Concertverslag: John Fogerty And His Travelin’ Band
23 juni 2025, Ziggo Dome, Amsterdam
Tekst & Foto’s (9-6-2023 HIBF Grolloo) : Harry Pater
Zou dit nu echt de allerlaatste keer zijn dat voormalig Creedence voorman John Fogerty in ons land optreedt? Dàt was mijn gedachte toen ik afgelopen maandag richting de Ziggo Dome vertrok. Eerlijk gezegd dacht ik twee jaar geleden hetzelfde, toen hij op het Holland International Blues Festival in Grolloo optrad, maar een jaar later was hij alweer terug in ons land, toen op het modderige en natte Bospop festival in Weert.
Sinds 28 mei is de Amerikaanse singer-songwriter-gitarist tachtig jaar en sinds 1997 gelukkig veel aan het toeren, ook in ons land. Sinds 2001, toen hij met zijn band als support van Tina Turner door Europa optrad, op de Drafbaan in Groningen. Sindsdien kwam hij om de paar jaar terug om in steeds grotere zalen en op festivals op te treden. Na 2012 en 2017 was dit de derde keer dat hij optrad in de Ziggo Dome. Deze keer als onderdeel van het Europese gedeelte van zijn The Celebration Tour die op zaterdag 28 juni wordt besloten op het legendarische Glastonbury Festival.
Het was erg druk op de Arena Boulevard, want in de Johan Cruyff Arena trad Britpopper Robbie Williams op, voor zijn tweede optreden (de eerste was zondag), wat veel liefhebbers van zijn muziek naar de Bijlmer trok, al hoorde ik van verschillende mensen dat er naast veel prijswinnaars van een loterij (met vrijkaarten) zelfs tickets voor 8 euro werden verkocht. In de AFAS Live waren enkele duizenden liefhebbers van elektrisch gitaargeweld samengekomen om het enige Nederlandse optreden van SatchVai bij te wonen, de tijdelijke (?) band van de Amerikaanse topgitaristen Joe Satriani en Steve Vai, met op drums de voormalige powerdrummer van John Fogerty’s band: Kenny Aronoff. Benieuwd of zij elkaar nog hebben gezien en gesproken…
Het concert van John Fogerty & His Travelin’ Band zou om 20.00 uur beginnen. De zaallichten gingen iets daarna uit en op de videoschermen links, rechts en achterop het podium werd een kort filmpje vertoond waarin Fogerty vertelt dat hij eindelijk zijn eigen songs weer terug heeft en er binnenkort een nieuw album uitkomt, waarop hij veel van zijn CCR songs opnieuw heeft opgenomen, samen met zijn beide zoons. Daarna werd op de schermen gemeld dat het concert over tien minuten zou beginnen. Na ruim twintig minuten wachten begon het iets na half negen echt, met Bad Moon Rising. John Fogerty was vanuit de linkerhelft van de zaal eerst niet te zien, maar kort daarna gelukkig wel toen hij naar het midden van het podium ging, al waren de meeste andere muzikanten al wel meteen te zien.
Dat de Ziggo Dome niet was uitverkocht zag je meteen, want de bovenste ring van de tribunes was afgesloten en ook op de eerste ring en in de zaal waren nog verschillende stoelen niet bezet. Stoelen ja, waarschijnlijk omdat een groot deel van de aanwezigen minstens boven de vijftig jaar was en daarvan zullen velen liever zitten dan staan, ook al zag ik zeker wel jeugdige fans in de zaal.
Kwieke tachtigjarige
Ik ken gelukkig enkele mensen van rond de tachtig jaar en ouder die nog prima kunnen functioneren ondanks hun leeftijd en gezondheid. Naast John Fogerty zijn er ook nu nog muzikanten op leeftijd die gewoon kunnen doorgaan, zoals natuurlijk Paul McCartney, Keith Richards, Eric Clapton, Roger Waters, Buddy Guy, Ringo Starr, David Gilmour en Mick Jagger, maar het blijven uitzonderingen. Ook grootheden als BB King en Les Paul bleven tot op hoge leeftijd optreden, ook al deden deze twee het vooral zittend. John Fogerty zit absoluut niet stil tijdens zijn optredens, want de beste man beweegt al gitaar spelend van links naar rechts en omgekeerd over het podium, steeds op tijd bij de juiste zangmicrofoon aankomend. Dus niks rollatorrock bij John Cameron Fogerty!
Gitaarspelen kan hij nog steeds als de beste, al liet hij zijn zoon Shane ook veel van de partijen en solo’s spelen, waarbij ik eerlijk gezegd geen of weinig verschil hoorde. Na Bad Moon Rising volgden meteen twee andere grote CCR hits, Up Around The Bend en Green River. Ergens tussen deze songs of net erna liet hij trots aan het publiek horen dat hij nu al zijn songs weer in eigen bezit heeft ‘en ik ga ze vanavond allemaal spelen!’ voegde hij er aan toe, waarna Born On The Bayou werd ingezet. Dàt hij al zijn songs zou gaan spelen was niet waar, maar dat was van tevoren al duidelijk, ook omdat al bekend was dat het concert anderhalf uur zou gaan duren. In voorgaande jaren duurden zijn concerten vaak minstens twee uur, al was dat in 2023 in Grolloo slechts 70 minuten. Ik vond dat hij erg goed bij stem was, ook al was het af en toe wel iets zwakker, maar steeds honderd procent herkenbaar als de John Fogerty die iedereen in de zaal kent.
