Review: Mike Dangeroux – 15 Shades Of Blue
Mike Dangeroux – 15 Shades Of Blue
Format: CD – Digital / Label: RD Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Afkomstig uit Chicago, gespeeld met grootheden als Koko Taylor en Buddy Guy! Wat kan er dan nog mis gaan? Hooguit misschien té hoog gespannen verwachtingen van het nieuwste album van Mike Dangeroux, zijn 6e solo-album alweer maar als we z’n groepsalbums onder de groepsnaam van Dangerous Mike of the Mike Dangeroux Band meetellen kunnen we er nog eens 14 albums bij op tellen. Da’s niet niks dus!
’15 Shades Of Blue’ telt maar liefst 15 (!) nummers die met elkaar een lengte van 70 (!) bij elkaar spelen. Da’s ook niet niks dus! En waar Mike op dit album zingt en gitaar en bas speelt én de productie verzorgt, zorgt mede-producer Vince Varco voor de piano, orgel, strings en horns, mag Daron Casper Walker zich uitleven op de drums en verzorgt Eddie Mason de percussie.
Het album ’15 Shades Of Blue’ van Mike Dangeroux is opgenomen in de Maplewood Studios in Chicago en is uitgebracht op RD Records. Omdat het in deze herfsttijd vroeg donker wordt gaan we gauw beginnen met luisteren…
Geen 15 maar 16 seconden voor een Intro Blues Deep In My Soul, waarna als volgende nummer natuurlijk gelijk Blues Deep In My Soul begint met een klassiek gitaa blues-thema, ondersteund door een fijn orgeltje. “Woke up this morning, shadows in my eyes, I get a happy heart, singing these blues…” – “The feeling won’t let me go, because I got the Blues Deep In My Soul.” Lekker. Een hele beste en swingende blues-solo op gitaar, lekker rammelend! Mooi! En het swingende ritme gaat maar door!
Palm Of My Hand, een gloedvolle solo in het begin van deze love song. Alles wat er ook maar aan liefde te voelen is, voelt Mike in de Palm Of My Hand. Helemaal duidelijk en daarom niets aan toe te voegen, deze een beetje funky met solo’s strooiende Mike in Palm Of My Hand! Top!
Walking Out That Door is meestal niet goed, zeker niet als er sprake is van “that” door! Dat is zo benadrukkend als van: Als je door díe deur gaat, dan… Het nummer begint weer met een heerlijke solo van Mike met een stevig stampende drums! Een heel “klein” pianootje op de achtergrond en Mike bezweert dat er eigenlijk weinig aan de hand is en al zeker geen reden is om Walking Out That Door te gaan! Ook verderop in dit nummer weer het betere bluesy gitaarwerk! Voor de volledigheid om misverstanden te voorkomen, het is dus Mike zelf die dan toch Walking Out That Door gaat.
Het is november, bijna Kerst en de eerste kerstfilms zijn al weer te zien op “de buis” dus krijgen we in dit nummer bezoek van de eerste geest in de klassieker Scrooge van Charles Dickens, en bij Mike niet één maar gelijk meer geesten, Ghosts Of The Past. Oef! Wat een heerlijke blues-solo aan het begin, een dieper dan diepe bas én een mooie ondergrond van keyboards. Al met al een dreigend motief. “Late at night, when the moon is high, I hear the whispers like a soft “goodbye” maar het zijn de Ghosts Of The Past, “that keep on haunting me.” Enzovoort. Dit is 100% top! Wat een gitaar! Bijna 7 minuten puur gitaarplezier!!!
Heart Of Stone, je komt het wel vaker tegen en ondanks dat blijkt elk hart toch te kunnen smelten! Met blazers, drums en percussie ligt er al snel een vergelijking op de loer met Chicago met zo’n intro maar gelukkig blijft Mike dicht bij zichzelf, hoewel, het heeft er toch wel veel van weg. Ook lekker funky, bescheiden gezongen, lichte gitaarklanken, de nadruk op de zang van Mike. Heart Of Stone, “feelin’ chill to the bone, as cold as the north wind, I’m all alone! De gitaar neemt een Stax-begeleiding aan. Mooi! Een dito, “Stax” dus, einde aan dit mooie nummer.
