Ben Levin – Before Me
Format: CD – Digital / Label: Vizztone Recrds
Releasedatum: 19 juli 2019
Tekst: Peter Marinus
Hij is pas 19 jaar oud maar geldt nu al als één van de nieuwe pianoblues talenten. En dan heb ik het over Ben Levin uit Cincinatti, Ohio. Ondanks zijn jonge leeftijd heeft hij al wat jaartjes ervaring opgedaan. Hij begon namelijk als 11-jarige al als professioneel muzikant in de band van zijn vader, The Heaters.
Zijn debuutalbum, ‘Ben’s Blues’, sleepte twee nominaties voor de Blues Blast Music Awards in de wacht en nu is het de beurt aan album nummer twee. Een album waarop Ben wordt bijgestaan door muzikanten als gitarist Bob Margolin, harmonicaspeler Bob Corritore, drummers Phililip Paul (maakte faam op opnames op het legendarische King label) en Oscar Bernal, gitarist Aron Levin en bassist Chris Douglas.
Ben heeft een sprankelende en vooral swingende pianostijl die zowel in de rockende nummers als in de wat meer luie nummers heerlijk klinkt.
Geopend wordt met een cover van het Big Bill Broonzy nummer I Feel So Good (bij ons vooral bekend in de uitvoering van de Oscar Benton Blues Band). Een lome boogie met Ben’s pompende piano en de, voor zijn leeftijd, al behoorlijk doorleefde zang. Bob Corritore is te horen met zijn broeierig scheurende harmonica en Bob Margolin is verantwoordelijk voor priemend rauw gitaarverk. Pappy is een sprankelende rhythm & blues shuffle met Ben’s soepele pianospel in de hoofdrol.
De stuwende, instrumentale, shuffle This Morning met zijn loom pompende harmonica doet erg veel aan “Last Night” van the Mar-Keys denken. Confessin’ The Blues is een klassieker, geschreven door Jay McShann en Walter Brown. Deze cover klinkt heerlijk lui en jazzy met ontspannen jazzgitaar van Bob Margolin en de huilende harmonica van Bob Corritore.
Het intro van Before Me doet je gelijk aan Fats Domino denken en de rest van het nummer heeft dan ook inderdaad hetzelfde luie Fats geluid. Zelfs Ben’s zang doet aan Fats denken. De instrumental Creole Kitchen is een losjes uit de heupen swingend New Orleans rhythm & blues nummer in de beste Professor Longhair stijl.
Lonesome Whistle Blues is onder andere bekend in de uitvoering van Freddy King en in de uitvoering van Ben klinkt dit nummer als een lui pompende shuffle met bijtend gitaarwerk van Bob Margolin. De luie, rokerige jazz van So Soon doet aan het geluid van Ben Sidran denken waarna de loom pompende rhythm & blues van Load Off My Back meer richting het geluid van de jonge Johnny “Guitar” Watson kruipt.
De cover van James Cotton’s Lightnin’ is een rauw stuwende shuffle met, uiteraard, de rauw scheurende harmonica van Bob Corritore in een voorname rol. De ingehouden erotische verlangens spatten vervolgens af van de cover van Buddy Griffin’s I Wanna Hug Ya, Kiss Ya, Squeeze Ya.
Ben sluit zijn tweede album af met de luie blues Open Late met smeulend harmonicawerk en bluesy gitaar.
19 jaar en dan nu al dicht tegen de pianoblues top aan zitten!! Ik vind het een hele prestatie maar ik vind het ook, na het beluisteren van dit prima album, zeer terecht!!!
Tracklist:
01. I Feel So Good
02. Pappy
03. This Morning
04. Confessin’ The Blues
05. Before Me
06. Creole Kitchen
07. Lonesome Whistle Blues
08. So Soon
09. Load Off My Back
10. Lightnin’
11. I Wanna Hug Ya, Kiss Ya, Squeeze Ya
12. Open Late
Website: Ben Levin