De band
Naast Shane zat ook, evenals de afgelopen twee jaar, ook diens broer Tyler in de band, die vooral akoestische gitaar speelde en af en toe wat percussie instrumenten. In totaal werd Fogerty begeleid door zes (vrij) jonge muzikanten.
De complete band: John Fogerty – lead zang, lead gitaar, akoestische gitaar, mondharmonica, Shane Fogerty – gitaren, backing vocals, Tyler Fogerty – acoustische gitaar, percussie, Rob Stone – saxofoon, Richie Milsap (“Animal”) – drums, Jesse Wilson – basgitaar en Doug Lamothe – keyboards. De muzikanten zijn inmiddels goed op elkaar ingespeeld en de meeste muzikanten verzorgen ook regelmatig backing vocals.
Solowerk
Na Who’ll Stop The Rain en Lookin’ Out My Back Door de eerste van zijn solohits, Rock And Roll Girls, van het album ‘Centerfield’ (1985), waarna een minder bekende Creedence song werd gespeeld, Effigy, van de lp ‘Willy And The Poor Boys’ (1969). Zoals bij al zijn concerten sinds 1997 eert hij zijn (tweede) echtgenote Julie met de song Joy Of My Life van ‘Blue Moon Swamp’, zijn comeback album uit 1997, waarin saxofonist Rob Stone een prachtige solo speelde. Nadat hij het relatief nieuwe Mystic Highway (van’ Wrote A Song For Everyone’ uit 2013) had gespeeld volgde Fight Fire, een song die in 1965 werd uitgebracht als single door de pre-Creedence band met dezelfde vier leden, The Golliwogs.
Om eerlijk te zijn vond ik dat het grote publiek tijdens de songs vanaf Effigy wat mat reageerde en dat er zelfs veel heen en weer naar de bars werd gelopen én er vrij veel gepraat werd. Dat kan er natuurlijk ook aan liggen wáár je in de zal zat. Maar toen de klanken van It Came Out Of The Sky kwamen was er ineens weer aandacht, want deze rocker van ‘Willy And The Poor Boys’ viel duidelijk meer in de smaak dan de wat minder bekende songs. Hoewel 98% van de bezoekers bleef zitten werd er ineens vooraan het podium gedanst, wat hierna gewoon doorging.
Uiteraard liet John Fogerty met Keep On Chooglin’ weer horen hoe goed hij nog steeds kan gitaarspelen met in het intro delen die ook door Eddie Van Halen bedacht hadden kunnen zijn… Na het gitaarduel met zoon Shane volgde de klassieke mondharmonicasolo. De korte drumsolo van Richie Milsap, die door John “Animal” werd genoemd, was ook prima, al is hij in de verste verte niet te vergelijken met Kenny Arononoff, die 300 meter verderop aan het werk was. Het publiek reageerde heel enthousiast op deze lange song.
Na Have You Ever Seen The Rain en Down On The Corner volgde de laatste solohit, The Old Man Down The Road van ‘Centerfield’, waarna de band het podium verliet om korte tijd later terug te komen voor de toegift: een lekkere versie van Travelin’ Band en tenslotte, zoals bij vrijwel alle concerten die ik van hem heb bijgewoond, als allerlaatste uiteraard Proud Mary, waarbij het publiek luidkeels meezong.
Conclusie
Ik moet bekennen dat ik een geweldig concert heb meegemaakt, ook al miste ik natuurlijk meerdere favoriete songs… zoals Ramble Tamble, Lodi, Rockin’ All Over The World en zo kan ik nog wel even doorgaan. Hij speelde alleen door hemzelf geschreven songs, dus ook géén Suzie Q, I Put A Spell On You, I Heard It Through The Grapevine en Cotton Fields, songs die vaak te horen waren tijdens voorgaande tournees.
Veel van de deze avond gespeelde nummers plus enkele die we niet hoorden kan je binnenkort horen op het komende album (cd en dubbel-lp) ‘Legacy: The Creedence Clearwater Revival Years (John’s version)’ dat op 22 augustus verschijnt en waarop John samen met Shane en Tyler veel van die oude Creedence songs opnieuw heeft opgenomen, volgens hem beter dan de originele versies… dàt zullen we dan wel horen over een kleine twee maanden!
Setlist:
01. Bad Moon Rising
02. Up Around The Bend
03. Green River
04. Born On The Bayou
05. Who’ll Stop The Rain
06. Lookin’ Out My Back Door
07. Rock And Roll Girls
08. Effigy
09. Joy Of My Life
10. Mystic Highway
11. Fight Fire (The Golliwogs cover)
12. It Came Out Of The Sky
13. Keep On Chooglin’
14. Have You Ever Seen The Rain?
15. Down On The Corner
16. The Old Man Down The Road
17. Fortunate Son
Encore:
18. Travelin’ Band
19. Proud Mary
Website: https://johnfogerty.com/