Lightnin Rod & the Thunderbolts – Long Road Back To Eden
Format: CD / Label: Independent
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Ik zit een beetje met dit album in mijn maag. Ik kan horen dat de band Lightnin Rod & the Thunderboltsde potentie heeft om een prima bluesband te zijn maar ik kan ook horen dat dit er op dit album slechts zeer sporadisch uitkomt.
Het merendeel van de nummers op dit vierde album van deze band uit Somerset, Kentucky, vlamt niet genoeg om te kunnen overtuigen. Er blijft in die nummers een constante gepolijste laag over de nummers hangen.
De band is geformeerd rondom Lightnin Rod Wilson (zang, gitaar) en bestaat verder vermoedelijk uit Shannon Link (bas), Roy Edmiston (drums) en Bob Hopps (orgel). Ik zeg expres “vermoedelijk” aangezien er op de website alleen maar info over Lightnin Rod zelf te vinden is waarin je kan lezen dat hij het podium deelde met o.a. the Allman Brothers Band, Bob Seger, the Steve Miller Band en Robert Cray en dat hij in 2018 de Josie Music Award won als jazz/bluesgroep van het jaar en in 2019 als jazz/blues entertainer van het jaar.
Lightin Rod is een prima gitarist. Dat kan je zeker horen op dit album. Als zanger is hij minder overtuigend met zijn weinig soulvolle, galmende stem.
Het album opent met het lichtfunky Kentucky Mojo. Een nummer waarin je pas opveert als Rod zijn gitaar even flink laat scheuren. Reverend Jones is een lui deinende blues uit het Snowy White straatje. Een blues, die opnieuw te netjes blijft klinken.
In Long Road Back To Eden lijkt de vlam dan toch in de pan te slaan. Het blijkt echter een waakvlammetje te zijn in een op zich lekker funky bluesrock nummer.
Er staan twee nummers op het album, die wel volledig overtuigen. En beiden zitten in het broeierige swamrock gebied. Til The Sun Goes Down is een soort jungle/swampblues met een schroeiende harmonica en rauwe, vervormde, zang.
Ook I Should Have Seen That Comin’, de afsluiter van het album, is een broeierig swamprock nummer. Ik vraag mij af waarom er niet meer van dit soort nummers op het album staan.
Als er dan een soulvol bedoelde, maar totaal soulloze uitvoering van de Louis Armstrong klassieker It’s A Wonderful World voorbijkomt haak ik toch af.
Misschien kan deze band live wel overtuigen, dit album krijgt dit bij mij echter niet voor elkaar.
Tracklist:
01. Kentucky Mojo
02. Reverend Jones
03. Long Road Back To Eden
04. Til The Sun Goes Down
05. Florida Shore
06. Don’t Think Twice (It’s Alright)
07. It’s A Wonderful World
08. The Morning Sun
09. I Should Have Seen That Comin’
Website: Lightnin Rod