in een 10 Year Anniversary Edition van Jason Isbell met dit verschil dat alle nummers geremixed zijn door Sylvia Massy, met aan het eind nog een extraatje!
Nou vooruit, voordeel van de twijfel.
Eerst maar even de credits verdelen:
– Jason Isbell – vocals, allerlei soorten gitaren
– Dave Cobb – percussion, acoustic guitar
– Derry DeBorja – piano, Mellotron, organ, synthesizer, “Wurly”
– Chad Gamble – drums
– Jimbo Hart – electric bass
– Amanda Shires – fiddle, violin, background vocals, harmony
– Sadler Vaden – electric guitar, background vocals
En voor Should I Go Missing komen er bij:
– Nick Kirby – drums
– Simon Chrisman – brushes
– Sylvia Nassy – percussion
– Chris Johnson – guitar
Daar gaan we!
If It Takes A Lifetime, een ontspannen begin van dit album met veel verschillende snaren, “my day will come, If It Takes A Lifetime.” “The line between right and wrong was só fine” maar hij zal zeker uitvinden wat het juiste is voor al z’n vragen, ook al If It Takes A Lifetime. Mooie fiddle en lekker met z’n allen gezongen. Gezellig begin.
24 Frames, familieverbanden en meer, feitelijk past alles in 24 Frames. Dat vind ik wel een leuke benadering om alle verwarring in de wereld en die je dus bezig houdt, een plek te geven in 24 Frames zodat alles toch nog een beetje overzichtelijk blijft. Grappige insteek.
Lekker vlotte intro in Flagship. Een beeldverhaal, een couple in the corner, samen, terwijl hij in gedachten mijlenver van haar ververwijderd is. En meer van dat soort observaties uit het dagelijkse leven. Fijn meerstemmig gezongen met bijna alleen gitaarbegeleiding, een heel klein ietsiepietsie keyboards hoorbaar. Breekbaar. “Give her space, give her speed, give her anything, get her out of here” – ze vertelt een heleboel verhalen waarvan de meeste écht waar zijn en dat is zó veel dierbaars, “Teach me How To Forget, hoe ik alles een plaats kan geven, hoe ik uit dat alles “unlearn a leason” . Stevig gezongen met meer stemmen in een vlot tempo, begeleiding van verschillende gitaren, ook aan het eind. Mooi! Heel mooi!!!
Een mooi rustig begin met gitaren en keyboards héél zacht in Children Of Children, het langste nummer op dit album met bijna 6 minuten. Een uitgebreide uiteenzetting over het zijn van 17, de leeftijd dus. Af en toe onbezonnen, naïef, niet over nagedacht en zo voort, gedragen gezongen met hier en daar meerstemmig. Moody Blues-achtig instrumentaal tussenstuk. Héél mooi! Gevolgd door een lekkere ruige gitaarsolo, met dito drums. Beide soli staan model voor de tegenstrijdigheden die je in het leven tegen komt en waar je niet altijd de juiste oplossing voor hebt. Komt tijd, komt raad, waarna er een langzame fade out volgt.
Lekker aangezette gitaar om ons in The Life You Chose de keuzes die we hebben gemaakt te laten zien en waar je dus ook de consequenties van hebt te aanvaarden. Keuzes! Ik heb er al eerder naar verwezen: Robert Long met Miljoenen Keuzes, daar zit het ook allemaal in! Mooie strijkers die lang aanhouden, op de achtergrond een lekkere drums, background vocals, kortom: Een juweel van een nummer. De tekst past precies bij de “lengte” van de muziek. Heel mooi! The Life You Chose!
De titelsong Something More Than Free, in een fris jasje gestoken. Jason laat zich horen! Begeleid door een romantische viool. Mooi, “A hammer needs a nail”, alles past altijd bij elkaar, op welke manier dan ook, hoe dan ook, daarin schuilt dat het totaal méér is dan de som der delen Something More Than Free en daar moet je elke dag aan werken. Ook mooi.
Speed Trap Town, “She said it’s not my business, but it breaks my heart”, oftewel Jubel, Trubel, Heiterkeit! Er is altijd wel iets om je druk over te maken, “Doctor said daddy won’t make it a year, but after that he’s still here”. Nou, als je daar niet opgewerkt van wordt… Subtiele begeleiding van viool en diepe piano, gevolgd door een jankende gitaar. Er schiet me maar één ding te binnen: Rénnen naar de medicijnkast voor een vrolijkmakend medicijn!
De Hudson Commodore was/is een auto die van 1941 tot 1952 gemaakt werd door de Hudson Motor Company of Detroit. Vooral ná de oorlog werd de auto heel erg populair ook omdat ie verkrijgbaar was als sedan, coupé en convertible. Zoek gerust op internet naar de shiny pictures. Wat een prachtige auto’s! De Hudson Commodore dus. Prachtig sfeerverhaal, geschetst alsof het toen was. “She wanted to ride in a Hudson Commodore. In her 20’s, dokters en advocaten wilden haar onder hun vleugels houden, ze leefde in de Bible Belt en voordat ze het goed en wel besefte “she didn’t need to think”… En toch wilde ze maar één ding: “She wanted to ride in a Hudson Commodore. Vólle violen, en herhaling van “She wanted to ride in a Hudson Commodore! Laat haar toch. Gun haar dat plezier.
