Review: Mavis Staples – Sad And Beautiful World
Mavis Staples – Sad And Beautiful World
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Epitaph – ANTI-
Release: 2025
Tekst: Fons Delemarre
Hoewel ‘leeftijd en ouderdom’ betrekkelijke gegevens zijn, is het soms onvermijdelijk ze te benoemen. 86 (!) Is Mavis Staplesonder de hand en -dus- klinkt haar nieuwe album ‘Sad and Beautiful World’ super-doorleefd. Jaren geleden, toen er nog geen sprake was van een eigen solocarrière, begon Mavis, samen met haar zus en broer, als zangeres in het gospelkoor van vader Pops Staples († 2000). Na omzwervingen, met wisselend succes, over labels als Volt, Stax, Prince’s Paisley Park Records en Alligator brengt ze nu platen uit bij Anti- Voor dat label maakte ze albums met producers als Ry Cooder en Jeff Tweedy (Wilco). Het nieuwe album ‘Sad and Beautiful World’ is geproduceerd door Brad Cook (o.a. Bon Iver). Aan het einde van deze bespreking enkele kritische opmerkingen over de productie. Eerst een overzicht per nummer. Er is geen gebrek aan grote namen die meespelen op het album…
01 – Chicago. Deze opener is meteen het ruigste nummer op het album. Het is geschreven door Tom Waits en Kathleen Brennan. In het nummer horen we horen we het kenmerkende bluesgitaar-geluid van Buddy Guy en Derek Trucks. Backing vocals komen voor rekening van Sam Beam (‘Iron & Wine’).
02 – Beautiful Strangers is een stemmig, slepend nummer over het onvermijdelijk op komst zijnde einde. Ze zingt erover met gepaste rust en ingetogenheid. Ook hier weer prachtige, gospel-georiënteerde backing vocals. Staples legt haar lot in de handen van haar Heer. “Oh my Lord, carry me home”….
03 – Titelnummer Sad And Beautiful Wold is van de hand van Mark Linkous van de band Sparklehorse. De stem van Staples draagt de song. Het is een echt klaaglied geworden, met -wederom- spaarzame en zeer transparante instrumentatie. Amy Ray (Indigo Girls), is een van de backing vocalists. De hoofdrol is voor de pedal steel, die in de handen van Colin Croom doet wat een pedal steel moet doen: jammeren…
04 – Human Mind is een ballad met een subtiele gospel feel en heeft een mooie, ouderwets soulblazers arrangement. Het nummer is geschreven door Allison Russell en Hozier.
05 – In de gedreven ballad Hard Times (David Todd Rawlings/Gillian Howard) vormen Jeff Tweedy en zijn zoon de lekker lome ritmesectie. Het nummer refereert een tikje nostalgisch aan de vele dingen die in de loop van de tijd uit veel levens verdwijnen… Maar Staples laat zich er niet door klein krijgen.
“Singing, Hard times ain’t gonna rule my mind, brother
Hard times ain’t gonna rule my mind
Hard times ain’t gonna rule my mind no more”
06 – Godspeed lijkt in eerste instantie een ‘gewoon’ liefdesliedje maar gaat vooral over veranderende liefde.
“Still, I’ll always be there for you
How I do
I let go of my claim on you, it’s a free world
You look down on where you came from sometimes
But you’ll have this place to call home, always”
De stemmige New Orleans-achtige blazers geven het nummer bijna de feel van een funeral march. Het nummer eindigt met een stukje spoken word, met begeleiding van banjo en een gedempte saxofoon.
07 – Ingetogen gezongen en verwoord laat Staples er geen twijfel over bestaan: “We Got To Have Peace”! Daarvoor gebruikt ze hier een van de lijfliederen van Curtis Mayfield. Haar vertolking van de song is klagend, en bijna smekend tegelijk. Ook woede klinkt subtiel door…
08 – In het slepende Anthem van Leonard Cohen horen we weer de New Orleans brassband die eerder Godspeed haar gedragen sfeer gaf. Tekstueel de perfecte opvolger van We Gotta Have Peace.
09 – Satisfied Mind (Joe “Red” Hayes en Jack Rhodes) combineert het geluid van Staples’ geliefde gospel en oude Stax-soul. Het nummer is onder andere gecoverd door Porter Wagoner, Mahalia Jackson en Ella Fitzgerald. Opvallend is de bijna gewijd klinkende steelguitar, die ook hier weer zijn opwachting maakt. De bijdrage van de backing vocals (o.a. Bon Iver) is wederom onberispelijk en dienend.
10 – Everybody Needs Love (Eddie Hinton) vat ‘Sad And Beautiful World’ muzikaal en tekstueel mooi samen en is in die zin een echte uitsmijter. De slide komt voor rekening van (jawel!) Bonnie Raitt.
De cover toont Mavis Staples in een nostalgische, heerlijk ouderwetse setting van een kanten tafelkleed op een ronde tafel en eveneens kanten vitrage voor de ramen. Een simpel en in al zijn eigen sfeer treffend plaatje van een dame op leeftijd, die bijna minzaam glimlachend tevreden is met het album dat ze op haar 86ste gemaakt heeft. Ik denk overigens dat Tina Turner dit album ook wel graag had willen maken tegen het einde voor haar carrière….
Tot slot enkele opmerkingen over de productie van het album. Chicago begint erg rommelig en eindigt/ontspoort in eveneens rommelige fade-out. Ook Beautiful Strangers, Sad And Beautiful World en Human Mind krijgen niet het zorgvuldig wegstervende geluid dat deze verstilde nummers verdienen. De zin van het overstaanbare spoken word-outtro op Godspeed ontgaat me… En of Staples ons aan het einde van Everybody Needs Love toelacht of uitlacht: Joost mag het weten….
Muzikanten:
Mavis Staples (lead vocals)
Sam Beam, Nathaniel Rateliff, Amy Ray, Anjimile, Kara Jackson, Katie Crutchfield, Justin Vernon, Patterson Hood (background vocals)
Phil Cook (acoustic guitar, piano, electric guitar, Wurlitzer, organ)
Rick Holmstrom, Buddy Guy, electric guitar)
Derek Trucks (slide guitar)
Brad Cook (synth bass, drum programming, vibraphone, acoustic guitar, bass, synths, tambourine)
Matt McCaughan (drums, percussion, OP-1 bass, drum programming, synth)
Matt Douglas (saxophone)
Tre Burt (harmony vocals)
Nathan Stocker (acoustic guitar, synth)
MJ Lenderman (electric guitar, background vocals, drums, acoustic guitar)
Colin Croom (pedal steel)
Jeff Tweedy (bass)
Nathan Stocker (acoustic guitar, electric guitar)
Will Miller (EVI bass synth)
Will Miller (trumpet)
Trever Hagen (trumpet)
Eric Burton (harmony vocals)
Andrew Marlin (mandolin)
Spencer Tweedy (drums)
Bonnie Raitt (background vocals, slide guitar)
Andy Kaulkin (piano)
Website: https://mavisstaples.com/