Festivalverslag Ribs & Blues Editie 27 – 2025
7-8-9 juni 2025, Domineeskamp, Raalte
Tekst: Harry Pater
Foto’s: Harrie Huisman
Ook dit jaar bezochten veel muziekliefhebbers het centrum van het Sallandse Raalte voor de inmiddels 27e editie van het jaarlijkse Ribs & Blues festival, voor het eerst onder leiding van voorzitter Esther Vastenavond, die vorig jaar de opvolgster werd van haar jarenlange voorganger Ton Groot Beumer, die er overigens ook gewoon bij was
In de drie dagen van het festival zijn er, zo is nu bekend geworden, ruim 23.000 betalende bezoekers gekomen, weliswaar iets minder dan in de afgelopen jaren, maar daar zal het helaas regenachtige weer op vooral de zondag en maandagmiddag, debet aan zijn geweest. De vele vrijwilligers (vooral leden van plaatselijke en regionale verenigingen) hebben ook dit jaar ervoor gezorgd dat er veel te doen en te beleven was. Zoals gebruikelijk tijdens beide Pinksterdagen ook veel aandacht voor de kinderen, die aan allerlei activiteiten konden meedoen en ook voor de volwassen bezoekers was er veel te zien en te doen, inclusief uiteraard het eten van spareribs en allerlei andere etenswaren én uiteraard voldoende te drinken.
De zaterdagavond is traditiegetrouw niet-blues georiënteerd en dat was meteen al te merken bij de band Young Gun Silver Fox, die vooral soul-getinte muziek speelde voor een nog niet half gevulde tent (de main stage), want veel bezoekers bleven buiten om gezellig te kletsen met vrienden en bekenden. Om eerlijk te zijn kon het duo Andy Platts en Elliott Randall en hun medemuzikanten mij niet echt boeien en er werd door een flink gedeelte van het publiek tijdens het optreden flink gebruikgemaakt om verder te praten, dus ik was niet de enige.
Ruim voordat Danny Vera en zijn muzikanten en achtergrondzangeressen het podium betraden was de tent stampvol. Naast een uitstekende zanger en gitarist is de Zeeuwse songwriter ook nog eens een prima entertainer en dat liet hij weer duidelijk merken. Ook tijdens het rustige deel van het concert, vooral tijdens Roller Coaster, was het publiek echt aan het meegenieten en werd er ook meegezongen.
Het viel me op dat er in de pauze vrij veel mensen vertrokken, want ik kon moeiteloos dwars door het publiek tot aan de barriers voor het podium lopen. De soundcheck was blijkbaar iets uitgelopen maar er klonk veel applaus en gejuich toen de mannen van Los Lobos werden aangekondigd. Vooraf was al bekendgemaakt dat zanger David Hidalgo wegens zijn gezondheid de oversteek naar Europa niet had kunnen maken; hij werd vervangen door zanger-gitarist Jackie Greene, die ooit in The Black Crowes zat. Het optreden in Raalte was onderdeel van de laatste Europese tour en het allerlaatste van de band in ons land. De komende maanden sluiten ze hun carrière af in de VS. Natuurlijk kwamen veel bekende songs van de band uit L.A. voorbij met uiteraard hun grootste hit La Bamba! Als special guest deed daarin Danny Vera ook mee en dat deed hij met verve!
Zondag
Tijdens beide pinksterdagen waren de optredens verdeeld over de Main Stage en de kleinere Delta Stage. Helaas waren de weergoden Raalte niet goed gezind, want vooral zondagmiddag waren er talrijke stevige regenbuien. Mede hierdoor heeft ondergetekende zich vooral bezig gehouden met de optredens in de grote tent (alle optredens daar bijgewoond) en slechts enkele in de kleine.
Opener was de Volendamse zangeres Mell VF, die al eens op de Delta had opgetreden. Samen met haar twee muzikanten bracht ze een prima optreden, met onder meer haar recente single Queen Of My Castle, Mel is een zangeres waar we ongetwijfeld veel meer zullen horen.
De tweede band, The Last Internationale, kende ik nog niet, maar na dit stevige optreden met voornamelijk op klassieke hardrock gebaseerde muziek kon mij én het publiek absoluut bekoren. Naderhand hoorde ik wat commentaar op de kleding van de leadzangeres, maar mij gaat het vooral om de muziek! Helaas moest het optreden een tijdje worden stopgezet omdat iemand uit het publiek onwel was geworden, zo hoorde ik later, en omdat de EHBO pas laat arriveerde.
