Blues Pills – Holy Moly!
Format: CD – LP – Digital / Label: Nuclear Blast Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
De Zweedse band Blues Pills heeft zich binnen relatief korte tijd ontwikkelt tot een zeer populaire band in het club- en festivalcircuit met hun duidelijk in de 70’s gewortelde soulvolle bluesrock.
De band debuteerde in 2014 en kwam daarna met een enigszins tegenvallend, beetje slap, tweede album.
Gelukkig zijn Elin Larsson (zang), André Kvarnstrom (drums), Zack Anderson (gitaar) en Kristoffer Schander (bas) op hun derde album weer in ouderwetse vorm.
Door de zang van Elin en het schurende gitaarwerk van Zack klinken vrijwel alle nummers op dit album lekker ongepolijst.
Zo opent het album met de feministische rocker Proud Woman. Een hoekige rocker met onstuimige drums, schurend gitaarspel en zeer bluesy zang.
De band blaast nog even door in het onstuimig rockende Low Road. Een staccato rocker met een wild en smerig punkie geluid met een duidelijk 70’s sfeertje. Ook Dreaming My Life Away is hard en log maar dan meer a la Black Sabbath. Na flink wat radiostations langs “gesapt” te zijn opent het rauw groovende Rhythm In The Road, dat vol zit met sompige riffs.
Het swingende Dust heeft een aan “Hush” (Deep Purple) herinnerde drive en bluesy, Anouk-achtige, zang. Nu we het toch over Anouk hebben valt het op dat er een aantal nummers op dit album staan waarin de sound van Anouk terug te vinden is.
Zoals de ballad Wish I’d Known, die zowel aan de betere ballads van Anouk als aan Hendrix’s “Angel” doet denken. Het hoekige Bye Bye Birdy is net zo hoekig als Anouk’s “Girls” maar dan stukken rauwer, heftiger en vooral bluesier.
Nadat de vorige vogeltjes weggejaagd zijn dient zich een volgende vogel aan in de vorm van een duif in Song From A Mourning Dove. Een pianoballad, die behoorlijk breekbaar klinkt.
De band mijmert nog even door in het dromerige Longest Lasting Friend, dat veel weg heeft van Anouk’s “Birds”. Het fel uit de startblokken schietende Bliss is een Zweedstalige rocker die lekker rauw klinkt. Astral Plane opent dromerig met een Peter Green-achtig geluid en verandert daarna in een log bluesy nummer waarin Elin’s zang een Janis Joplin-achtige intensiteit heeft.
Na de smerige fuzzende funky rock van Devil Man sluit de band af met het, in eerste instantie, weldadig deinende Little Sun. Al snel verandert dat nummer in een spetterende psychedelische boogie.
Dit derde album van Blues Pills is een hele verbetering vergeleken met het voorgaande album. Het toont aan dat de band gelukkig nog steeds rauw en intens en vooral soulvol klinkt!
Tracklist:
01. Proud Woman
02. Low Road
03. Dreaming My Life Away
04. California
05. Rhythm In The Blood
06. Dust
07. Kiss My Past Goodbye
08. Wish I’d Known
09. Bye Bye Birdy
10. Song From A Mourning Dove
11. Longest Lasting Friend
12. Bliss
13. Astral Plane
14. Devil Man
15. Little Sun
Website: Blues Pills