Review: Michael McGovern – Thin White Road
Michael McGovern – Thin White Road
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Cauldron Music
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Michael McGovern, 25, “from” Glasgow, Scotland, kwam in 2021 op de markt met zijn album ‘Highfield Suite’, een album met goede, lovende kritieken. Daarna verschenen meerdere singles en EP’s in 2021 en 2023 waarna dan dit jaar weer een volwaardig album verscheen ‘Thin White Road’. Van dit album zijn inmiddels al 3 singles uitgebracht, de titelsong Thin White Road, Ode To Laurie en In The Garden. Da’s dan weer een voordeel van een compleet album voor ons. In dezelfde deal krijgen we de singles in één keer en de rest van het album er “gratis” bij.
Michael McGovern, zijn muziek wordt vaak vergeleken met het werk van Leonard Cohen en Paul Simon en dat zijn toch geen kleintjes. Zijn muziek laat zich het beste omschrijven als folkmuziek met poëtische teksten en het fijne en goed verzorgde gitaarwerk.
Op dit moment (oktober 2025) toert hij door Canada tot het einde van de maand. Omdat zijn muziek rechtstreeks bij hem te bestellen is, moet je dus even geduld hebben. Hij zegt toe, zodra hij terug is uit Canada, alle orders met sneltreinvaart uit te zullen leveren. Wie dat geduld niet op kan brengen, kan terecht bij Bandcamp.
Nieuwsgierig geworden? Ik zeker!
Daarom eerst even zijn bandleden voorstellen die samen met hem dit album ‘Thin White Road’ tot een hopelijk succesvol product hebben gemaakt:
– Michael McGovern – vocals, acoustic guitar, piano
– Bill Shanley – electric guitar
– Scott C. Park – bass
– Josie Duncan en Niamh Corkey – vocals
– Alastair Caplin – fiddle
– Jimmy Steele – saxophone
– Callum Little – drums.
Let’s go!
Beginnen bij het begin, de titelsong én dus de eerste single van dit album ‘Thin White Road’. Een mooi rustig begin waarin Michael op straat achter “haar” aan loopt, op een Thin White Road, op weg naar huis, toen plotseling de wolken open barstten en er een noodweer uitbrak, ik was bang, jij hield mijn bevende handen vast en droogde mijn tranen. Het leek alsof de grond onder m’n voeten verdween en ik was compleet overdonderd. En blijkbaar had ik op dat moment een soort droom waarover ik je (nog) niet kon vertellen terwijl het was alsof je me hoorde fluisteren in mijn slaap…En ik wist niet hoe me te gedragen op zo’n moment wanneer je je beseft dat er geen enkel houvast meer is… En zo gaat het nummer dan nog een tijdje door, meer vertel ik niet, het blijft qua tekst een cliffhanger….Inderdaad, heel folky, mooi gedragen gezongen, rustige begeleiding door zijn gitaar. Heel mooi in de zin van “schoon”. Aan het eind van het nummer wordt het heftiger, meer instrumenten, meer vocals, fijne fiddle en ook nog een sax, om dan weer terug te keren naar een rustig slot van het nummer.
Ode To Laurie, de tweede single van dit album, begint gelijk met harmony singing, het speelt zich af in1937 waarin “hij” z’n familie achter zich laat, en vertrekt zonder een bericht achter te laten om uiteindelijk aan te komen in Puerto Vigo, in Spanje, iets ten noorden van de grens met Portugal, waar hij zijn dagelijkse voedsel bij elkaar ritselt door op z’n fiddle te spelen. Blijkbaar was hij ook nog midden in de Spaanse burgeroorlog beland die, gelukkig, tegen het eind van september beëindigd werd, maar ja, er was van alles niets en hij realiseerde zich dat hij daar altijd een stranger zou zijn en uiteindelijk komt er aan alles een eind en helaas ook aan dit mooie reisverhaal. Breekbaar gezongen, met een voorzichtige fiddle, terwijl naar het einde van het lied, overeenkomstig mijn beschrijving, het geheel lekker stevig wordt – het is oorlog -, hartstochtelijk gezongen, stevige fiddle op de achtergrond, lekkere drums. Mooi!
Bij een titel met een vrouwennaam ben ik altijd benieuwd welke kant het opgaat. Evelyn. Hij heeft gehoord dat ze getrouwd is en vervolgens haar leven verwoest heeft waarop hij dan maar het boek “over haar” definitief sluit! En toch vraagt hij haar zich de tijd te herinneren dat ze samen verliefd waren. Inmiddels is hij echter ook getrouwd en heeft kinderen, maar die leven bij hun moeder. Hijzelf speelt nog steeds gitaar en hangt rond in nog steeds dezelfde omgeving als vroeger. Allemaal ellende achter de rug, dus kort en goed, eigenlijk hét moment voor Evelyn om naar hem terug te komen… Mooi gitaarspel en ondanks alle ellende hoopvol gezongen, passend begeleid door de viool. Ook dit is een wonderschoon nummer. Als ellende zó bezongen wordt kun je er niet anders dan hoop uit putten! Top! Heel, heel mooi!
