Review: Shirley Johnson – Selfish Kind Of Gal
Shirley Johnson – Selfish Kind Of Gal
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Delmark Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Ik ben altijd blij als ik een album mag recenseren dat op het Delmark-label verschijnt of verschenen is. Korte, duidelijke bio, complete info over alle nummers en alle meewerkende artiesten worden genoemd bij de nummers mét de instrumenten waar ze daar op spelen. Zo ook, met het nieuwste album van Shirley Johnson: ‘Selfish Kind Of Gal’, min of meer een verzamelalbum maar niet echt want het zijn de “favoriete” nummers van Shirley zoals ze ze het liefste zingt bij haar live optredens, dus wel een volwaardig nieuw album!
Shirley Johnson, geboren in Franklin, Virginia, wordt al snel populair en gevraagd in het voorprogramma van o.a. Al Green, Aretha Franklin en anderen. In 1984 verhuist ze naar Chicago, the home of the Blues, ze maakt een paar singletjes, heeft zelfs af en toe een rol in een film, o.a. met Robert de Niro en Patrick Swayze en dan, in 1994 lanceert ze haar debuutalbum ‘Looking For Love’ en dan gaat het hard met de carrière van Shirley. Inmiddels onder contract bij Delmark waar haar volgende albums worden uitgebracht ‘Killer Diller’ en ‘Blues Attack’, albums waarvoor ze meerdere nominaties krijgt. Zo toert ze de hele wereld over om dan nu, anno 2025 dit prachtige
album voor ons samen te stellen!
Laat ik traditiegetrouw maar eerst alle muzikanten noemen met welke instrumenten ze op welke nummers spelen:
uiteraard Shirley Johnson – alle vocals
voor de nummers 1 t/m 4 en 6 t/m 8 geldt:
– Luke Pytel – guitars
– Roosvelt Purifoy – piano, organ
– Lovely “JR” Fuller, Jr. – bass
– Cordell Teague – drums
– Lawrence Fields – tenor sax solos (1 en 8)
– Herb Walker – rhythm guitar (1, 4 en 6)
– Kenny Anderson – trumpet (1, 6 en 8)
– Hank Ford – tenor sax (1, 6 en 8)
– Willie Henderson – baritone sax (1, 6 en 8)
– Danielle Smith – backup vocals (8)
voor de nummers 5 en 9 geldt:
– Robert Ward – guitars
– Roosevelt Purifoy – piano, organ
– Willie “Vamp” Samuels – bass
– Tim Austin – drums.
Met zo’n bezetting ben ik op voorhand meer dan nieuwsgierig naar de nummers op dit album. Nummers die in veel gevallen door Shirley Johnson zelf geschreven zijn, al dan niet mét Maurice John Vaughn en een enkel nummer door iemand anders.
Het album is digitaal verkrijgbaar en op mocca-kleurig vinyl verschenen bij Delmark.
Het eerste, stevige nummer begint met een belofte van Shirley: I’m Gonna Find Me A Lover. Shirley gaat er vol voor, is niet bang voor een broken heart en kisses gotta be sweeter than honey. Deze dame weet wat ze wil en in die opdracht neemt ze haar begeleiders mee in een strak tempo en een korte sax solo. Een stevig, bijna funky begin van dit album, strakke drums, subtiel meedeinende gitaar. Heel best!
Er gaat niets boven een gezonde dosis zelfkennis en Shirley laat blijken daarover te beschikken, Selfish Kind Of Gal. Alles goed en wel maar wat ze ook aan goeds doet, het is wel zo prettig als ze daar zelf ook voordeel bij heeft. Hele mooie, heldere gitaar, invoegende keyboards met zoals het hoort een strakke begeleidende drums terwijl de keyboards helemaal los gaat, waarna Shirley het weer vocaal over neemt en nogmaals concludeert en afsluit met I’m a Selfish Kind Of Gal.
Een heel stuk rustiger begint een gitaar met een subtiel ondersteunende keyboards met drums maken duidelijk dat You Shouldn’t Have Been There, want het was niet de bedoeling dat “jij” mee kreeg wat daar gebeurde, niet dat ze zich er voor zou moeten verontschuldigen want jij steekt ook altijd jouw neus in andermans zaken… Een heerlijke gitaar, het hele nummer door, echt mooi. Ze vraagt hem zelfs de sleutel terug te geven, want ze vraagt zich toch echt af wat hij daar te zoeken had, because You
Shouldn’t Have Been There. Mooie tekst en als geheel een goed afgerond verhaal.
