Review: The Mel Outsider Reformation – Mel Goes Funky
The Mel Outsider Reformation – Mel Goes Funky
Format: CD – Vinyl Lp – Digital / Label: Planet Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Na het succes van ‘Miss Victory V’ is Adrian Melling, bekend onder de naam Mel, met zijn Outsider Reformation de studio ingedoken om een waardige opvolger af te leveren. En dat werd dus ‘Mel Goes Funky’, een album met tien nummers en ook weer uitgebracht op Planet Records.
Naast zijn eigen muzikale carrière is Adrian Melling ook actief als producer voor andermans albums.
Wij hadden natuurlijk onze eigen Outsiders mét Wally Tax maar ook op dat eiland aan de overzijde van het Kanaal bestond er een band met die naam. Vandaar voor het gemak Outsiders UK met Adrian Melling als bandlid. Zo rond 2022 kwam daar een eind aan en dus begon Adrian aan zijn The Mel Outsider Reformation met ‘Miss Victory V’ dus als eerste proeve van bekwaamheid en dat album wordt nu opgevolgd door ‘Mel Goes Funky’.
De bezetting bestaat voor een groot deel uit maten waar hij eerder mee speelde in Colne, Lancashire in het bijzonder:
– Mel zelf op vocals en percussie
– Matt Pawson op bas en gitaar
– Karl Francis op drums, percussie en vocals
– Dan Arnold op gitaar
– Nick Cornall op orgel, piano en andere keyboards
– Helen May zingt
– Andy Morell speelt op sax en hoorn
‘Mel Goes Funky’ en laat dat gelijk horen in het openingsnummer op dit album I’ve Been Unfriended. En funky is het! Vanaf de eerste noten die binnenkomen van drums, vooral de bas en de blazers. Ondanks alle goed geachte vriendschappen stelt Mel toch vast dat I’ve Been Unfriended. Lekker hoekige, dus funky melodielijn met wel een fijne scherpe gitaarsolo. Alles bij elkaar komt het over als een big band en dat is best knap met zo’n compacte bezetting. Lekker!
Consider The Waitress. Helemaal mee eens, qua idee een beetje de “Unknown Hero” van Neil Young, maar dan dezelfde strekking in een funky jas. Mooi. Goed gevonden dat de “waitress” zelf ook aan het woord komt in de persoon van Helen May met haar vocals. En laat die manager maar mooi de manager… Consider The Waitress.
Een mooi langzaam geblazen begin met dito begeleiding als intro voor Doll With No Shoes (Let Me Down Easy), waarna het blaaswerk krachtiger wordt met ondersteuning van keyboards. Het verhaal gaat nogmaals over een waitress die berooid terug keert naar haar geboorteplaats omdat de droom van een carrière in Hollywood niet bracht wat ze erover gedroomd had. Tja. Let Me Down Easy. Een absoluut fantastisch nummer, pure blues en het hele nummer
door héérlijk traag geblazen!!! Top!
Het schijnt zo te zijn dat Mel een keer over Tib Street in Manchester liep en daar een heks (..) ontmoette die een vloek over hem uitsprak. Hoe fantasievol wil je het hebben, maar goed, hoe kom je vervolgens weer van die vloek af ? In de huidige tijd is de oplossing voor werkelijk élk probleem te vinden op het internet (..) en het daar gevonden advies volgde Mel vol vertrouwen op, dus… Take Me To The Lady Doctor. Ja sorry hoor, ík heb déze tekst niet geschreven, het enige werk van een simpele recensent voor Bluestownmusic.nl bestaat er uit een verslag te verwoorden van wat hij hoort en wat dat met hem doet. Voor de oorzaak van dat gevolg moet je echt bij Mel zijn. Take Me To The Lady Doctor dus. Mel in de wachtkamer met een gezellig muziekje dat hem doet denken aan een nummer van Stevie Wonder op ‘Song In The Key Of Life’. Als Mel aan de beurt is begint de dokter met de vaste controles: pols, bloed afnemen maar daarna wordt het toch wel een beetje spooky en ondanks dat de funky begeleiding lekker onverstoorbaar doorgaat, schiet het bij de dokter niet echt op en ik ben bang dat Mel nog een tijdje “vervloekt” moet blijven rondlopen. Eén advies van “dokter Haarhuis”: Probeer er gewoon niet meer aan te denken. Dan gaan de meeste problemen vanzelf weer over. Zeker als je de hele dag en avond naar fijne muziek luistert, want muziek, dát is pas een medicijn!!!
Lekker funky, doorlopend nummer.
