Recensie: Trainman Blues – Shades And Shapes
Trainman Blues – Shades And Shapes
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Krudtmeier Productions
Release: 2021
Tekst: Fons Delemarre
Het album ‘Trainman Blues’, van het gelijknamige Iers-Deense duo, is aan mijn aandacht ontsnapt toen het in 2018 verscheen. Dat gold niet voor Jos Verhagen, die er 12 mei een lovende bespreking aan wijdde op Bluesmagazine.nl. Dat blijkt geheel terecht, nu ik bij de release van ‘Shadows And Shapes’, het tweede album van Ier Richard Farrell (zang) en Deen Laust ‘Krudtmejer’ Nielsen (producer en bassist), hun eersteling ook beluisterd heb. Met Jos Verhagen ben ik het eens dat ‘Trainman Blues’ een fraai album is. Graag voeg ik eraan toe dat duo Trainman Blues een interessant muziekgezelschap is.
Opvallend zijn de overeenkomsten én de verschillen tussen ‘Trainman Blues’ en ‘Shadows And Shapes’. Beide albums leunen zwaar op de zang van Farrell en op de productie van Nielsen (het zou zo maar kunnen dat zijn bijnaam ‘Krudmejer’ iets te maken hebben met de muziek van het duo Kruder & Dorfmeister…).
Farrell heeft een opvallende en zeer kenmerkend stem. Tamelijk hoog, zeer bluesy en zeer soulvol. Hij klinkt een beetje als Wily Bo Walker en misschien zelfs wel een beetje als de mannelijke evenknie van Nina Simone. Je moet er even aan wennen, maar als dat eenmaal gebeurd is, klinkt het prachtig. Voorwaarde is dat je geen strikte bluespurist bent en dat je open staat voor moderne blues (‘Trainman Blues’) en moderne soul (‘Shadows And Shapes’). Want het grote verschil tussen de albums is de oriëntatie op blues op ‘Trainman Blues’ en op soul in het geval van ‘Shadows And Shapes’.
Producer Nielsen heeft kans gezien het eerste album als een soort ‘Blues Revisited in Modern Times’ te laten klinken. ‘Revisited’, zoals Skip McDonald dat in 1994 deed, toen hij als Little Axe het album ’The Wolf That House Built’ presenteerde aan de blueswereld.
Op basis van samples van oude blueshelden maakten producers Adrian Sherwood en McDonald toen een album met blues die vergaand cross-over was. De muziek was een verrassende combinatie van de akoestische blues van de oude helden en dub, zoals bijv. The Orb dat maakt. Het leverde prachtige en boeiende muziek op. Trainman Blues heeft zich er zeker door laten inspireren bij het maken van het eerste album.
Voor ‘Shades And Shapes’ zijn Farrell en Nielsen op de kruising een andere zijweg van de blues ingeslagen. Met behulp van de lenige zang van Farrell en de creatieve productie van Nielsen maakten ze een modern, bluesy en vooral soulfull album.
Een album waar het vrolijke, licht pop-getinte geluid en de muzikale aanpak van James Hunter in doorklinkt. Heel anders dan het eerste album, maar wél naadloos erop aansluitend. Geen samples van blues uit lang vervlogen tijden, maar doorleefde soul.
Zó maak je dus een tweede bluesalbum, dat net zo boeiend -maar wel heel anders- is als het eerste. Hoogtepunten van ‘Shadows And Shapes’ zijn het uptempo Troubled Mind en het vorig jaar als single verschenen I’m Fire. Op Spice Of Life worden zelfs surfgitaren uit de kast getrokken… Trainman Blues verloochent haar bluesroots natuurlijk niet en maakt een van I Cried een echte a capella gospelworksong.
Om met Jos Verhagen te spreken: Trainman Blues, deze fijne Ierse/Deense mix, toont dat de blues geen grenzen kent en het delen van dezelfde passie kan, ongeacht de grenzen, leiden fijne platen zoals deze. Hulde.’ Geldt ook voor ‘Shadows And Shapes’.
Tracks:
01. Losing Time
02. Can’t Keep On Running
03. Undivided Seer
04. Poor You (explicit lyrics)
05. Better Everyday
06. Shadows and Shapes
07. Troubled Mind
08. I’m Fire
09. Sing Your Own Song
10. Spice of Life
11. I Cried
12. Find My Wings
Website: Trainman Blues
Zie ook de recensie van Gerrit Schinkel: