Review: Various Artists: Pushin’ Too Hard – American Garage Punk 1964-1967

 

Various Artists Pushin’ Too Hard - American Garage Punk 1964-1967

Various Artists: Pushin’ Too Hard – American Garage Punk 1964-1967
Format: 3CD / Label: Strawberry Records – Cherry Red Records
Release: 2024

Tekst: Peter Marinus

Met deze CD box haal je maar liefst 94 rauwe fuzzende garagepunkers binnen! Afkomstig van meestal zeer obscure Amerikaanse bands. Garage punk was het Amerikaanse antwoord op de Britse beat invasie die in de 60’s de jeugd van Amerika geheel in zijn greep kreeg. In vrijwel elk dorp of stad doken er ineens bandjes op, die druk in hun garages aan het oefenen sloegen. Aan de Britse beat werd een flinke lading fuzz toegevoegd met garage punk als resultaat .

Verdeeld over drie CD’s maak je kennis met meestal zeer onbekende bands. Bands die vaak niet meer dan een paar singles uitbrachten. In sommige van die bands zaten muzikanten, die later bekender werden.

Zoals The Remains waarin je Barry Tashian tegenkomt, die later bij The Flying Burrito Brothers en de Hot Band van Emmylou Harris terecht zou komen. Ook N.D. S mart II zat in deze band. Hij dook later op bij Gram Parsons en in de band Mountain. Why Do I Cry van The Remains heeft flink wat Zombies invloeden.

In The McCoys komen we ene Rick Zehringer tegen. Hij zou later als Rick Derringer doorbreken. Hun cover van de klassieker Fever klinkt donker. I Fought The Law van The Bobby Fuller Four werd vele jaren later door The Clash gecoverd en is een spraknkelende Buddy Holly-achtige garagerocker.

The Misunderstood was een Amerikaanse/Britse band met o.a. David O’List (o.a. in the Nice en Roxy Music) en Van Der Graaf Generator leden Guy Evans en Nic Potter. Hun Don’t Break Me Down is een rauw hoekig nummer. Paul Revere & The Raiders is één van de grotere namen op de eerste schijf. Just Like Me heeft de vertrouwde Revere klasse!

The Rangers openen de eerste schijf met een wilde cover van het Don & Dewey nummer Justine, geproduceerd door Kim Fowley. Wooly Bully van Sam The Sham & The Pharaohs kan met recht het meest bekende garagepunk nummer ooit genoemd worden.

Er staat een groot aantal, in garagepunk kringen, klassiekers op het album zoals I Want Candy van The Strangeloves. Dit was een trio met o.a. producers Richard Gottehrer en Jerry Goldstein, die zich  presenteerden als zijnde drie Australische broers, die op een schapenfarm waren opgegroeid…

Ook Are You A Boy Or Are You A Man van The Barbarians is een garage klassieker. The Beau Brummels zouden later met hun albums een undeground status bereiken. Hun Just A Little Bit is een heerlijk dromerig nummer met verzorgde harmony vocals. The Castaways schijnen nog steeds actief te zijn. Hun Liar, Liar is een pompend Farfisa garagenummer.

Uit de onbekendere hoek zijn The Coastliners met hun opgewekt swingende Alright. The JuJus met hun onschuldige You Treat Me Bad en het gruizig wilde Louise van The Paymarks het vermelden waard.

Ook op schijf twee is het smullen geblazen!

Dat kan ook niet anders als er bekende namen als de band Love met Arthur Lee voorbij komen. Hun Little Red Book is een heerlijk pompend nummer. The 13th Floor Elevators behoorden tot de top van de garagepunk. Mede door de manische zang van Roky Erickson, te horen in het woeste Tried To Hide.

Ook Captain Beefheart en zijn Magic Band is aanwezig met een nummer uit hun beginperiode, de grommende fuzzblues van Diddy Wah Diddy

The Electric Prunes zijn vooral bekend door hun I Had Too Much To Dream (Last Night). Hier zijn ze te horen met het sprankelende en psychedelische Ain’t It Hard. Gitaar gigant Link Wray mag hier niet ontbreken. Samen met zijn Raymen (met zijn broers Doug en Vernon) laten zij het rauwe Hidden Charms op je los, uiteraard met de spijkerharde gitaar van Link Wray.

Veel onbekender zijn The Dirty Wurds met hun Yardbirds-achtige Mellow Down Easy, Rocky & The Riddlers met het primitieve Flash And Crash, The Unusuals (met latere Long John Baldry zangeres Kathi McDonald) en hun rauwe I’m Walking, Babe en The Sparkles met het zwaar fuzzende No Friend Of Mine.

Op schijf drie hetzelfde fuzzende recept. Ditmaal met vrijwel allemaal obscure namen. Op The Standells en hun gemeen bijtende Barracuda. The Mysterians en het donkere Girl (You Captivate Me) en de bubblegum van The Ohio Express in Try It na.

Uit de obscure hoek blinken het opgewekte soulvolle Top Secret van The Newbeats, de dwingende fuzz van The Fire Escape in Love Special Delivery, het Monkees-achtige See If I Care van Ken & The Forth Dimension en Roy Junior’s Victim Of Circumstances uit. Roy Junior was trouwens Roy Acuff Jr, de zoon van countrylegende Roy Acuff.

94 Keer genieten geblazen. Dus een absolute aanrader voor alle garage punk fans!

Website: https://www.cherryred.co.uk/

Various Artists Pushin’ Too Hard - American Garage Punk 1964-1967 - back