Review: The Teskey Brothers – The Winding Way
The Teskey Brothers – The Winding Way
Format: CD – Vinyl LP- Digital / Label: Glassnote Records
Release: 2023
Tekst: Ella-Milou Quist
Vier jaar geleden, met de komst van de tweede plaat ‘Run Home Slow’, voorspelde ik al dat de jongens van The Teskey Brothers een veelbelovende toekomst tegemoet zouden gaan en dat is ook gebleken. Niet lang daarna sleepten ze voor dat album drie awards in de wacht; die voor Best Group, Best Blues and Roots Album en Engineer Of The Year. De groep is inmiddels ongekend populair, niet alleen in Australië waar de band vandaan komt, maar ook in Europa. In Nederland hebben we de heren ook helemaal in ons hart gesloten; ze zijn hier dan ook vaak te vinden en verkopen keer op keer alle zalen uit. Ondertussen veroveren ze langzamerhand ook alle staten van de VS met hun old school Motown sound; een mix tussen soul, jazz, gospel en rhythm & blues.
Met de derde plaat ‘The Winding Way’ slaat de band muzikaal gezien geen andere weg in, maar waarom zou je ook als iets goed werkt? De gebroeders Teskey doen waar ze goed in zijn en waar ze het beste bij gedijen en dat staat ze alleen maar te prijzen. Ze waaien niet met alle winden (en daarmee alle grillen) van de muziekwereld mee, maar (ver)volgen lekker hun eigen pad. Ze doen waar ze briljant in zijn en waar ze van houden. Muziek maken vanuit hun hart en ziel.
Album opener I’m Leaving is een lekker nummer waarbij direct duidelijk wordt waarom de groep zo in trek is: de rauwe soulvolle strot van Josh Teskey, waarmee hij je gelijk van alles laat voelen en beleven, prachtig omlijst door een scala aan instrumenten die oude tijden doen herleven. De sixties en seventies soul sound waar de broers om bekend staan druipt er vanaf. Het is tegelijk groots en meeslepend alsook klein en intiem. Het tweede nummer, Oceans Of Emotions, dat zo mogelijk nog beter is dan I’m Leaving, heeft zo’n zelfde soul geluid, maar is nog melodieuzer en sprankelender. Dit had wat mij betreft net zo goed de opener kunnen zijn.
Het melancholische Take My Heart borduurt nog even voort op zo’n zelfde geluid, maar werkt naar een waanzinnig climax toe waarbij Josh’ stem ongetemd krachtig is, met strijkers die dat effect nog eens extra versterken. Een fantastische tearjerker. Ook London Bridge is er eentje van het kaliber overweldigend. Josh’ onverbiddelijke vocalen en tekstbeleving krijgen nog meer dynamiek door de uitmuntende en intense strijkarrangementen.
Carry Me Home is een prachtig klein melancholisch countryfolk liedje met sterke harmonische samenzang van Josh met zijn broer Sam Teskey en een achtergrondkoor, slechts vergezeld door gitaar, Hammond en mondharmonica.
De enige cover die het album rijk is, is die van The Zombies’ This Will Be Our Year. Een kwestie van smaak welke versie mooier is. Dat Josh’ zangstem beter is en meer binnenkomt dan die van Colin Blunstone, staat buiten kijf.
Het schitterende Blind Without You is misschien wel het meest interessante en meest indrukwekkende nummer van de plaat. Het heeft een sterk Americana en blues geluid en is daarmee geheel anders dan de voorgaande liedjes. Daarbij komt nog de versnelling vanaf het midden van het liedje, waarbij alle instrumenten (gitaar, percussie, Hammond, blazers, piano, noem maar op) samenkomen als een soort climax, om vervolgens weer te vertragen tijdens de uithaal van Josh Teskey en weer terug te grijpen naar de Americana, blues en soul sound van even ervoor. Tot het einde aan toe blijven deze tempo’s en timbres elkaar afwisselen. Het nummer gaat werkelijk door merg en been. Er zijn niet veel artiesten, hoe goed ook, die mij persoonlijk tot tranen toe kunnen roeren, tot nu toe was dat zelfs alleen (wijlen) Jimmy LaFave, maar vanaf nu komen de broertjes Teskey daar bij. Het daaropvolgende Rich Man heeft ook een behoorlijk bluesy inslag en ook daar werkt de groep met een vertraging halverwege het nummer. Een grandioze song met, net als op Blind Without You, een glansrol voor Sam Teskey op elektrische gitaar.
Remember The Time heeft een onberispelijke Sounthern Rock invloed en is ook zo’n krachtpatser, maar wel nog met een funky soulgeluid zoals we gewend zijn van de Teskey’s.
What Will Be geeft in een bijna acht minuten durende ‘predik’ weer wie de band is, waar ze voor staat, welke muziekstijl ze hanteert en wat ze allemaal in haar mars heeft. Het komt allemaal samen. Het is een overweldigende song waar je echt even van moet bijkomen. Een fenomenale afsluiter van een evenzo magnifiek album. Net als je denkt dat The Teskey Brothers de laatste plaat niet kan overtreffen, doen de broers er nog een schepje bovenop en verbazen iedereen door zichzelf toch weer te overstijgen. Als je met ‘The Winding Way’ nog niet bevangen wordt door het Teskey Brothers-virus, dan weet ik het ook niet meer.
De bittere noodzaak om muziek te maken klinkt op ‘The Winding Way’ in alles door; de teksten, de zang, de uitermate sterke arrangementen en composities, de instrumentatie en de voortreffelijke productie. Deze laatste is werkelijk om door een ringetje te halen. Alles klopt, er is niets aan het toeval overgelaten, het is strak en het staat als een huis. Alles wat de groep doet is van hoge kwaliteit en wordt met de tijd grootser, avontuurlijker en meer gedefinieerd. En het belangrijkste; ze levert, keer op keer.
Tracks:
01. I’m Leaving
02. Oceans Of Emotions
03. Take My Heart
04. London Bridge
05. Carry Me Home
06. This Will Be Our Year
07. Blind Without You
08. Rich Man
09. Remember The Time
10. What Will Be
Website: https://www.theteskeybrothers.com/