‘Layla Revisited’ is een interessant project
Tedeschi Trucks Band – Layla Revisited (Live At Lockn’)
Format: CD – Vinyl – Digital / Label: Fantasy
Release: 2021
Tekst: Fons Delemarre
Het album ‘Layla And Other Assorted Love Songs’ van Derek And The Dominos (1970) is een meesterwerk in het genre ‘met gitaar doordrenkte pop/rock/blues’. Covers van nummers van het album vind je nauwelijks, behalve natuurlijk veel gecoverde classics als Key To The Highway (Big Bill Broonzy), Nobody Knows When You’re Down And Out (Jimmie Cox; 1923) en natuurlijk Little Wing (Hendrix). Waar haal je dan als band de euvele moed vandaan het hele album integraal te gaan spelen? De Amerikaanse southernrock Tedeschi Trucks Band heeft die muzikale handschoen opgepakt en heeft het album 24 augustus 2019 live ten gehore gebracht.
Naast het feit dat de TTB een zeer ervaren band in dit genre is én -net zoals Derek And The Dominos- beschikt over twee sologitaristen, zijn er nog een paar zaken die mogelijk wat gewicht in de schaal hebben gelegd bij de beslissing om ‘Layla’ integraal uit te voeren met de TTB. Ten eerste: Susan Tedischi is geboren op 9 november 1970, de dag dat het album ‘Layla And Other Assoted Love Songs’ uitkwam. Ten tweede: Derek Trucks is vernoemd naar Eric Clapton, zoals hij op Layla genoemd werd: Derek.
Vier sologitaristen
Voor de zekerheid werd de TTB voor de gelegenheid uitgebreid met nóg twee gitaristen. Trey Anastasio (Pish) en Doyle Bramhall II werden eenmalig aan de line-up toegevoegd. Vooral Bramhall kon goed uit de voeten met het repertoire, omdat hij jarenlang met Clapton gespeeld en getourd heeft.
Zoals gezegd: je moet wel lef hebben zo’n pretentieus project op te zetten, maar het lukt de TTB een geïnspireerde en respectvolle ‘Layla Revisited’ neer te zetten. De stukken waar de TTB iets toevoegt aan het origineel, zijn het meest interessant. Zo wordt Keep On Growing opgerekt tot dubbele lengte en krijgt I Looked Away een blazersarrangement. Op Key To The Higway is het dringen geblazen met al die gitaristen, maar het klinkt prima.
Zweet en urgentie
Het origineel is opgenomen in Miami, Florida. Het was daar toen héél warm, wat goed te zien is op de foto’s op de originele hoes. Zwaar bezwete lijven en forse zweetplekken laten zien dat de temperatuur hoog op kon lopen in de Atlantic South-Criteria Studios.
Maar de foto’s laten ook zien wat het origineel laat horen. Die plaat moest gemaakt worden, die nummers moesten voor de buitenwacht beschikbaar komen. Soms wordt dat ‘een gevoel van urgentie’ genoemd.
Die ‘sense of urgence’ ontbreekt een beetje op ‘Layla Revisited’. De 14 nummers worden fraai gespeeld, sommige worden lekker bijgekleurd, maar de ultieme gedrevenheid ontbreekt. Vooral bij de zang. Luister ter vergelijking maar eens naar Clapton’s bijna wanhopige zang in Why Does Love Got To Be So Sad en natuurlijk in Layla.
Toch is ‘Layla Revisited’ een interessant project, al is het maar omdat het een goede aanleiding is het origineel weer eens opnieuw te beluisteren.
