Review: Ben Hemming – The Meaning Of All Things
Ben Hemming – The Meaning Of All Things
Format: CD – Digital / Label: Independent
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Ben Hemming, een sympathieke Brit levert met The Meaning Of All Things zijn 6e album af. Allereerst moet ik een compliment maken voor de hoesontwerpen van ál zijn albums. Elke keer in stemmig zwart/wit met een foto van Ben met z’n karakteristieke hoedje op en een bescheiden typografie van zijn naam en albumtitel. De naam van Ben krijgt af en toe wel een andere letter, maar de albumtitel is consequent geschreven in een ouderwetse schrijfmachineletter, waarschijnlijk de Courier, voor de intimi. En dat is dan alleen nog maar de buitenkant!
De bezetting op ‘The Meaning Of All Things’ is weer heel klein gehouden met:
–Ben Hemming zelf op gitaar en vocals
– Stefan Redtenbacher op bas
– Mike Sturgis op drums
Deze “kleine” bezetting zorg echter wel voor voldoende “volume”! De fans van Ben weten al dat ze getrakteerd gaan worden op een aantal, lekker donker klinkende nummers waarin zoals in dit geval de zoektocht naar The Meaning Of All Things in tien stappen wordt doorlopen. Geen ontspannen deuntjes, nee, daar is het onderwerp veel te serieus voor, dus alle nummers worden zwaar aangezet, meestal een dof en donker drumgeluid, een stevige bas en af en toe scheurend en soms lekker schurend gitaarwerk. Geen werk dus voor tere zieltjes!
Het album dat in eigen beheer is uitgebracht herbergt tien nummers waar we maar eens gauw naar gaan luisteren!
Het openingsnummer Thorns wordt al snel met z’n allen gezongen met een variërende drums, een diepe bas en een redelijk echoënde gitaar van Ben. Die echo doet in de verte een beetje aan U2 denken. Kort maar krachtig!
The One begint met een vertrouwd scheurende bluesrock-gitaar. Mid-tempo en een Ben Hemming die zich afvraagt “Who am I in this world?” Nou, om te beginnen ben je Ben Hemming en dat is toch al niet verkeerd om me te beginnen. Een lekkere, strak slaande drums, een hele aparte gitaarsolo en een diepe bas, eindigend in een stuk lichtvoetiger gitaargedeelte om daarmee dan ook het nummer af te sluiten.
Speaking In Tongues, oftewel in goed Nederlands glossolalie, het produceren van spraakachtige klanken waar de spreker zelf niets van be- grijpt maar waaraan door de toehoorders “hogere krachten” of betekenissen aan worden toegekend. Komt als zodanig vaak voor in religieuze kringen en aangezien Ben zingt dat hij “spoke tot he devil, to the preacher, and also to Jesus” ligt de beschreven uitleg voor de hand, zonder dat Ben vocaal aan glossolalie doet. Een soortgelijke melodie als in het vorige nummer met iets meer en scherper maar ook melodieuzer gitaarwerk. Ben is dus op zoek naar houvast, naar zekerheid, naar salvation voor z’n soul. Een interessante zoektocht zou ik zeggen maar met een ongewisse uitkomst…
Misschien dat het antwoord op de zoektocht uit het vorige nummer beantwoord wordt in Devil May Care? Ben heeft in ieder geval goede voornemens “to be a better man.” Weer gezamenlijk gezongen, met een verrassend helder gitaarstuk. Een onophoudelijk dof dreunende drums waar de gitaar steeds doorheen “zingt” zorgen voor een beetje spooky sfeertje waarin de verantwoordelijkheid om tot een antwoord te komen dan maar bij de duivel gelegd wordt… Devil May Care.
Voor het geval het antwoord dan toch nog onbevredigend is vervolgen we het verhaal met Praise Me, een voorlopig erg rustig begin van het nummer waarin blijkt dat iedereen Ben maar beoordeelt en over van alles en nog wat een mening heeft. Tja, het zal wel. En hoe fijn is het niet dat je dan ook eens heel gewoon compliment krijgt. Praise Me. Mooie vocale uithalen terwijl de muziek ook weer iets krachtigerwordt, een rustig tussenstukje met een gedempte drums en zachte bas en dan weer verder met de vocalen!
Een akoestisch aanloopje naar Truth Lies om duidelijk aan te geven dat het mogelijk is in één gebeurtenis zowel de waarheid als de leugen te horen. Hele fijne ondersteunende gitaarpartij! Mooie vocale herhalingen!
Hij vindt van zichzelf dat hij niet altijd eerlijk is geweest en dat hij daar de prijs voor gaat betalen. The Curse. Voortschrijdend inzicht of: Achteraf kun je makkelijk een koe in de kont kijken. Achteraf… Niet al te druk om maken. Tenzij je er met opzet een rommeltje van gemaakt hebt. Gelukkig is Ben inmiddels een “enlightened man” en gaat dus “bevrijd” op pad naar het volgende nummer op dit album. Lekkere vocalen met mooie uithalen en background vocals. Lekker.
Omgevingsgeluiden van de straat openen City Lights met een fijne akoestische gitaar. In de stad gaat de tijd zo verrekte snel. Je rent van de ene deadline naar de volgende. Sta eens stil en bekijk alles eens rustig van een afstandje! En daar is weer dat U2-alike-gitaartje. Mooi. En inderdaad heeft dat bekijken vanuit een ander perspectief tot resultaat dat Ben “de boel” omgooit! I like that!
Old Bones, met een mooie slide aan het begin en zelfs een rustige drums om eens achterom te kijken naar alles wat achter ons ligt. Dat kan geen kwaad om dat af en toe eens te doen. Herinneringen kunnen dierbaar maar ook tegelijk best pijnlijk zijn. Uiteindelijk moet dat laatste helend werken en voorkomen dat je niet meer weet hoe nu verder… Mooie vocale uithalen, lekker tempo, niet te snel, maar goed de vaart er in en net zo rustig eindigend als dat het nummer begon. Mooi.
In de thuisbasis van Ben is het niet zelden mistig, London Fog. Een mooi gezongen verhaal van dagelijkse gebeurtenissen in dit laatste nummer van dit album. Een hele mooie, bijna gevoelig rustige begeleiding met enkele oprispingen naar meer volume. Goed gevarieerd.
En dan hebben we als het ware het 10-stappenplan doorlopen om ‘The Meaning Of All Things’ te ontdekken. Een interessant album. Met drie man en weinig instrumenten valt er niet zo veel te variëren in de muziek als zodanig. Hoeft ook niet altijd want zoals vaker zijn de teksten denk ik het belangrijkste. Tenslotte is het heel duidelijk een zoektocht naar The Meaning Of All Things. Met dat idee in gedachten is Ben Hemming er zonder meer in geslaagd met zijn collega’s een fijn album neer te zetten.
De tien nummer staan feitelijk op zich zelf maar vormen daardoor juist toch één geheel! Knap gedaan!
Mijn favorieten: Truth Lies, City Lights en Old Bones.
Tracks:
01. Thorns
02. The One
03. Talking In Tongues
04. Devil May Care
05. Praise Me
06. Truth Lies
07. The Curse
08. City Lights
09. Old Bones
10. London Fog
Website: https://www.benhemming.co.uk/