Just Like That, die drie woorden hebben het in zich zichzelf te beklemtonen, zoals “zo is het en niet anders!” en dat is precies wat Shirley zingt, ze is “over you”, ze “packs her bags and now I’m gone”. Scherpe gitaar, heerlijk tempo, lekkere piano-interval en drums en bas houden het ritme lekker vast en “I’m movin’ on”, Just Like That! Ze maakt haar eretitel “Sweetheart of the Blues” helemaal waar. Prachtige, diepe stem die niets aan onduidelijkheid over laat!
Mooie R&B in Your Turn To Cry. “You cheated on me” en meer van dat soort niet fraaie “bewijzen” en daarom is het nu Your Turn To Cry. Prachtig, stuwend nummer, vooral ook door de maar dóór “emmerende” keyboards! Weer een beetje funky begin met blazers in Blues Attack waarin Shirley bekent dat ze “blues fever” heeft en “ain’t nothing wrong with that”, het leidt hooguit tot een Blues Attack. Ruim 4 minuten de tijd om te herstellen van deze blues fever. De hoge koorts geeft de gitarist de ruimte om er weer even een heerlijke solo tegenaan te smijten, gevolgd door een dito keyboards, terwijl onverminderd de bas onverstoorbaar zijn werk doet. Langzaam maar zeker lijkt Shirley een beetje te herstellen en da’s maar goed ook. Blues Attack. Strak eindigend met “punt uit!” Allemaal heel erg goed! Top!
You’re Reckless, het wordt tijd om een beetje voorzichtiger te worden want je weet maar nooit “how long I’m gonna take it”. Lekker tempo, als het ware verschillend in tempo en toch steeds hetzelfde tempo, afgewisseld met de wel bekende prima deluxe gitaar, een piano-solo, zoals daar in een langer nummer de ruimte voor is (..) en Shirley weer aan haar vocalen begint en hem nogmaals zegt dat hij toch vrij roekeloos is, You ‘re Reckless en het wordt tijd dat hij z’n gedrag verandert… Nou, blijkbaar is de beste knul hardleers want My Baby Played Me For A Fool. Ze mist hem al een paar dagen en eenzame nachten en dan overheerst toch langzaam maar zeker het gevoel dat er iets goed mis is. Ze werkt zich te pletter om aan zijn wensen te voldoen, maar als ze dan uit het werk thuis komt heeft hij geen ene moer uitgevoerd, dus… na een interval met gitaar en keyboards is het wel duidelijk: My Baby Played Me For A Fool. Ik zou zo zeggen: Afscheid nemen! Hele mooie blues, met aan het eind repeterende background vocals.
Take Your Foot Off My Back, zware blazers en keyboards maken het in de intro gelijk duidelijk, zoals ik het vorige nummer al concludeerde: genoeg is genoeg! Take Your Foot Off My Back. De druk die “jij” op mij uitoefent vind ik gewoon niet fijn, jij kwetst mijn trots, dus Take Your Foot Off My Back. Mooie lange sax solo, weer gevolgd door een swingende keyboards. Ook dit is weer een fijn langer nummer! Als afsluiter van dit heerlijke album een toepasselijke titel, waar- van we de strekking al lang wisten: The Blues Is All I’ve Got en ja, dit is inderdaad een pure blues song. Mooie stampende melodie met mooi uithalend gezongen door Shirley! The Blues Is All I’ve Got. Nou, dat laat zich dan perfect combineren met de warme, soulvolle en diepe stem van Shirley Johnson en haar vakkundige begeleiders, lekker swingend maken ze er met z’n
allen in dit nummer een beregezellig feestje van!
Conclusie: Een pracht plaat, een soulvolle bluesplaat * of een bluesvolle soulplaat *
* doorhalen wat niet van toepassing is…
Hele fijne, verzorgde, hier en daar lekker lang uitgewerkte nummers, een geweldige, fijne, warme, diepe stem, prima muzikanten die samen een geheel vormen, waardoor alle nummers, elk voor zich, op je over komen zoals het zonder twijfel door Shirley Johnson bedoeld is. Laat haar dan een Selfish Kind Of Gal zijn, of ze aan het uitbrengen van dit album zelf ook een voordeel zal behalen, lijdt geen twijfel.
Ik denk dat heel, héél veel bezoekers van Bluestown Music dit een hartstikke fijn album zullen gaan vinden!!!
Tracklist:
01. I’m Going To Find Me A Lover
02. Selfish Kind Of Gal
03. You Shouldn’t Have Been There
04. Just Like THat
05. Your Turn To Cry
06. Blues Attack
07. You’re Reckless
08. My Baby Played Me A Fool
09. Take Your Foot Off My Back
10. The Blues Is All I’ve Got