Wie wil er altijd maar alleen zijn? Mike zeker niet! Never Be Lonely. Een orgel, een melodieuze gitaar, alles in gereedheid voor een tearjerker… Lekker, diep weg gezongen door Mike om te beklemtonen dat hij Never Be Lonely wil zijn! Elke dag openbaren zich weer nieuwe mogelijkheden om Never Be Lonely te zijn. Een hele beste soul love song met aanzwellende keyboards, opgevolgd door een bescheiden maar daardoor perfect passende gitaarsolo! Top!
Eigenlijk niet meer dan logisch Day And Night Lover, het is geen ploegendienst of parttime iets! Nee, gewoon 24/7! En gelijk weer dat Stax-gevoel! De boodschap is duidelijk. Mooi en duidelijk hoorbare bas! Lekker up tempo nummer!
Genoeg is genoeg! Basta! No More Bad News. En weer een lekkere, funky gitaar-intro met strakke drums en een bescheidend dreinend orgeltje. En inderdaad, “Bad news, I can’t understand”, dus, afgelopen daarmee, No More Bad News “it’s me and you, babe.” Stop met dat slechte nieuws, laat het niet meer toe. Het “geeft” alleen maar verkeerde energie. In plaats daarvan kun je beter een lekker blues-album opzetten, dát geeft positieve energie! Doen!
Langzaam, langzaam, Tides Of Your Love. Geen dag is hetzelfde. “Never a dull moment.” In elke betrekking zijn er ups en downs. Niets aan de hand. Dat zijn heel simpel de Tides Of Your Love, en dan bedoel ik dus van jou én mij! Veel strijkers om een mooie sfeer op te roepen bij dit nummer. Afgezien van de drums is de begeleiding
passend bescheiden. En natuurlijk mag een kristalheldere gitaarsolo niet ontbreken! Mooi! Heel mooi, mooi bijna symfonisch eindigend. Tides Of Love, strong and deep!
Ik maak dat dagelijks mee (..), She Can’t Stop Rocking. En waarom zou ze? Vooral niet stoppen met rocken. Geen dag! In een te verwachten rockende melodie met snerpende gitaar vertelt Mike het verhaal van zijn “queen” die She Can’t Stop Rocking. Lekker nummer. Eenvoudig van opzet maar daardoor goed dansbaar! Stoppen met “rocken” kan láter wel, als je de 100 voorbij bent en de burgemeester op bezoek is geweest met een bos bloemen…!
Where Are My Friends Tonight vraagt Mike zich af. Weer een klassieke blues-intro, “afgeschermd” gezongen door Mike wat hij gelukkig snel achter zich laat. Zeker als je over zo’n goede stem beschikt. Vraag en antwoord tussen “twee” gitaren en dan toch nog even dat aparte zingen. Niet doen! Dat aparte zingen mag dan bedoeld zijn om aan te geven dat het niet zo goed met hem gaat en dat hij zich in z’n eentje afvraagt Where Are My Friends Tonight? Een bekend blues-onderwerp over “vrienden in tijden van nood”, enzovoort. Het gaat er heftiger aan toe als hij bedenkt wat die vrienden allemaal voor “belangrijke” zaken te doen hebben, zaken die “belangrijker” zijn dan Mike… Where Are My Friends Tonight. Wie kent het niet…
Een lekker drammende, drummende intro voor Midnight Skies waarin Mike onderweg is op een highway en hij “rides in the wind to the Midnight Skies. Voordeel van ’s nachts onderweg te zijn is dat je vaak veel “meer” ziet dan overdag. Een heerlijke diepe, hele diepe drums, gecombineerd met scherp, helder gitaarwerk en toe maar, een vette roffel er overheen. Prachtig, heel abrupt eindigend. Mooi.