Making Me Develop A Gambling Habit. Ja, da’s ook zoiets. Eerst zorgen dat allerlei goksites toegestaan worden tot zelfs hoofdsponsor van twee vaderlandse voetbalcompetities en dan “zorgen” maken over gokverslaving, oftewel: het creëren van je eigen werkgelegenheid… En over dat onderwerp zingt Mel ook vanuit de jeugdervaringen in Lancashire. Na een spitse intro beginnen de blazers aan weer zo’n heerlijk stuwende melodie, vergezeld door rammelende drums en puntige gitaar à la Nile Rodgers van Chic. Dat zijn de bekende melodielijnen die gerust heel lang door kunnen lopen, gaan niet gauw vervelen, houden je scherp en toch ontspannen. Mooi onderwerp om die aanwezige verleiding te verwoorden want het is zó simpel. Als je iemand de jackpot ziet winnen, komt er iets bij je los van: Stel dat ik ook… enzovoort. Een logische reactie, maar op welk punt is het niet leuk meer. Stevig en funky nummer met een mooie titel waar ik de nadruk wil vestigen op het woord Making er in!
Ruim zeven minuten voor Jet Black. Een vrij melodieus begin, bescheiden begeleiding en Mel die herinneringen ophaalt aan iets dat Jet Black is. Iets “pikzwarts” dus. Mooi gezongen door Mel én Helen met een hele fijne baslijn. Op de achtergrond speelt de keyboards en mooie partij mee om het nummer de volle “lading” mee te geven die nodig is. “I want to see you again!” Ze is blond, geef me iets roods, maar toch Jet Black… Opnieuw en steeds weer. Door de lengte een fraai opgebouwd en uitgewerkt nummer!
Underground (Can’t Be Found), een midtempo melodie met stampende drums en meedeinende keyboards en Mel die zingt over de verschillende vriendschappen die er zijn geweest en “When you Can’t Be Found in the Underground, ja, wat dan…? Fijne dragende blazers met hoge vocalen van Helen om dat “zoekende” te benadrukken, gevolgd door een nette gitaarsolo. Mooi.
Een mooi orkestraal begin (“Moody Blues/Pink Floyd”) aan Backroads Again en Mel die zich afvraagt of er een weg terug is waar hij echter mét Helen wel aan begint: “You got me working on the Backroads. De nadruk in dit nummer ligt op het orkestrale, instrumentale werk waardoor het een “totaal” iets krijgt zonder dat het nummer daar de lengte voor heeft… Heel mooi, mooi samenspel ook met Helen! Top!
Milkround, een quasi tikkende drums, droge bas en diepe sax om de onvermijdelijkheid van een vast patroon te beklemtonen. Een hele fijne, pakkende melodie! De korte tekst van mij over dit nummer staat haaks op de kwaliteit ervan, oftewel: Niets meer aan toe te voegen: Topperdetop!!! Dit nummer kun je eindeloos draaien!
Suedeheads vormen een afsplitsing van de skinheads-hype uit de jaren 70 die ook hun eigen muziekvoorkeuren cultiveerden. Denk dan aan groepen zoals Madness en The Specials. In het laatste nummer op dit album gaat het er dus om of iemand een Angel Or Suedehead is. De melodie is dan ook volledig in overeenstemming met de inleiding. Het gaat er om jezelf te ontdekken, wie je bent, waar je van houdt, enzovoort… “Are you Angel Or Suedehead?” Na elk couplet een mooi hoekig refrein, eindigend in de vraag: “Are you Angel Or Suedehead?” Een speels intervalletje met “Skinhead music is making me nervous”
om dan weer te vervolgen in het bekende refrein. Een strakke bas en diepe sax in de hoofdrol. Mooi.
‘Mel Goes Funky’. En met dat funky valt het best mee. Als het alleen maar funky zou zijn dan kom je op enig moment lucht te kort omdat funk/funky onverminderd doorstuwt. Nee, The Mel Outsider Reformation heeft met ‘Mel Goes Funky’ een heel mooi en gevarieerd album afgeleverd met voor elk wat wils. De bezetting is zodanig dát er ook mogelijkheden zijn óm te variëren. Funk/funky? Ja, ook, met de nadruk op ook. De tien nummers zijn goed geschreven én vooral compleet en volwassen uitgevoerd. Zoals ik in het begin al opmerkte: De begeleiding komt af en toe op je over als een echte big band! Heel mooi en heel fijn. Top!
Ik heb voldoende favorieten om te “bewijzen” dat we het hier over een écht goed album hebben! Doll With No Shoes (Let Me Down Easy) dé topper voor mij!, Jet Black, Underground (Can’t Be Found), Backroads Again, Milkround en Angel Or Suedhead.
Mooi, mooi!!!
Tracks:
01. I’ve Been Unfriended
02. Consider The Waitress
03. Doll With No Shoes ( Let Me Down Easy)
04. Take Me To The Lady Doctor
05. Making Me Develop A Gambling Habit
06. Jet Black
07. Underground ( Can’t Be Found)
08. Backroads Again
09. Milk Round
10. Angel Or Suedehead
Website: https://www.meloutsider.co.uk/