Review: Jerry Leger – Waves Of Desire
Jerry Leger – Waves Of Desire
Format: CD – Vinyl Lp – Digital / Label: DevilDuck Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Jerry heeft hetzelfde als een recensent voor Bluestownmusic.nl. Je hoeft je geen moment te vervelen. Jerry ook niet. Ben je met je band door Europa aan het toeren, zit er een gat van vijf dagen tussen twee optredens en wat doe je dan? Een reisje langs de Rijn? Nou ja zeg. Zijn we Willy & Willeke Alberti? Nee, we zijn in de buurt van Keulen/Köln en je weet dat daar de Maarweg Studios zijn van producer Julian Müller en engineer Thomas Haumann, dus duik je met z’n allen de studio in. Materiaal voor een nieuw album heb je altijd bij je en wordt onderweg altijd nog verder uitgebreid en voor je het weet is aan het eind van de week het album ‘Waves Of Desire’ kant en klaar.
Niets om moeilijk over te doen. Als je aan het toeren bent heb je altijd je band bij de hand. Wie dat zijn?
– Dan Mock op bas
– Kylie Sullivan op drums, percussie en vocals
– Alan Zemaitis op orgel, percussie, elektrische piano, mellotron, glockenspiel en vocals
ter plekke aangevuld met
– Julian Müller (!) op elektrische en akoestische gitaar, percussie, synthesizer en vocals
– Suzan Köcher op vocals
terwijl iedereen meedoet met de handclaps, en last but not least
– Jerry Leger zelf op vocals, elektrische en akoestische gitaar en harmonica
Vanaf 2005 heeft Jerry al een kleine 30 albums en EP’s gemaakt, hetzij solo of in samenwerking met anderen. Dit nieuwste album telt 10 nummers en is uitgebracht op Devil Duck Records en uiteraard te downloaden op Bandcamp.
Om maar gelijk vrolijk met de deur in huis te vallen, een relatie wordt door de een verbroken, de ander in opperste verwarring achter latend. Dat is Alcatraz. Voor de duidelijkheid, het is Jerry die verlaten is terwijl het toch allemaal best goed was en dan om een knullige reden toch vertrekken? Dat ze überhaupt geprobeerd heeft hem te bellen omdat ze blijkbaar toch nog wel bezorgd over hem is. Dat verbaast hem dan ook wel weer… Dat is Alcatraz. Een mooi groepsnummer, hele fijne vocals, keyboards en tegenstelling tot de inhoud, veel harmony. Mooi.
It’s So Strange, ook een verhaal met liefdesverdriet, dat wil zeggen, Jerry is zich niet zeker. Het is allemaal erg goed en mooi en toch… “And you held me closer, to say in my ear “Don’t think of tomorrow, ‘cause tonight we’re here”” Maar er zal toch nog wel een “na” zijn na dit “nu”? Het blijft onduidelijk voor Jerry en daarom It’s So Strange.
Ook dit nummer is weer heel mooi, liefdevol gezongen, perfecte afstemming tussen vocals en instrumenten. Mooi.
Voor mij blijft het een vreemd idee, nadat je samen een fijne tijd hebt gehad, je er van uit gaat dat als je elkaar een volgende keer ontmoet, dat je dan weer compleet vreemden voor elkaar zult zijn. You Don’t Have To Stay Long. En ook hier weer geen duidelijkheid. Je maakt samen plannen maar het blijken luchtkastelen. Waar Jerry behoefte aan heeft is “clarify, clarify.” en ondertussen speelt er een verdieping hoger een band in een kamer, een couplet later speelt er ook een band een verdieping lager in een kamer en tenslotte speelt de band “in the room of time.” Mysterieus, dat zeker, maar wel weer een mooi compleet nummer, net als alles hiervoor!
Calling A Bluff, een gevalletje mannelijk ego. Veel woorden, minder inhoud. “I don’t wanna give in, I don’t wanna give out” en alle grote woorden komen neer op Calling A Bluff “and now you know.” Wat een geweldig (aanvullende) zangeres is Suzan Köcher. Heerlijk! Opvallend hoe weinig solo’s er gespeeld worden, het zijn echt pure groepsnummers, heel bijzonder en heel aanstekelijk, meezingbaar en gezellig dansbaar!
