The Alan Parsons Project – Ammonia Avenue
Format: 3CD – 2LP – Bluray / Label: Esortic Recordings
Release: 2020
Tekst: Paul Op den Kamp
De uitgebreide of luxe edities van albums schieten de afgelopen weken aan ons voorbij. Nieuwe verpakte edities van de oorspronkelijke platen, aangevuld met vele extra’s. Zo ook het zevende album van The Alan Parsons Project. Een kloeke box met haast iedere seconde die ooit werd opgenomen rondom ‘Ammonia Avenue’.
Het album verscheen oorspronkelijk in 1984. Een tijd waarin het belang van een goede videoclip steeds belangrijker werd. MTV was binnen enkele jaren zo belangrijk geworden dat een goed filmpje de kansen op een hit sterk toenamen. De nostalgische beelden bij jaren 60 pastiche Don’t Answer Me waren daarom een schot in de roos. In Nederland was de hoogste notitie nummer zeven in de Top 40. Ook was het de laatste grote hit die de band nog zou hebben.
Op eerdere albums gebruikte de band een centraal thema, iets dat op ‘Ammonia Avenue’ achterwege bleef. De titel en albumhoes ontstonden na een bezoek dat Eric Woolfson bracht aan een fabriek.
Wat de liedjes nu voornamelijk verbindt is de thematiek van voorbijgaande liefde. Of het nu gaat om goede breakups of hele uit de hand gelopen situaties. Zoals er in de hit al gezongen werd: Run away and hide from everyone. Can you change the things we’ve said and done? Don’t answer me, don’t break the silence. Don’t let me win.
Of misschien nog venijniger bezongen in You Don’t Believe: My fame, your reflection. My weakness, always your protection.Well, it’s my terms on your conditions.
And they’re my tunes but they’re your compositions. Of de beiden oprichters van het Project net in scheiding lagen of hun relatie hadden verbroken weet ik niet. Maar het is wel opvallend dat thematisch het album zich richt op de wat boze kant van het uit elkaar gaan. Hier wordt niet gezongen over een protagonist die terug wil bij die ander, eerder dat hij nu de waarheid inziet en blij is met het einde van het samenzijn.
Waar Alan Parsons Project op voorgaande albums muzikaal gezien grossierde in grootste prog-rock lijkt de focus van dit album meer te liggen op de losse liedjes. Geen complexe structuren of plotselinge wendingen. Eerder de zoektocht naar het perfecte liedje. Oprichters Parsons en Woolfson tonen zich daarmee de Britse tegenhangers van Steely Dan.
Bij releases als dit blijft altijd de vraag hoe vaak iemand nu het bonusmateriaal zal luisteren. Ga je echt voor je plezier de verschillende demo’s doorspitten als je zelf geen muzikant bent? Of de toevoeging van de Amerikaanse radio jingle waarmee het album werd gepromoot. Leuk om een keer te horen, maar daarna gaat het verfstoffen in de platenkast.
Eindconclusie: Kloeke box voor diegenen die echt alles willen hebben! Jammer dat er niet ook een ‘losse’ release is met alleen het oorspronkelijke album. Al met al een mooie plaat van een onderschatte band, die steeds meer onder de radar belandt.
Tracklist:
CD 1: Ammonia Avenue
CD 2: Demo’s
CD 3: Alternative Versions
Bluray: Ammonia Avenue (5.1 Surround Mix)
Lp 1+Lp 2: Ammonia Avenue
Website: The Alan Parsons Project
