Nat Freedberg – Record Number Three
Format: CD – Digital / Label: Rum Bar Records
Release: 2020
Tekst: Fons Delemarre
Een goede producer is goud waard. Hij/zij bewaakt de kwaliteit, stuurt en spreekt zo nodig veto’s uit. Desnoods ook over de titel van je album en –hopelijk- ook over de vormgeving van de cover.
Artiesten willen vaak méér, méér, en kunnen in hun grenzeloze energie en ambitie moeilijk het kaf van het koren scheiden. ‘Kill your darlings’ blijkt vaak een pijnlijk en moeilijk proces, ook in dit geval. Een goede producer neemt je tegen jezelf in bescherming, als je binnen één jaar drie albums uit wil brengen. Nat Freeberg produceerde zijn album ‘Record Number Three’ samen met Ducky Carlisle. Helaas is die duo-aanpak geen garantie voor een geïnspireerd en kwalitatief hoogstaand album.
Dat begint al bij de titel: ‘Record Number Three’. Hoe ongeïnspireerd wil je het hebben? Aan de vormgeving is zero aandacht besteed, of het zou moeten zijn de positionering van de letters lijkt op die van ‘London Calling’ van de Clash…
Het album begint veelbelovend met het energieke Ain’t Nothing Sacred No More, inclusief een lekker doortikkende cowbell. Een andere tekortkoming doemt hier meteen op: Freedberg is geen geweldige zanger. Het nummer doet qua klank (met name de gitaar) en opbouw denken aan de muziek op het album ‘So What’ van Joe Walsh.
Zoals onder andere te horen is op track twee (If You’re Going To Heaven) heeft Freedberg zich duidelijk laten inspireren door Lou Reed. Helaas mist hij de scherpte, het venijn en de lijzige vileine toon van Lou Reed.
Veel nummers op ‘Record Number Three’ hebben een aardige ‘hook’, maar ontberen kop en staart. Zo ook Lonely Mile, dat zich bijna vijf minuten voortsleept, zonder echt op gang te komen of een climax te bereiken. Call Me If You Want Me bevat de ingrediënten voor een pakkend nummer, als het zou klinken als de sterk uitvergrotende, alles overtreffende aanpak van Boston.
De basis ligt er… Uitschieters in positieve zin zijn de fraaie countryballad One Bad Decision en de lekkere boogie Man’s Inhumanity to Man. De titel van het afsluitende nummer is Ode to a Ham Sandwich is de afsluiter. Koude sandwich of culinair hoogstandje?
Kanttekening:
Zoals zo vaak zijn er ook nu weer mensen die het bepaald niet met me eens zijn. Op CDBaby lees ik: “Great songs that will stay in your mind and heart; an album that moves through a variety of styles (Americana, psychedelic rock, traditional country, Memphis soul), unified by great playing, a distinctive voice and first-class production.” Ander citaat: “Whether channeling psychedelic rock, guitar-driven blues, or traditional country ballads, everything Nat Freedberg does is about discovering the essence of the song. With Record Number Three, Freedberg and Grammy-winning producer Ducky Carlisle have crafted an auditory journey that, despite its genre-bending, resonates with a cohesive voice and vision.”
Conclusie:
Luister en oordeel zelf.
Tracks:
01. Ain’t Nothin’ Sacred No More
02. If You’re Going to Heaven
03. Call Me If You Want Me
04. One Bad Decision
05. The Thought Goes Through My Mind
06. Lonely Mile
07. Maybe I’m a Tad Blasé
08. Breaking My Heart in Two
09. Play with the Devil
10. On My Way Back to Your Heart
11. Born with Broken Hearts
12. Man’s Inhumanity to Man
13. Ode to a Ham Sandwich
Website: Nat Freedberg