Veel fans van de Amerikaanse zangeres-gitariste Samantha Fish waren al vroeg naar Raalte gekomen om het optreden van de inmiddels behoorlijk populaire blondine bij te wonen. Samantha was uitstekend bij stem en liet weer duidelijk horen en zien dat ze een uitstekend gitariste is.
De vaderlandse bluesrockband Cuban Heels heeft al eerder op dit festival gespeeld en lieten horen en zien dat de main stage heel goed past bij hun optreden. Ook voor de Schotse bluesrockers King King waren veel mensen naar Raalte gekomen, die een wervelend en lekker stevig optreden gaven.
Werd de zaterdag afgesloten door Los Lobos, wat De Wolven betekent, op zondag waren de drie mannen van DeWolff de afsluiter op de mainstage. De broers Pablo (gitaar, zang) en Luka (drums, zang) van de Poel en toetsenist Robin Piso, samen met twee achtergrondzangeressen wisten de hele tent op z’n kop te zetten met hun aanstekelijke muziek.
Op de Delta Stage werd het laatste optreden van de dag verzorgd door de oudste nog actieve Nederlandse bluesrockformatie Bintangs (in 1961 opgericht!), die een jaar geleden op het hoofdpodium speelde. Ondanks de concurrentie van DeWolff was de tent stampvol fans van Frank Kraayeveld en zijn drie collega-muzikanten. Naast werk van de nieuwe plaat ‘Heroes, Beggars and Kings’ kwamen de nodige klassiekers voorbij, waaronder mijn favoriete Bintangs song Agnes Grey.
Maandag
De organisatie van Ribs & Blues zorgt vaak voor bijzondere acts die weinig of niets met blues te maken hebben. Nadat in 2024 Bertolf met een mix van country en bluegrass op de Delta Stage stond, opende het hoofdpodium met Tim Knol & The Blue Grass Boogiemen met een, wat mij betreft, heerlijk uurtje traditioneel klinkende bluegrass muziek, met dus contrabas, mandoline, fiddle en akoestische gitaren. Tim zong ook zijn hitsingle Sam uit 2010 in een bluegrassversie, die ik eerlijk gezegd mooier vind dan het origineel, maar smaken verschillen natuurlijk.
Een groter contrast kan ik me niet bedenken tussen dit optreden en dat van het Britse The Zac Schulze Gang die op de Delta Stage een werkelijk fantastisch optreden gaf, overduidelijk beïnvloed door de 30 jaar geleden overleden Ierse bluesrocker Rory Gallagher.
Zanger-gitarist Zac Schulze gaf zich weer he-le-maal, terwijl zijn drummende broer Ben en bassist Ant Greenwell een geweldige basis legden. Het is dan ook heel begrijpelijk dat zij vaak optreden op tribute festivals ter ere van Gallagher. Ook mooi vond ik de cover van Dr. Feelgood’s She Does It Right, waarbij Zac net zo over het podium bewegend, zeg maar zigzaggend, als gitarist Wilko Johnson (enkele jaren ook te zien in Raalte) dat vroeger deed. Wat mij betreft was dit optreden hét hoogtepunt van drie dagen Ribs & Blues!
GA-20 uit Boston is de naam op de Main stage kon mij, zeker na het muzikale geweld van Zac & co. absoluut niet boeien, ik vond het maar slappe hap! Eli ‘Paperboy’ Reed was al eerder in Raalte te zien en ook toen vond ik het wel goed, maar na een half uur had ik het wel gehoord, ook dit jaar was dat het geval, te zoetsappig en te weinig pit. Maar ook dàt is een kwestie van smaak, uiteraard.
De afsluiter op het grote podium was ons aller Douwe Bob, tegenwoordig erg populair dankzij zijn optredens als coach op tv én vaak in de reclameblokken te zien. Douwe was enkele jaren geleden ook op dit podium te zien, maar nu dus als hoofdact. En eerlijk is eerlijk, samen met zijn uitstekende band maakte hij er echt een mooi feestje van, waarna het tevreden publiek al genietend van het zonnetje (nadat er eerde enkele buien waren geweest) weer huiswaarts of naar camping, hotel of B&B vertrok.
Complimenten aan de organisatie, de optredende muzikanten, de vele honderden vrijwilligers en het zich prima gedragende publiek, voor een mooie editie van dit unieke festival. Benieuwd wat de 28e editie gaat brengen in 2026. Tot dan!
Website: https://ribsenblues.nl/