Review: Amos Lee – Transmissions
Amos Lee – Transmissions
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Hoagiemouth Records – Distributed by Thirty Tigers
Release: 2024
Tekst: Fons Delemarre
Om met de deur in huis te vallen: ik ben ook maar een mens, niet alleen recensent en ik geef het graag toe: ik heb een zwak voor Amos Lee. Betekent zoiets dat ik alles wat hij maakt prachtig vindt en dus graag de hemel in prijs? Dat niet, maar hij heeft wél hele mooie albums gemaakt. Zie bijvoorbeeld mijn review van zijn nummers van zijn grote held: Lucinda Williams (’Honeysuckle Switches: The Songs Of Lucinda Williams’). Het album ‘Mission Bell’ (2011) blijft wat mij betreft het absolute topalbum van Amos Lee. Ingetogen, melodieus en meeslepend broeierig, met name door bijdragen van mensen als Willie Nelson, Lucinda Williams en John Convertino, die het album ook produceerde.
Wat Amos Lee een interessante muzikant maakt, is dat hij graag de muziek maakt die hij zelf graag wil maken. Vandaar ook een eigen label (Hoagiemouth Records), gedistribueerd door Thirty Tigers.
Vandaar dus niet alleen dat album met nummers van Lucinda Williams, maar ook ‘My Ideal: A Tribute to Chet Baker Sings’, een album waarop de muziek van een andere inspiratiebron centraal staat: Chet Baker (zie de review op All Music Magazine). En nu is er dus ‘Transmissions’. En eerste -oppervlakkige- beluistering leidde niet tot veel enthousiasme. Toch bleef het album trekken en dus in de cd-speler draaien.
De stem en composities van Amos Lee blijken Dylan-esque trekjes te hebben, zo blijkt meteen op openingsnummer Built To Fall. Veel tekst, vrijuit associërend, ritmisch geschreven én spreekzingend vertolkt. Kortom: Dylan is niet ver weg. In de instrumentatie is de hand van Lee duidelijk aanwezig: sfeervoller, inclusief strijkers, dan het meeste Dylan-werk. Ook track twee, Beautifull Day, zou door Dylan in een poëtische bui gemaakt kunnen zijn.
Maar Amos Lee wil ook graag zijn eigen, veelzijdige, gezicht tonen. De fraaie ballad Carry You On is daar een voorbeeld van. Ingetogen, slepend, meerstemmig gezongen en een fraaie rol voor de pedal steel.
Zoals gezegd: Amos Lee wilde een album maken met muziek die hij zelf leuk vindt: dus behalve Dylanachtige uitjes en ingetogen ballads, is er ook ruimte voor meerstemmige pop (Darkest Places), een nummer dat niet misstaan zou hebben op de setlist van Crosby & Nash. En vergeet vooral niet de muzikale uitbarstingen op Madison te beluisteren. Ja moet maar durven, als akoestische bard…
‘Transmissions’ werd in 5 (!) dagen opgenomen en klinkt vanwege dat korte tijdsbestek dus lekker live. Lee heeft middels zijn productie ervoor gezorgd dat het album toch als een goed afgestemd geheel klinkt. Én hij heeft, ondanks die beperkte tijd, toch kans gezien een paar nummers te voorzien van een interessante orkestrale inkleuring (Hold On Tight).
‘Transmissions’ “een interessant album…” te noemen zou een dooddoener zijn. Het is wél noodzakelijk dat je de nodige luistertijd besteedt aan het elfde album van Amos Lee.
Tracks:
01. Built To Fall
02. Beautiful Day
03. Carry You On
04. Hold On Tight
05. Madison
06. Darkest Places
07. Keep On Movin’
08. Night Light
09. Lucky Ones
10. When You Go
11. Baby Pictures
12. Transmissions
Website: https://www.amoslee.com/