Heel bluesy melodieus begint op gitaar Doing To Me. Die Mike heeft een hele fijne zangstem waar hij af en toe verrassend mee weet te variëren in verschillende nummers! Mooi. We krijgen een opsomming van alles wat she is Doing To Me. En Mike vraagt zich vooral het “waaróm” af. Hij krijgt niet echt een antwoord dus blijft maar een beetje radeloos herhalen “What are you Doing To Me?!”
En dan zitten de 70 minuten er bijna op. Nog één nummer. (Hope) You Feel The Same. Zowel een vraag als een bevestiging. Een waardige afsluiter van dit album met ruim 6 minuten. Apart gitaarspel. Vol in de blues gezongen zoals ook Robert Cray dat zo goed kan weet Mike het eigenlijk wel zeker maar in alle bescheidenheid toch een voorzichtige twijfel, (Hope) You Feel The Same. Mooie vocale uithalen. Een heerlijk “lopend” nummer. Er zijn van die nummers die mogen “eindeloos” duren. Zelf heb een aantal van zulke nummers in mijn verzameling die als “loop” zijn opgenomen tot een nummer van bijvoorbeeld een uur. Heel bijzonder. Zo’n nummer als (Hope) You Feel The Same zou ook zó’n nummer kunnen zijn, zeker met zo’n heerlijk ritmisch stuk waar het nummer mee eindigt, afgeknepen gespeeld op gitaar terwijl de begeleiding rustig doorgaat. Top! Lekker lange top!
En dan is het album écht afgelopen. Mike Dangeroux heeft opnieuw een heel, héél fijn blues- album afgeleverd met ’15 Shades Of Blue’. Af en toe een portie soul, hier en daar een lekkere rock, een perfecte mix! En met 70 minuten speeltijd een werkelijk vól album.
Omdat toeval niet bestaat zeggen ze, moet het welhaast aan het seizoen liggen dat er de laatste weken zulke goede albums ver- schijnen. Herfst, winter, mogelijk sneeuw, eind van het jaar, terug blikken, gezelligheid, feest, enzovoort. Misschien dat dat vooruitzicht menig artiest inspireert om het allerbeste in zich naar boven te halen? En ik zeg het vaker, omdat er gedurende het hele jaar en dát jaar in jaar uit!, zó ontzettend veel goeds verschijnt, ben ik best wel kritisch. Waarom zou ik genoeg moeten nemen met “minder”? Er is zóveel keus in al dat goede werk.
Dus, als je dan van mij lovende woorden leest over een album, dan mag je er gerust op vertrouwen dat het een goed album is. En uiteraard hoort daar de disclaimer bij dat… smaken verschillen! Maar dit album ’15 Shades Of Blue’ van Mike Dangeroux is gewoon een heerlijk album, mooie nummers, prima begeleiding bij heel puik gitaarwerk, dus alle reden om dit album bij jullie aan te bevelen!
Er zijn een paar nummers die er bovenuit springen en dus bestempeld mogen worden als mijn favorieten, en dat zijn: Palm Of My Hand, Ghosts Of The Past, Never Be Lonely, She Can’t Stop Rocking en (Hope) You Feel The Same ! Een héél erg goed album dus!!!
Tracks:
01. Intro Blues Deep in My Soul
02. Blues Deep In My Soul
03. Palm Of My Hand
04. Walking Out That Door
05. Ghosts Of The Past
06. Heart Of Stone
07. Never Be Lonely
08. Day And Night Lover
09. No More Bad News
10. Tides Of Your Love
11. She Can’t Stop Rocking
12. Where Are My Friends Tonight
13. Midnight Skies
14. Doing To Me
15. (Hope) You Feel The Same
Website: https://www.mikedangeroux.com/