Grampas Grass – Devil’s Inn
Format: CD / Label: Independent
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Voor mij is dit de eerste kennismaking met de Amerikaanse band Grampas Grass uit Long Beach, California, terwijl we hier te maken hebben met hun vierde album.
Zelf omschrijft de band hun geluid als “garagedelic soulrock” maar met die term kan ik niet zo veel. Ik zou hun geluid eerder als doorleefde rootsrock omschrijven.
Brett Davis (gitaar, zang), John Malsberger (gitaar, zang), Lisa Malsberger (zang), Richard Kaylor (drums) en Chris Schmoke (bas, zang) klinken in de opener Long Strange Trip behoorlijk rauw a la Crazy Horse met doorleefde soulvolle zang van Lisa Malsberger. Verrassend lekker is de deinende psychedelische break, die ineens Warren Zevon weer tot leven brengt.
Daarna is Hurt Me No More een lui bonkend nummer met een haast swampy broeierig geluid en de “uber coole” zang van Lisa en de warm doorgroovende ritmesectie.
Down With The Ship doet lichtjes aan “The Weight” van the Band denken. Lisa klinkt hier flink soulvol. Ook Can You Get Down klinkt flink soulvol a la “People Get Ready” van the Imperials.
Vervolgens is This Time Around een intiem, deels akoestisch, Americana nummer dat gevolgd wordt door het al even intieme Devil’s Inn. Een breekbaar nummer, dat plots overgaat in een warme deiner in een melancholieke Nei Young-achtige stijl. De Bo Diddley beat gaat in Hope We Don’t Die hand in hand met een fris Buddy Holly rock & roll geluid met een sprankelend resultaat. Ragged Soul is dan weer lekker rauw als een mix van Crazy Horse en Little Feat.
Het album zakt met Woke Up In A Mood en Something In The Story jammer genoeg enigszins in.
Toch heb ik een prima gevoel overgehouden aan dit zeer aangename, gevarieerde rootsrock album van Grampas Grass.
Tracklist:
01. Long Strange Trip
02. Hurt Me No More
03. Down With The Ship
04. Can You Get Down
05. This Time Around
06. Devil’s Inn
07. Hope we Don’t Die
08. Ragged Soul
09. Woke Up In A Mood
10. Somethng In The Story
Website: Grampas Grass