Een beetje swampy begin van Palmetto Rose, lekker “diepe” gitaar en dito begeleiding van meerdere instrumenten in een nummer dat er van verhaalt dat geliefden een Palmetto Rose meegaven aan hun “makkertje” om bij zich te dragen in de Civil War. Tegenwoordig wordt het ook gebruikt om uiting te geven aan de “kracht” van de staat South Carolina en ook zien we de bloem steeds vaker op trouwerijen. Met deze historische toelichting mag het duidelijk zijn waar Jason over zingt in dit nummer.
Patriottisch.
To A Band That I Loved, samen zijn, tegen de stroom in. Zwaar verliefd als “zij” op een avond zingt en “jij” denkt dat ze alleen voor jou zingt… En ook al is ze er niet meer, “may you find what you gave all that hope!” Mooie love song! Rustige en toch zeer aanwezige begeleiding die aan het eind orkestrale vormen aanneemt.
Oorspronkelijk een b-side, hier nu als toegift: Should I Go Missing. Lekker traditioneel bluesy, ook een beetje “achter de hand” gezongen, mooie resonator gitaar door Jason, een slide, stampende drums en Jason schreeuwt het uit Should I Go Missing, nou, volgens komt het best goed, met dit album van Jason Isbell in de hand zullen velen van ons in staat zijn hem te vinden. Dat is ook in ons eigen belang. Want als we hem hebben gevonden slepen we hem de studio in en daar komt hij niet eerder uit
dan wanneer er een nieuw album op de mat ligt…! Maar Should I Go Missing is wel heel erg heavy! Zware kost!
En dan… het oordeel van de jury!
Feitelijk één beoordeling in tweeën. ‘Something More Than Free (10 Year Anniversary Edition)’. Natuurlijk moet ik me allereerst afvragen of deze uitvoering genoeg extra’s biedt aan de bestaande fans. Ikzelf kan niet beoordelen in hoeverre deze re-mix anders of beter is dan de oorspronkelijke uitgave. Dat kunnen die fans het beste zelf beoordelen. Het is zonder enige twijfel een heel knap album, Jason Isbell is, gezien z’n populariteit heel zeker een artiest die er toe doet. Prima zanger, samen met z’n begeleiders een fijn stuk muziek, goede songs met veel teksten ter overdenking, hetgeen volgens de bio ook de bedoeling is van Jason om over te brengen.
In die missie is ie meer dan gelukt. Dé fan moet zich dus de vraag stellen waarin deze uitgave zich onderscheidt, áls het zich onderscheidt… Dus, dat is mijn kritische opmerking met voor het overige eigenlijk alleen maar complimenten. Het extraatje in de vorm van Should I Go Missing, wijkt te sterk af van de rest om op mij indruk te maken. Ik kan me voorstellen dat men zelf ook vond dat deze uitvoering niet genoeg onderscheidend vermogen heeft en dat dat de enige reden is voor: Vooruit knallen we Should I Go Missing er als “extra” achteraan. Puike plaat, maar…
En ach, ik weet ook wel dat de échte fan álles koopt van zijn/haar idool. De verzameling moet tenslotte compleet zijn! Ik doe zelf niet anders. Het tweede deel van de beoordeling is bestemd voor iedereen die neutraal is, geen ervaring heeft met het werk van Jason Isbell, zeker wel eens van hem gehoord heeft en deze recensie leest met de vraag: Is dit album iets voor mij? Het antwoord is heel eenvoudig: Absoluut heel zeker! Lees het hier boven maar na! Het zou me niet verbazen als er ná dit album
meer fans zijn van Jason Isbell dan ervóór! Ben ik duidelijk?
Mijn favorieten: The Life You Chose en Hudson Commodore en de laatste niet in het minst omdat ik de foto’s op internet heb gezien van die prachtige auto! Wie wil daar nou niet in rijden!
Tracks:
01. If It Takes a Lifetime (2025 Remaster)
02. 24 Frames (2025 Remaster)
03. Flagship (2025 Remaster)
04. How to Forget (2025 Remaster)
05. Children of Children (2025 Remaster)
06. The Life You Chose (2025 Remaster)
07. Something More Than Free (2025 Remaster)
08. Speed Trap Town (2025 Remaster)
09. Hudson Commodore (2025 Remaster)
10. Palmetto Rose (2025 Remaster) Explicit
11. To a Band That I Loved (2025 Remaster)
12. Should I Go Missing
Website: https://www.jasonisbell.com/