Ann Miller, dat is zeer waarschijnlijk zijn dochter in The Death Of Ann Miller, die overleden is in Los Angeles, waar het zó verschrikkelijk warm is dat het niet uit te houden is en hij besluit dat het maar het beste is hem naast z’n dochter te leggen, aan de voet van de Hollywood Hills als zijn einde ook daar is. Mooi vlot nummer met ferme aanslagen op gitaar en drums, swingend, harmony singing, gevoelige sax, mooi ritme, lekkere snelheid – dit is zulke heerlijke muziek dat de koffie op m’n bureau koud is geworden…! – Mooi uitgewerkt nummer door de gevarieerde instrumentatie! Heel mooi!
The Harbour waar een zekere Jolene geboren is net als zijn broers, vanuit huis hebben ze zicht op de haven… En wat er dan allemaal gebeurt als hun moeder overlijdt, Ach jee, als ik je vertel dat het nummer eindigt met: “Carry me up on the mountain and bury my shame. There’ll be no chorus of angels to mourn for my name.”, dan kunnen jullie je wel voorstellen wat de inhoud van dit nummer is. Bijna meer vertellend dan gezongen begint Michael aan dit nummer, goed zijn de Schotse roots van Michael te horen. Melodieus nummer, een hele basic uitvoering met veel samenzang. Een hele mooie, dragende, toch hoopvol klinkende gitaar in een tussenstuk. Echt folk! Beetje geheimzinnig gezongen! Mooi!
Bijna gebroken gezongen dit I Heard The Thunder Cry, met een prominente rol voor de vocals van de dames. Bijna a capella. Een vrij kort nummer. Hij zit alleen in de keuken met z’n hoofd in de handen. De bliksem en het onweer barsten los, wat zal ik doen, zal ik door gaan met mijn leven óf mijn tijd weg laten vloeien zoals ik altijd al
deed? Het antwoord op die vraag hoor je van Michael zelf… Een beetje het zwevende van Clannad, zachtjes uitfadend.
Het moment om gezamenlijk The Will op te stellen is zo’n gebeurtenis waarvan je later zegt “Weet je nog wat we toen deden”. Wel, zo’n verslag geeft Michael ons in The Will. Ook de dierbare herinneringen zijn zó dierbaar en gevoelig dat ze nu bijna pijn en verdriet veroorzaken. Maar voor ieder van ons komt er zo’n moment om op zo’n manier The Will op te stellen, waarna we nog een soort sideletter krijgen in The Will – An Afterthought, een kleine instrumentale toegift om het dierbare en breekbare gevoel over te brengen van het hoofdnummer The Will.
En alweer gaat er iemand dood. Dit keer z’n vader. In I Made A New Friend. Streng opgevoed, was hij als kind vrij eenzaam en elke keer als z’n ouders hun stem lieten schallen, begroef hij zijn gezicht in de vacht van hun hond. Met al die hardheid groeide hij op om een sterke man te zijn,ontmoette een “mystical woman” en aangezien dit nummer de toevoeging “EXPLICIT” mee krijgt, laat zich raden wat er vervolgens gebeurt, net zoals Rob de Nijs in Het Werd Zomer. Een verdere toelichting is overbodig. En logisch dat zijn moeder geschokt is over de dingen waar haar zoon bleek verstand van en ervaring mee te hebben…Een lekker vlot en terecht opstandig gezongen nummer! Background vocals, op de voorgrond aangeslagen gitaar. Mooi! Uitbundig gezongen, bijna uitschreeuwend van toch de wanhoop. Dus mooi!
In The Garden, de derde single van dit album, een echte love song! “I watched you breathe, naked in sunlight, when the morning stung my brain. So let me sleep, where fear can’t get me. Smoothe my skin and dull my pain.” Dat kan alleen In The Garden als afsluiter van het album ‘Thin White Road’ van Michael McGovern.
Een verzameling misschien niet al te vrolijke liedjes, maar is dat niet de kern van het leven, waar zoete broodjes zelden gebakken worden? Is dat niet de kern van de blues en alles daar omheen? Dat de mens de kwaliteit heeft gekregen zich onder te dompelen in grote ellende als die daar is maar vervolgens ook weer de kracht vindt om er boven uit te stijgen, zichzelf te herpakken en min of meer fluitend een vervolg in zijn leven te realiseren en later met genoegdoening terug te kijken op die moeilijke tijd én dát je er uit bent gekomen!
Dus, daarom vind ik dit een heel mooi album. Teksten waarover nagedacht is, die soms bij onszelf misschien wel pijnlijke herinneringen oproepen waar wij, net als zovelen van ons, op kunnen terug kijken als iets wat nodig was om ons daar te brengen waar we nu zijn.
Compliment daarom aan Michael McGovern en “zijn team” dat ze zo’n bij vlagen wonderschoon en breekbaar album hebben gemaakt!
Mijn favoriet Evelyn!
Ik wil Michael aanraden niet zo héél veel “onderweg” te zijn en gewoon iets vaker de studio in te duiken met een aantal soulmates, voor nog zo’n mooi album.
Gewoon, om ons een plezier te doen!
Tracks:
01. Thin White Road
02. Ode To Laurie
03. Evelyn
04. The Death Of Ann Miller
05. The Harbour
06. I Heard The Thunder Cry
07. The Will
08. The Will – An Afterthought
09. I Made A New Friend
10. In The Garden
Website: https://www.michaelmcgovern.co.uk/