Review: Orphan Jon & The Abandoned – Reckless Abandon – Vol. II (Live)
Orphan Jon & The Abandoned – Reckless Abandon – Vol. II (Live)
Format: CD – Digital / Label: Vintage LaNell Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Het album ‘Reckless Abandon – Vol. II Live’ is in twee live sessies op- genomen. Beide keren werd Orphan Jon begeleid door zijn “vaste” band The Abandoned, een band echter die nogal eens wisselt van bezetting, net zoals het uitkomt. Omdat er weinig concrete gegevens te vinden zijn over “wie en wat” houd ik het in deze recensie maar gewoon op The Abandoned en voor de gehele groepsnaam maak ik graag gebruik van de in de bio’s vaak gehanteerde afkorting OJATA! En voor de duidelijkheid voor het geval het nog niet bekend is, Orphan Jon is de zanger en zijn echte naam is Jon English. Wel is bekend dat het album op 2 september 2023 en 18 mei 2024 is opgenomen in The Red Shed in Hutchinson, Kansas, dat het album is uitgebracht op Vintage LaNell Records en dat het elf nummers bevat, waarvan er zeven door Jon geschreven zijn, al dan niet samen met anderen.
Het is de gewoonte van Jon om elk optreden te beginnen met een instrumentaal nummer. Dat doet ie omdat zo’n nummer de gelegenheid biedt om iedereen in staat te stellen zijn of haar talent te showen. Die gewoonte zet Jon voort in het openingsnummer van dit album met Sombrero Safari. Na een welkomstintroductie gaat het feest beginnen. Gelijk een lekker stevige gitaar-blues waarin de drums de maat bepaalt. En daarna ook maar even een vet echoënde slide. Mooi ritme, een beetje funky hier en daar, dus lekker stevig! De toon is gezet!
Love Is Not A Lie, geschreven door Jon en zijn gitarist Brett Cox en begint met een hele mooie bas, flink drumsgestamp waarna Brett het voortouw neemt met een lekkere gitaarmelodie om daarmee Jon aan het vocale deel te kunnen laten beginnen. Vol overtuiging gezongen dat hij “wanna be your man!” Afgezien van de vanzelfsprekende drums en dito bas is er het hele nummer door een prominente rol weggelegd voor de gitaar van Brett. En de vanzelfsprekende conclusie van dit werk kan niet anders zijn dan dat Love Is Not A Lie! Mooi.
Op beide avonden van deze optredens waren er ook guests uitgenodigd en Jon had die gasten “songs” gestuurd om in te studeren. De eerste gast op die manier is gitarist Kris Lager in het nummer Somewhere Salvation, die nadat Jon hem geïntroduceerd heeft, gelijk losbrandt met een strakke gitaarpartij, ondersteund door met name keyboards. Terwijl Jon zingt gaat Kris stug door met een heerlijke slide. Het nummer is eigenlijk afkomstig uit de begincarrière van Jon toen hij nog met zijn coverband English Revolver speelde. Hij had het nummer nooit helemaal afgemaakt, tot nu en Jon ziet het nummer vooral als een liefdeslied voor zijn vrouw Stella! Een puike gitaarblues!
Kris Lager speelt ook op het volgende nummer Broken Angel mee. Het is observatie van alles wat er rond om je heen gebeurt als je zelf op een plek zit waar je niet gelijk opvalt. Het nummer begint met een gezellige drums, beetje funky, beetje swingend waar zich langzaam maar zeker Kris bij voegt met een ditohoekig gitaarspel en nadat de keyboards zich ook gemeld heeft, gooit Kris er weer zo’n fabelachtige solo uit. Jon heeft z’n stem goed aangepast aan het hoekige thema van de begeleiders en let op: dit nummer duurt ruim 8 minuten dus we hebben nog veel plezier voor de boeg in dit nummer van Jon met Bruce Krupnik die hier z’n solo’s op akoestische gitaar laat bewonderen! Een lekker lang en ook daardoor mooi nummer met aan het eind ook nog een quasi drumsolo!
