Review: Robert Finley – Hallelujah! Don’t Let The Devil Fool Ya
Robert Finley – Hallelujah! Don t Let The Devil Fool Ya
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Easy Eye Sound
Release: 2025
Tekst: Henk Hekkelman
De grens tussen gospel, soul, blues en funk is altijd vaag geweest. Artiesten als Aretha Franklin en Mavis Staples bewezen al dat het heilige en het wereldse prima samen kunnen gaan. Ook Robert Finley bewandelt dat pad. De inmiddels 71-jarige zanger en gitarist keert met zijn vijfde album ‘Hallelujah! Don’t Let The Devil Fool Ya’ terug naar zijn roots – en levert een bezield meesterwerk af.
Een droom vervuld
Finley groeide op in Bernice, Louisiana, waar hij als kind in de kerk zong. Zijn droom om ooit een echt gospelalbum te maken komt nu uit. Samen met producer Dan Auerbach (The Black Keys) nam hij acht songs op, volledig live en grotendeels geïmproviseerd. De basis van het album werd in één dag vastgelegd – rauw, eerlijk en doordrenkt van ziel. Een belangrijke rol is weggelegd voor Finley’s dochter Christy Johnson, die met haar krachtige zang een perfecte tegenhanger vormt voor zijn doorleefde stem. Hun samenzang geeft de muziek een spirituele lading die je zelden nog hoort.
Soulvolle gospel met een vette groove
Het album opent met I Wanna Thank You, een funky, opzwepende binnenkomer waarin Finley dankbaarheid predikt op een zwetende groove vol orgel en gitaar. De wisselzang met zijn dochter tilt het nummer naar pure extase. Praise Him brengt daarna een warm, bijna Motown-achtig gevoel met zich mee. De song had zo op een O’ Jays- of Spinners-plaat kunnen staan, met een groove die elegant en hoopvol is. Daarna volgt het feestelijke Holy Ghost Party, waarin gospel en funk elkaar ontmoeten. De titel zegt alles – kerk en dansvloer smelten hier samen. Halverwege vertraagt het tempo met His Love, een ruim zeven minuten durende ballad waarin Finley zijn kwetsbaarheid toont. De sfeer is zwoel en bezield, alsof Al Green een spirituele openbaring heeft.
Op Helping Hand laat Finley zich van zijn warme kant zien: een oproep tot compassie, gedragen door een soepel ritme en heerlijke blazers. Can’t Take My Joy barst van de energie – een bijna psychedelische soultrack die net zo goed uit een James Brown-sessie uit de jaren ’70 had kunnen komen. Met On the Battlefield gooit Finley het weer over een andere boeg: rauw, funky en met een mondharmonica die het geheel een extra bite geeft. Het nummer is een strijdkreet én een feest tegelijk.
De afsluiter I Am a Witness voelt als een preek in muzikale vorm: het orgel zingt, de groove zwelt aan en Finley getuigt met vuur en overtuiging.
De stem van ervaring
Finley’s stem is het kloppende hart van dit album – rauw, warm en doorleefd. Hij zingt met de intensiteit van iemand die het leven heeft geleefd, en Auerbachs productie vangt dat perfect: analoog, levendig en zonder franje.
Conclusie
Hallelujah! Don’t Let the Devil Fool Ya is geen traditionele gospelplaat, maar een samensmelting van soul, blues en funk – even feestelijk als ontroerend. Robert Finley bewijst dat geloof en groove hand in hand kunnen gaan. Op zijn 71e klinkt hij vitaler dan ooit, en zijn boodschap is helder: laat je niet misleiden – de ziel overwint altijd.
Tracks:
01. I Wanna Thank You
02. Praise Him
03. Holy Ghost Party
04. His Love
05. Helping Hand
06. Can’t Take My Joy
07. On The Battlefield
08. I Am A Witness
Website: https://robertfinleyofficial.com/