En als ik dat net gezegd heb, klinkt Willow Ave compleet anders. Donkere bas en gitaar, gevolgd door een hoeftrappelende drums. Ze lopen over Willow Avenue en hopen dat er geen eind aan komt want “I don’t wanna go home.” Deze straat roept herinneringen bij hem op aan de wandelingen met z’n vader over de binnenweggetjes en achteraf straten in Toronto’s East End. (Ik heb nog niet gezegd dat Jerry Canadees is.) Laten we gek gaan doen want “I don’t wanna go home.” Heel mooi. Top!
Een lekker stevig begin aan Waves Of Desire. We gaan er iets van maken! “And I want you to show, how you get me to stay and be back on your side, for another day we’ll dive into Waves Of Desire.” Kort maar krachtig, uptempo met z’n allen, best wel een rocker!
Je hoort wel eens dat mensen bij een boek achterin beginnen te lezen omdat ze willen weten waar naar toe ze aan het lezen zijn. Let Me See How It Ends. Een jaren 60 smartlap à la Connie Francis. Er zijn kinken in meerdere kabels en hoe daar nu mee om te gaan? “Please, Let Me See How It Ends.” Lekker bombastisch en dramatisch
gezongen, inderdaad Connie Francis had zich hier niet voor hoeven te schamen. Heel erg mooi bedacht en uitgevoerd! Top!
Hadden we die al? Een vastgelopen relatie? Nou vooruit, nog eentje dan. Stranded. Jerry heeft er genoeg van na een zeer aanwezige intro met keyboards. Diepe gitaaraanslagen. “I can’t stay, one more night, I won’t stay, another sunrise.” Mooie melodie met een onverstoorbare, heldere gitaar op de achtergrond. En weer zó ontzettend goed gezongen!
Weer zo’n lekkere diepslaande drums, subtiel gitaartje en we worden weer verwend met een heerlijke melodie en voor de twee liefhebbers Jerry en Suzan! is het een peuleschil hier een nog eens een prachtige vocale prestatie tevoorschijn te toveren! Wat kunnen die zingen!!! We’re Living In This World mét glockenspiel en engelachtige vocals. Top!
En je zult het zien, (bijna) altijd komt alles goed. Tuurlijk. Back In Love With Me Again. Een beetje Beatles-intro, de band waar Jerry fan van is, een dagje ouder, een fase verder en de simpele constatering dat ze Back In Love With Me Again is, een Neil Young-harmonica zonder dat dat verwarring geeft want de conclusie van dit, helaas, laatste nummer op dit album is ondubbelzinnig Back In Love With Me Again.! En… ik ben in love met dit album ‘Waves Of Desire’ van Jerry Leger!
Ik kan niet zeggen dat je niet zo vaak zó’n combinatie tegenkomt van mooie nummers met ter zake doende teksten die dan op een bizar fijne manier worden uitgevoerd, nee, dat kan ik niet zeggen want op Bluestownmusic.nl wordt je best wel vaak verwend op dat gebied, maar dit album hoort daar héél zeker bij. Wat was dit fijn om naar te luisteren!!!
Ik had nog nooit gehoord van Suzan Köcher maar die móet ik toch wel even apart noemen en complimenteren. Wat een heerlijke stem! Ook en zeker in combinatie met de stem van Jerry Leger zelf. Bij het hele album heb je een fijn “thuisgevoel”, gloedvolle teksten, heerlijke instrumentatie. Met zo’n groepsprestatie heb je helemaal geen solo’s nodig om de aandacht vast te houden. Perfect! Hartstikke goed!
Mijn favorieten: Calling A Bluff, Willow Ave, Let Me See How It Ends en We’re Living In This World ! En voor de goede orde, als deze favorieten staan voor een 9+ dan krijgen de andere nummers een 9!
Duidelijk genoeg zo?
Tracks:
01. Alcatraz
02. It’s So Strange
03. You Don’t Have To Stay Long
04. Calling A Bluff
05. Willow Ave
06. Waves Of Desire
07. Let Me See How It Ends
08. Stranded
09. We’re Living In This World
10. Back In Love With Me Again
Website: https://jerryleger.com/