Vaak zijn huiselijke problemen er de oorzaak van dat kinderen uit huis geplaatst worden. In Amerika wordt dat dan “verzorgd” in het Foster Care System waar er bij ons meestal de Kinderbescherming aan te pas komt. Dat opnemen in de Foster Care gebeurt vooral wanneer de kinderen zich nog niet zelfstandig kunnen redden en dus extreem kwetsbaar zijn. Ondanks al die goede zorgen is het voor de kinderen zelf natuurlijk een struggle for life, een leven waar ze nog weinig van kunnen begrijpen en leeftijdgenoten voelen dat vaak haarfijn aan en richten hun “aandacht” dan ook nog eens op zulke kinderen, in plaats van ze juist een gevoel te geven “er” heel zeker wel bij te horen! We blijven soms een hele gewone diersoort, hooguit een beetje aangekleed maar vaak genoeg houdt het daar dan ook mee op. Helaas.
Hierover zingt Jon zijn Livin’ My Life om aan te geven dat eenieder gewoon het recht heeft op een eigen leven en dat iedereen die niets beters te doen heeft dan “stick their nose in andermans business”, dat dan vooral ergens anders moet doen! Ik heb het denk ik al eens eerder aangehaald dat mijn vader vroeger vaak zei: “Je kunt er wel óp kijken, maar niet er ín!” Mensen zijn er zo verrekte snel in een oordeel te vellen op wat zemenen te zien. Wat ze zien is vaak niet wat het is en wat er wel te zien is, dát zien ze (liever) niet! Buck off! Ook in dit nummer doet Kris Lager weer mee, een traditioneel voortstuwende blues met mooie keyboards. Alleen al vanwege dit onderwerp en dat Jon er als “ervaringsdeskundige” zelf over zingt en aan het eind van het nummer blijft herhalen dat het gaat om Livin’ My Life, móet ik dit nummer tot favoriet bestempelen! Punt uit! Lekkere keyboards ook aan het eind!
King Bee is een eerbetoon aan James Moore alias Slim Harpo, een artiest waar Jon een groot bewonderaar van is. Op dit album wordt het nummer gespeeld in een bewerking van gitarist Ryan Baker met een gastoptreden van Dirty Red, de fameuze harmonicaspeler. De tekst van dit nummer is bekend en komt vaker voorbij op Bluestownmusic.nl, “I’m a King Bee, will you be my Queen?” Een bloedfanatiek nummer waar de vonken van af spatten door het harmonicaspel van Dirty Red, ook al krijgen we er een vette gitaarsolo bij! En zowaar kan het volume op een lagere stand nog steeds voor een puik geluid zorgen. Mooi.
Elke keer als Jon zijn vrouw Stella ziet lopen doet het iets met hem. Eerlijk gezegd, herken ik dat beeld wel… En daarom heeft Jon daar een nummer over geschreven Tight Dress, een nummer waarop opnieuw Dirty Red van de partij is met zijn harmonica! Een hele fijne snelle blues, mooi ritme, prima instrumentatie met drums, keyboards én harmonica. “Baby, when you wear that Tight Dress…” Zo kan een liefdesverklaring ook klinken. Origineel gevonden en iets beter dan altijd maar dat “ik hou van jou”… Mooi, mooi!
Toen Jon eens thuis kwam met het idee om een love song over haar te schrijven, gaf Stella, zijn vrouw, hem als antwoord: “Baby, I’m living my love song.” Wil je het nog mooier hebben? Maar Jon zou Jon niet zijn als hij met dat gegeven niet in staat zou zijn geweest tóch een love song te schrijven. En dat is Memories Of Me And You geworden en ook in dit nummer is een plaatsje ingeruimd voor Dirty Red. Weer een lekker nummer, halftempo, dominante harmonica en keyboards, zonder dat ik de strakke drums vergeet te noemen! Een heerlijk enthousiast nummer. Voluit georkestreerd terwijl het tegelijkertijd een bepaalde rust uitstraalt die hoort bij Memories Of Me And You. Tegen het eind van het nummer speelt de gitaar nog een hele mooie en gevoelige deun! Top!
