Delain – Apocalypse & Chill
Format: CD – Digital / Label: Napalm Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
De Nederlandse symfonische metalband Delain is al sinds 2002 actief en werd destijds opgericht door ex-Within Temptation toetsenist Martijn Westerholt en bestaat verder uit zangeres Charlotte Wessels, bassist/grunter-screamer Otto Schimmelpenninck van der Oije, gitarist Timo Somers en drummer Joey de Boer.
Natuurlijk ontkom je in dit genre niet aan vergelijkingen met Within Temptation. Het grote verschil tussen Delain en Within Temptation is de zang. Bij Delain klinkt Charlotte Wessels vrijwel het hele album hemels en sprookjesachtig, en vooral loepzuiver, terwijl Sharon den Adel meer de opera kant opgaat.
Op hun nieuwe album klinkt Delain weer overweldigend hard en bombastisch, afgewisseld met zweverige symfonische rock invloeden. Ook zijn er af en toe wat invloeden uit de dance (techno) te horen maar die beperken zich tot sommige toetsenintro’s van de nummers.
Het album barst los met One Second, een pompend majestueus symfometal nummer waarin alle symfonische metal aspecten aan bod komen. Bombastische metalriffs, symfonisch toetsenwerk, screams, ADHD-drums, gierende gitaarsoli en de kristalhedlere zang van Charlotte.
We Had Everything opent met pulserende synthesizerklanken en gaat al gauw over op verpletterende symfometalriffs waarover het fluwelen stegeluid van Charlotte uitgestrooid wordt. In dit nummer duiken ook wat Yes (in hun “90125” periode) invloeden op en is een splijtende gitaarsolo van Timo Somers te horen.
Ook Chemical Redemption opent met pulserende synthesizerklanken, die het intro vormen voor een meedogenloos hard nummer waarin een prima mix plaatsvindt van spijkerharde metal en zwevende symfo, compleet met bombastische koorzang.
In het superlog beukende Burning Bridges zorgt de orkestratie ervoor dat het majestueuze geluid nog meer aangedikt wordt. Ook het koor is weer aanwezig samen met naargeestige grunts van Otto Schimmelpenninck van der Oije.
Na het spektakel van het vorige nummer opent Vengeance met een ogenschijnlijk sfeervolle toetsenmelodie, die echter maar kort duurt want de bassdrum slaat al snel weer pompend op hol in een beukend symfometalnummer waarin Charlotte een duet zingt met Yannis Papadoupolos van de band Beast In Black.
Pulserende techno klanken zetten het op volle kracht pompende To Live Is To Die in werking met breekbare, haast, fluisterzang van Charlotte. Metal bombast in volle glorie! Zeer rauwe, haast industrial-achtig, gitaarwerk vormt het intro van Let’s Dance. Een aanstekelijk, pompend nummer waarin een iets poppier geluid wordt afgewisseld met rauwe metalriffs.
Ghost House Heart is het rustpunt van het album. Een breekbare pianoballad met intieme zang van Charlotte waardoor dit nummer al snel aan de Britse 70’s band Renaissance doet denken.
Masters Of Reality begint sprookjesachtig, a la Kate Bush, met een prachtige orkestratie. Al snel wordt dit alles echter verpletterd door beukende symfometalriffs en het Carl Orff-achtige koorwerk. Carl Orff lijkt ook aanwezig in het bombastisch pompende Legions Of The Lost, dat door het koor en orkest aan Orff’s “Carmina Burana” doet denken. Combustion is een weergaloze instrumental met spetterende metal en ADHD-riffs.
Als bonustracks worden Masters Of Destiny, Burning Bridges en Vengeance uitgevoerd door koor en orkest en ook dan klinken deze nummers ook in deze uitvoering indrukwekkend en bombastisch!
Delain handhaaft zich aan de top van de symfonische metal en kan zonder enige moeite wedijveren met Within Temptation. Maar dat wisten we al lang!
https://www.youtube.com/watch?v=kFcg4UUWFag
Tracklist:
01. One Second
02. We Had Everything
03. Chemical Redemption
04. Burning Bridges
05. Vengeance
06. To Live Is To Die
07. Let’s Dance
08. Creatures
09. Ghost House Heart
10. Masters Of Destiny
11. Legions Of The Lost
12. The Greatest Escape
13. Combustion
14. Masters Of Destiny Orchestra
15. Burning Bridges Orchestra
16. Vengeance Orchestra
Website: Delain