Ryan Adams – Wednesdays
Format: CD – LP – Digital / Label: Pax Americana
Release: 2021
Tekst: Paul Op den Kamp
En plots verscheen digitaal al het nieuwe album van Ryan Adams. De fysieke versies komen pas over twee maanden. Voor de zanger de eerste collectie nieuwe liedjes sinds hij in 2019 beschuldigd werd van seksueel grensoverschrijdend gedrag. De voor dat jaar aangekondigde trilogie van albums werd geannuleerd.
Eigenlijk altijd al, lang voor ‘Me Too’, hebben de twee kanten van een artiest haast tegen over elkaar gestaan; waar begint of eindigt de grens tussen kunstenaar en privé persoon. Hoe als fan om te gaan met het creatieve eindproduct (boek,film,plaat) terwijl je weet dat die man of vrouw niet zuiver op de graat is.
Verstandelijk gezien is het beschrijven van het mislukt huwelijk van Bob Dylan op de plaat ‘Blood On The Tracks’ een weergaloze exploratie van verdriet maar wat te vinden van Robert Zimmerman zelf. De man wiens acties het huwelijk deden stranden! In de biografie ‘Down The Highway’ die auteur Howard Sounes schreef zit een momenten waarin Sara Dylan zich op een ochtend aan de ontbijttafel geconfronteerd ziet met de nieuwe minnares van haar man. Een actie die toch alleen maar verwondering en gefronste wenkbrauwen moet oproepen, wat bezielt je om zoiets te doen. Maar alleen dit voorbeeld toont aan dat het hier gaat om een dillema dat makkelijk escaleert tot een grote discussie.
De losse albumtitels op ‘Wednesdays’ lijken doordrenkt van het gevoel van schuld en boete. Alsof hij middels de thematiek zijn spijt als de effecten van de beschuldigingen op zijn leven wil aantonen. Daarbij volgt dan de kwetsbare muzikale omlijsting van akoestische gitaar en piano. Een opstelling die tijdens het luisteren steeds maar afbrokkelt.
Waarom verschijnt het album al digitaal, lang voor de fysieke release. Is het nu niet opvallend dat er geen promotie wordt gedaan middels interviews. Tracht Ryan Adams hiermee nu moeilijke vragen te ontlopen? Dat de kracht van de muziek alle negativiteit rondom hem doet verdwijnen? Zeker als deze week het nieuws volgt dat de FBI het onderzoek naar de beschuldigingen staakt. Op de website van OOR is een nieuwsbericht hierover te vinden. Er is niets strafbaars gebeurt maar er is ook niet helemaal niets gebeurd. Om te citeren uit het bericht:
De nu 22-jarige muzikante Ava (wiens tweede naam gebruikt werd omdat ze minderjarig was ten tijden van de aantijgingen) had vanaf haar veertiende contact met Ryan Adams. De Times schreef 3217 sms’jes gezien te hebben die Adams, de toen nog minderjarige, Ava stuurde. De berichten variëren van teksten waarin Adams zegt dat men hem zou vergelijken met R. Kelly als de berichten openbaar zouden worden, tot berichten waarin de zanger expliciet vraagt of het meisje zichzelf wil betasten. De twee hebben elkaar nooit echt ontmoet.
De tegenstrijdigheid tussen de privé persoon en de zanger maken een eindoordeel over dit album vrijwel onmogelijk. Is het een collectie weergaloze liedjes of het bordkarton waarachter hij zich gemakkelijk verschuilt om zo geen verantwoording af te leggen?
Tracks:
01. I’m Sorry and I Love You
02. Who Is Going to Love Me Now, If Not You
03. When You Cross Over
04. Walk in the Dark
05. Poison & Pain
06. Wednesdays
07. Birmingham
08. So, Anyways
09. Mamma
10. Lost in Time
11. Dreaming You Backwards
Website: Ryan Adams