Review: Boz Scaggs – Detour
Boz Scaggs – Detour
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Concord Records
Release : 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Lang naar dit album uitgekeken. Er werd al veel over geschreven maar te beluisteren viel er, afgezien van een enkel nummer, nog niets. Tot nu!
Boz Scaggs, 81 jaren jong inmiddels, is vanaf dat ik de ‘Anthology’ van Duane Allman aanschafte met daarop het bijna 13 minuten durende Loan Me A Dime, een van mijn grote favorieten. Dacht ik alles compleet te hebben van Boz maken meerdere bio’s die nu verschijnen melding van een 60-jarige muziekcarrière. Ja maar, zijn eerste plaat is toch het titelloze album uit 1969 en 2025 – 1969 = geen 60… Zoeken, zoeken, zoeken en ja hoor, Boz heeft in 1965 z’n eerste album uitgebracht met de toepasselijke titel Boz en dit album is alléen in Zweden uitgebracht op Polydor. En dan is 2025 – 1965 wel 60. Ook weer opgelost.
Dat eerste album bevat trouwens klassiekers als Girl From The North Country van Dylan, You’re So Fine, That’s All Right, Stormy Monday Blues en C.C. Rider. En de grap is dat het voltallige personeel op dat album bestaat uit alleen Boz zelf, dus hij zingt en speelt akoestische gitaar en harmonica! Voor die tijd ook een gezellige plaat trouwens.
Tot zover het spitwerk. Het nieuwe album ‘Detour’ bevat 11 nummers, waaronder een bewerking van I’ll Be Long Gone, een nummer dat ook op dat titelloze album uit 1969 staat, evenals het al eerder genoemde Loan Me A Dime met Duane Allman. Ook zeker een tip om aan te schaffen?
Goed, Boz is 81 en net als bij Neil Young vanaf het album Barn hoor je ook bij Boz af en toe een stem die broos en kwetsbaar is. Geeft niet, de sfeer is fantastisch en Boz blijft, en ook dat heeft hij net als Neil Young, een meester in om dat wat hij zingt duidelijk te articuleren. Bij hem hoor je aan het eind van een woord het verschil tussen een t en een d! Vakmanschap verleer je niet!
Opmerking vooraf is dat Boz een aantal demo’s had opgenomen met z’n vriend Seth Asarnow, de man die ook verantwoordelijk is voor het klaterende piano-spel op dit album, en toen ze zo’n 40 demo’s hadden gemaakt, met ontzettend veel plezier, kwam het idee om een aantal van die demo’s uit te werken tot volwassen nummers en daar een album van uit te brengen.
Het album opent met It’s Raining van de onvolprezen Allen Toussaint. Een mooie binnenkomer en ondanks de mood omdat het It’s Raining, is Boz ervan overtuigd dat hij “goes crazy tonight”. Angel Eyes van Matt Dennis en Earl Brent en ook al door honderden anderen opgenomen waaronder Nat King Cole en daarmee weet je wel welke kant dit nummer op gaat. Romantische vocals en wáár Boz over zingt zal ons met zo’n titel ook niet verbazen!
Once I Loved, geschreven door Ray Gilbert met muziek gecomponeerd door Antonio Carlos Jobim en Vinicius (niet de voetballer) de Moraes is een song die ook perfecbij Boz past. Een heerlijke latin, bijpassende gitaar door Michael Miller. Daarover later meer. In Once I Loved laat Boz “haar” niet meer gaan want “love is the saddest thing when it goes away”. Er achteraan dus!
The Very Thought Of You, van Ray Noble is ook weer zo’n nummer dat al door honderden anderen op de plaat is gezet en succes heeft gebracht. Boz heeft geen foto van z’n lief nodig want “your picture is always in my head”. Wat wil je nog meer? “My love”! I’ll Be Long Gone, zoals gezegd een remake van het nummer op zijn album uit 1969, door hem zelf geschreven en het kan niet anders dan dat Boz het fijn vindt om dit nummer te zingen en bewust op dit album heeft “mee”genomen. Het is ook écht een typische Boz Scaggs-song, zijn stijl, zijn frasering. Top!
Detour Ahead van Ellis, Frigo en Carter, is ook zo’n klassieker, o.a. op de plaat gezet door Sarah Vaughan, Della Reese en uiteraard Ella Fitzgerald. Deze uitvoering van Boz mag er ook zijn, hij geeft er z’n eigen twist aan terwijl hij zich afvraagt waarom hij de enige is die “travelling this way” is en of er geen omleiding of een omweg is waar ze op zitten en of het wellicht beter is te keren nu het nog kan. I Could Have Told You van Carl Sigman en Jimmy Van Heusen, al in 1954 door Frank Sinatra op de plaat gezet, hier dus in de bewerking van Boz en Asarnow. Het is altijd flauw als je te horen krijgt “dat had ik je wel kunnen vertellen”, dat ik je had kunnen beschermen, af had kunnen houden van een misstap, maar ja “you were in love and didn’t want to know”. Zo gaat dat soms. En ondanks zijn 81 nog steeds loepzuivere uithalen!
The Meaning Of The Blues, een prachtig nummer van Bobby Troup en Lea Worth, in de allerbeste uitvoering ooit in 1957 op de plaat gezet door Julie London!!! Niet te overtreffen. Nee, ik moet objectief en eerlijk blijven, ook niet door Boz Scaggs. Natuurlijk, net als alles op dit album is er ook met dit nummer helemaal niets mis. Het is duidelijk dat Boz hier op zoek is naar The Meaning Of The Blues en aan het eind van dit nummer mag het geen verrassing zijn dat hij weet wat The Meaning Of The Blues is.
Tomorrow Night van Sam Coslow en Hugh Williams, ook al eens op de plaat gezet door Elvis Presley, uiteraard in de herkenbare Elvis-stijl. Boz blijft qua melodielijn dichter bij het origineel. Tmorrow Night, will you be with me when the moon is bright? Tomorrow Night, will you say those lovely things you said tonight? Enzovoort. Prachtige romantische tekst. Heerlijk gezongen! Too Late Now van Lerner en Lane. Too Late Now to forget and go on, to forget your smile, to forget your voice, Too Late Now to imagine myself away from you…Niets aan toe te voegen!
We’ll Be Together Again van Frankie Laine en Carl Fischer, nog zo’n klassieker, wie kent dit nummer niet, en wat er ook gebeurt: We’llBe Together Again. Wie wil dat niet met Boz Scaggs?
Natuurlijk, dit album wijkt nog al af van wat er doorgaans op Bluestown Music te genieten is. Dit album brengt ook niets nieuws en toch heb ik voor ‘Detour’ van Boz Scaggs maar één woord als conclusie: WONDERSCHOON! 11 Prachtige nummers, een weloverwogen keuze welke nummers op dit album moesten komen.
Briljante musici waarvan er (slechts) drie op de voorkant van de hoes genoemd worden (..):
– Seth Asarnow – piano
– Hans Trowsea – bass
– Jason Lewis – drums
Maar ik hoorde toch ook ergens een mooie akoestische gitaar? Dus weer zoeken, zoeken en zoeken tot ik:
– Michael Miller – guitar
– Jeremy Cohen – violon en viola
– Jim Cox – keyboards
vond. Dit dus voor de volledigheid van de credits.
Het is duidelijk met deze recensie: Ik ben een fan van Boz Scaggs, maar ik ben wel zo eerlijk dat ik het zou zeggen als ik niet tevreden ben over het gebodene. Per saldo schrijf ik een recensie niet voor mezelf maar voor de bezoekers van die prachtige website van Bluestown Music die aan de hand van elke geplaatste recensie moeten kunnen beoordelen of het betreffende album past bij hun smaak, of waarschijnlijk niet. Luisteren kan nooit kwaad!
Daarom nog een extra tip: Op het album ‘My Time’ uit 1972 staan o.a. 2 échte beauties op: Dinah Flo en Freedom For The Stallion, voor het geval je ná dit nieuwste album van Boz Scaggs, behoefte zou hebben aan en/of geïnteresseerd bent in wat Boz gemaakt heeft vóór zijn uitbundig geprezen en bekroonde album ‘Silk Degrees’.
‘Detour’ van Boz Scaggs: Wonderschoon!
En daar laat ik het bij.
Tracks:
01. It’s Raining
02. Angel Eyes
03. Once I Loved
04. The Very Thought Of You
05. I’ll Be Long Gone
06. Detour Ahead
07. I Could Have Told You
08. The Meaning Of The Blues
09. Tomorrow Night
10. Too Late Now
11. We’ll Be Together Again
Website: https://bozscaggs.com/