Rockcolumn: Phil Lynott – Head First
De columns zijn verhalen over ‘de mens achter de ‘popster’
Tekst: Tom Wouters
Phil Lynott – Head First
Phil Lynott werd geboren in 1949. Zijn moeder was Iers en zijn vader kwam uit Georgetown, Brits Guyana. Phil groeide op in Dublin bij zijn grootouders. Hoewel hij in Ierland geen ernstig racisme ervaarde, voelde Lynott zich anders dan zijn schoolgenoten en was hij er trots op van gemengd ras te zijn. En toen al, op school, was Lynott een populaire jongen.
Zijn vriend en Thin Lizzy-bandmaat Scott Gorham zei in 2013: “Phil was so proud of being Irish. No matter where he went in the world, if we were talking to a journalist and they got something wrong about Ireland, he’d give the guy a history lesson. It meant a lot to him.”
Vanaf het moment dat Phil Lynott in aanraking kwam met rockmuziek (via de platencollectie van zijn oom Timothy), en beïnvloed werd door de muziek van Tamla Motown, wilde hij een rock-‘n-roll-ster worden.
Met zijn vriend uit Noord-Ierland, gitarist Gary Moore, richtte hij Skid Row op, een hardrockband die aanvankelijk vooral succes boekte in Ierland. Moore verliet de band omdat hij niet zo geïnteresseerd was in het hele ‘rockstar-thing’. Daarna richtte Lynott de band op waarmee hij de rockster werd, die hij wilde zijn: Thin Lizzy. De band werd vanzelfsprekend geleid door zanger en basgitarist Lynott en had halverwege de jaren zeventig verschillende hits, zoals The Boys Are Back In Town, Jailbreak en Waiting For An Alibi. De band werd een populaire live-attractie in Europa en in de VS en combineerde Lynott’s charismatische performance en songwritingskills met een dubbele leadguitar-opstelling. Phil Lynott omarmde het leven van een rockster ‘head first’. Sex, drugs en rock-‘n-roll, hij vond het geweldig.
Tegen het einde van de jaren zeventig eiste het rock-‘n-roll leven zijn tol, wat resulteerde in veel wisselingen in de bezetting en Lynotts toenemende drugs- en alcoholgerelateerde problemen, met name een verslaving aan heroïne. Na Thin Lizzy begon Lynott aan een solocarrière, publiceerde twee dichtbundels en had in 1985 een laatste hit met Out In The Fields met zijn oude maatje Gary Moore.
De laatste jaren van zijn leven leed Lynott zwaar onder zijn drugs- en alcoholverslaving, wat leidde tot zijn instorting op 25 december 1985 bij hem thuis. Hij stierf aan longontsteking en hartfalen op 4 januari 1986 op 36-jarige leeftijd.
De charismatische performer blijft een populaire figuur in de rockwereld en geldt als één van de grote sterren van de Ierse rockmuziek.