Zeker met een background als die van Jon is het hebben van een onwrikbaar houvast in je leven van het allergrootste belang. Het is duidelijk dat dat voor Jon z’n vrouw Stella is. Heel mooi en dierbaar. Het volgende nummer is eigenlijk ook weer “op” haar geschreven. Nick Schnebelen als gast laat in dit nummer zijn kwaliteiten op gitaar door het aanwezige publiek (en ons!) bewonderen: She. En het feit dat dit nummers zo heftig rockend is hebben we te danken aan Alastair Greene die Jon voorstelde om eens een rocknummer te schrijven. De daad bij het woord voegend schreef Jon She waarin hij bijna woorden te kort komt om “zijn” Stella te prijzen! En dan is de beurt aan Nick voor een lekkere solo die veel weg heeft van Joe Bonamassa… Een echte rockende lovesong dus, dit She!
Jon is ook een fan van Gary Clark Jr. en daarom speelt OJATA nu het nummer Bright Lights van hem. Een lekker hoekige en diepe gitaar begint aan dit nummer, al snel gevolgd door een scherp snijdende solo van Nick Schnebelen. Apart mooi, rustig en de tekst benadrukkend gezongen door Jon als hij zingt over de Bright Lights van New York City. Een lekker nummer.
Het laatste nummer is She’s Gone van Eric Clapton van zijn in vele opzichten buitengewone en van alles afwijkende album ‘Pilgrim’. Een nummer dat Jon ook al op het repertoire had staan met zijn coverband English Revolver. Deze uitvoering heeft een iets langzamer ritme, wel redelijk jazzy tot funky en opmerkelijk, Jon maakt er hier een meer dan waardige afsluiter van dit album van met 10½ minuut lengte! Een lange instrumentale intro met opnieuw een hoofdrol voor Nick Schnebelen met zijn kristalheldere gitaarspel. Oef! En niet alleen de lengte maakt dit nummer tot de absolute topper van dit album. Dit is echt ijzersterk en geweldig! Je weet dat het nummer van Clapton is maar dat is het dan ook wel! Er zit veel vraag- en antwoordspel tussen de verschillende muzikanten die er met z’n allen hoorbaar plezier aan beleven. Mooie solo’s ook! Ik houd van live albums en wel hierom! Je bent er als het ware live bij, je geniet net zo als het aanwezige publiek van al die fijne nummers, de prima muzikanten, de stem van Jon. In alle bescheidenheid durf ik wel te stellen dat Jon de toevoeging “abandoned” wel weg kan laten want voor zover we dat nog niet hadden gedaan zijn we fan van hem geworden door dit album en dus wordt het tijd voor ons om Jon te “adopteren”!
Mijn favorieten: Broken Angel, Livin’ My Life, Tight Dress, Memories Of Me And You en de absolute knaller She’s Gone. De andere nummers niet zo zeer minder, zeker niet maar, terwijl alle nummers elkaar meer dan prettig opvolgen waardoor er een schitterend geheel ontstaat, springen “mijn” favorieten er bij mij tenminste nog meer boven uit! Het blijft altijd maar heel gewoon een kwestie van smaak!
Nog een laatste opmerking over de kwaliteit van dit live album want voor het feit dat dit op twee avonden live is opgenomen is deze opname ronduit perfect te noemen!
Tracks:
01. Sombrero Safari
02. Love Is Not A Lie
03. Somewhere Salvation
04. Broken Angel
05. Livin’My Life
06. King Bee
07. Tight Dress
08. Memories Of Me And You
09. She
10. Bright Lights
11. She’s Gone
Website: Facebook