Review: Jason Isbell – Foxes In The Snow
Jason Isbell – Foxes In The Snow
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Southeastern Records
Release: 2025
Tekst: Ella-Milou Quist
Dat de Amerikaanse singer-songwriter Jason Isbell een begiftigd songwriter en gitarist is, weet de wereld wel. Hij heeft zijn sporen in de muziek allang verdiend en kan inmiddels geschaard worden onder de grootste Americana artiesten van de afgelopen twee decennia. Zijn albums, vooral samen met zijn backing band The 400 Unit, zijn zeer succesvol en leverde hem al zes Grammy Awards op. Dat hij sinds zijn solocarrière, die startte in 2007 nadat hij uit de Amerikaanse rockgroep Drive-By Truckers stapte, nog nooit een album heeft opgenomen zonder zijn backing band The 400 Unit, is best bijzonder. Hoewel hij niet ieder album heeft betiteld als Jason Isbell & The 400 Unit, hebben de leden of een deel van hen, wel altijd meegespeeld op ieder uitgebrachte plaat. Tot nu.
Gewapend met slechts zijn oude Martin (D-18) en zijn vocalen, dook Jason Isbell, zonder band, vijf dagen lang de Electric Lady Studios in om zijn tiende en nieuwste plaat ‘Foxes In The Snow’ op te nemen. Deze sobere aanpak is even wennen en het vergt misschien wat meer luisterbeurten om het album op waarde te schatten, maar de luisterrijke liedjes, rake teksten en een geëmotioneerde Jason, zorgen daar wel voor. De nummers zijn veelal zelfbeschouwend en reflecterend en gaan over de scheiding met Amanda Shires, die elf jaar lang Jason’s vrouw was en tevens als violiste en zangeres te horen was in The 400 Unit.
Daarnaast bezingt Isbell zijn nieuwe relatie met kunstenares Anna Weyant, die verantwoordelijk is voor het artwork van het album. Het is dus een heel persoonlijk album geworden waarbij hij zich enorm kwetsbaar opstelt. Dit is tevens de reden waarom hij deze plaat volledig solo opnam en zelf produceerde (met hulp van producer Gena Johnson). Hij wilde zijn band niet betrekken bij zijn eigen emotionele rollercoaster.
Hoewel er drie nummers direct verband houden met zijn scheiding en dus zijn ex-vrouw Amanda (Eileen, Gravelweed en True Believer), hoor je nergens verbitterdheid of boosheid richting zijn ex. Het is eerder dat hij de schuld bij zichzelf zoekt, zoekt naar waar het is misgelopen, wat hij daar zelf aan had kunnen doen en welke hand hij daar zelf in heeft gehad. Eindelijk eens iemand die berijpt dat als je samen een kind hebt, een dochter in dit geval, je dat niet over de rug van je kind mag en kunt uitspelen en je ex-partner niet zwart maakt tegenover je kind. Dat staat hem heel erg te prijzen. Deze rauwe emotionele eerlijkheid laat maar weer eens horen en zien waarom Isbell één van de meest gevierde hedendaagse songwriters in zijn genre is.
De kleine intieme liedjes hebben, als je goed luistert, een grote impact. Een impact op je hart, je ziel en daarmee je gevoel. Isbell is een echte verhalenverteller en weet met zijn uitmuntende tekstbeleving en afwisselend zachte en dan weer krachtige vocalen, te raken tot op het bot. Dat hij daarnaast ook nog eens een goede gitarist is, is mooi meegenomen. Het zijn geen moeilijke akkoorden, maar hij speelt ze wel met verve. Luister maar eens naar het fraaie Foxes In The Snow, het prachtige Eileen, het sprekende Don’t Be Tough of het doortastende Crimson And Clay. Hij omlijst zijn mooie teksten en vocalen op smaakvolle wijze en tilt zo zijn eigen liedjes naar een hoger niveau. Hij spreekt direct tot je en het voelt en klinkt alsof hij in je huiskamer staat te spelen.
‘Foxes In The Snow’ is weer een juweeltje en het zou me niets verbazen als Isbell ook hiervoor weer een Grammy in de wacht sleept.
Tracks:
01. Bury Me
02. Ride To Robert’s
03. Eileen
04. Gravelweed
05. Don’t Be Tough
06. Open and Close
07. Foxes in the Snow
08. Crimson and Clay
09. Good While It Lasted
10. True Believer
11. Wind Behind The Rain
Website: https://www.jasonisbell.com/