Review: Harry Manx – Way Out East
Harry Manx – Way Out East
Format: Digital (en te koop tijdens zijn tournee)/ Label: Dog My Cat Records
Release: 2023
Tekst: Fons Delemarre
Harry Manx is een man van verschillende werelden. Minimaal twee, om precies te zijn. Met een been staat hij de westerse cultuur, om precies te zijn in het gebied waar de akoestische blues floreert. Met zijn andere been staat hij in de oosterse wereld, om precies te zijn in het gebied waar de Indiase raga’s klinken. De derde wereld is zijn eigen muzikale universum, waarin hij de vorige twee doet samensmelten tot een onweerstaanbaar eigen muzikaal amalgaan.
Op de website van zijn platenmaatschappij wordt dat als volgt verwoord. “At this point, it’s practically impossible to add anything new to the blues. But you can still wring a new tear out of the good ol’ twelve-bar onion by adding something even older than the blues – Indian classical music… Manx’s mix of folksy Americana and trance-inducing traditional ragas truly pushes the boundaries of a genre long thought past innovation.”
In zijn lange carrière en discografie kun je zijn muzikale ontwikkeling probleemloos volgen. Hij vertelde me jaren geleden dat hij in India voor een spreekwoordelijke Indiase habbekrats een instrument had laten bouwen (een Mohan Veena met 20 snaren, een combinatie van een westerse gitaar en een Indiase sitar) waarop hij tegelijkertijd gitaar- en sitarklanken vertolken.
Wat toen volgde was een serie albums, waarin zijn eigen oost-west muziek glorieerde. Soms wat meer ’westers’, soms wat meer ‘oosters’. Het nieuwe album ‘Way Out East’ heet niet voor niks zo. Hier kiest Manx ondubbelzinnig voor de Oosterse klank.
De elf tracks zijn vrijwel volledig instrumentaal. Op track 1, True to Yourself, zijn in eerste instantie nog zijn bluesgetinte vocals te horen, maar al snel worden we door de zangeres meegenomen naar de oevers van de Ghanges en klinken de vocals niet zozeer als woorden, maar vooral als klanken. Op The Unspoken Quest klinkt in de verte nog een flardje Paris Texas door, maar ook hier bevinden we ons snel in verre, Indiase sferen. Op Veenarama komt de tabla het Indiase geluid verder inkleuren.
Phunkistan klinkt anders dan de akoestische samensmelting van muziekstijlen die we van Manx kennen. Maar het ritmische, wah wah gekleurde, bijna funk-achtige geluid, doet deze track anders klinken. De synthgeluiden verbreden de klank verder. Opvallend en zeer interessant experiment.
Oosters
Meer dan zijn vorige albums is ‘Way Out East’ dus hoofdzakelijk Indiaas van klank. Fraai, toegankelijk, maar de westerse blues is ver te zoeken. ‘File under Wereldmuziek’, zou ik zeggen.
Tracks:
01. True to Yourself
02. The Unspoken Quest
03. Forgive and Remember
04. Veenarama
05. At Your Feet
06. Love is Enough
07. Afghani Raga
08. Phunkistan
09. Stay Tuned
10. Talkin Turban
Website: https://harrymanx.com/