Review: Wailin’ Walker – Blues Lightnin’
Wailin’ Walker – Blues Lightnin’
Format: CD – Digital / Label: Jitterbug Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Wailin’ Walker, oftewel voluit Al “Wailin’” Walker, wie kent hem niet als de leider van de Wailin’ Walker Band, in de functies van gitarist, zanger én songwriter. Zijn indrukwekkende carrière omvat zo’n 50 jaar waarin hij met vele grootheden heeft samengewerkt, denk aan Stevie Ray Vaughan, Johnny Winter en George Thorogood, om er maar een páár te noemen. Het eerste album van Wailin’ Walker was in 1978 met The Houserockers. Waarschijnlijk was toendertijd zijn succes in Nederland voor een groot deel te danken aan het feit dat zijn albums door een Nederlandse maatschappij op de markt werden gebracht, Double Trouble Records in Amsterdam.
En zo komen we dan langzaam maar zeker uit bij zijn nieuwste album dat nog niet zo lang geleden uitkwam bij Jitterbug Records met als titel Blues Lightnin’. Veertien heerlijke nummers, bijna allemaal onvervalste bluesrock nummers en één instrumentaal nummer.
Laten we maar gauw beginnen aan al dat moois.
Palace Of The King, een nummer van Leon Russell en Donald “Duck” Dunn is een perfecte opener van een album. “Wailin’’” Walker heeft al overal gelogeerd en bij iedereen maar hij komt toch steeds terug bij de Palace Of The King. Heerlijke gitaar- swinger! Net zo swingend verder met Cheaper To Keep Her van Mack Rice, ook al eens op de plaat toevertrouwd door de Blues Brothers. Zo’n titel rijmt ook bijna ordinair lekker als je de strekking van de titel vertaald naar een dagelijkse situatie waarin “Wailin’” Walker zich de nodige alternatieven uitrekent maar telkens weer tot de conclusie komt dat Cheaper To Keep Her is…!
Een beetje de sfeer van Canned Heat in Ride ‘Em On Down van Eddie Taylor. Lekker voortrollende gitaarblues! Uiteraard komt de Cadillac Assembly Line voorbij, weer een nummer van Mack Rice. Een nummer dat een prominente plaats inneemt in mijn verzameling inneemt in de uitvoering van Melvin Taylor op zijn album Melvin Taylor ‘Plays The Blues For You’. Deze uitvoering van “Wailin’” Walker leunt wel heel erg tegen een reggae-ritme aan, maar best grappig op deze manier. Have A Good Time, wie wil dat niet, zeker als je uitgenodigd wordt door “Wailin’” Walker. Heerlijke dreunende sax erbij, lekkere gitaar solo, dus geen twijfel: Have A Good Time.
Slow blues die we kennen van B.B. King en Eric Clapton Three O’ Clock Blues van Lowell Fulson uit 1948. Prachtig nummer, tijdloos met een fantastisch orgeltje en gitaar ingeleid waarna “Wailin’” Walker begint te zingen, het orgel gaat gewoon door alsof je in de kerk zit om Three O’ Clock, dat dan weer wel. Ondanks het late c.q, vroege uur zingt “Wailin’” Walker verrassend helder, komt waarschijnlijk door de kou van de nacht? Pure blues, hij is z’n baby kwijt, weet niet waar te zoeken, lekker uitgewerkte gitaarsolo, lekker zwaar en toch blijft het orgel maar doorrollen. Fantastisch! Voorlopig hoogtepunt! Een klein instrumentaaltje à la Stray Cats Buzz Bomb. Altijd goed. Kan niet kapot. Kort maar krachtig.
Don’t Cry To Me van Wailin’ Walker zelf, begint met zware blazers en een min of meer chaotisch spelende gitaar. Lekker, bijna jazzy nummer. Zeker geen kort nummer maar je schrikt op wanneer het afgelopen is, dan moet het dus wel een lekker nummer zijn geweest. Ouderwets rockend gaan we verder met Real Prince Charming waarin “Wailin’” Walker als zijn goede eigenschappen etaleert om haar te verleiden tot een ride, een little kiss, want hij is een Real Prince Charming! Lekkere drummer die de sfeer er goed in houdt. Er zijn rampen en er zijn… rampen maar in Natural Disaster krijg je me toch een verhaal voorgeschoteld over een “she” en wat die allemaal aanricht, dat is pas een Natural Disaster! ’t Is maar goed dat er zo’n lekker flitsend snelle gitaar verwerkt is met dito drummer, anders was de Natural Disaster helemaal niet meer te over- zien. Traditionele Mississippi blues, compleet met “krakend vinyl”, stampend zoals met z’n allen op de plantage wordt duidelijk uitgelegd dat “ze” echt een Hungry Country Girl is, pingelende piano en een “Wailin’” Walker die haar er van probeert te overtuigen dat er van alles genoeg is, dat is waar hij gegarandeerd voor zal zorgen maar zij blijft, ondanks dat alles, toch een Hungry Country Girl. Dit nummer is van Otis Spann en het is ook opgenomen door Fleetwood Mac maar dan wel in een uitvoering mét Otis Spann.
Trying To Tell You (Baby), weer een lekker swingende, vocale gitaarblues, swingende drummer met melancholieke harmonica. “Wailin’” Walker doet stinkend z’n best op alles wat ze zich maar wenst, maar als het ene klaar, “she breaks the rules” en heeft hij weer een nieuwe uitdaging dus vraagt hij zich bijna moedeloos af waarom ze “treats him like a fool”, “treats him so unkind” en dat probeert hij haar steeds weer te vertellen Trying To Tell You (Baby). Fijne wegstervende gitaar aan het eind.
Stampend verder met Long Way To Go, houd m’n hand maar goed vast want we hebben een Long Way To Go, ga samen met mij want ik ben good company om een Long Way To Go. Lekker nummer, zou ook uitstekend passen bij het stampwerk van Status Quo. Terecht dat het laatste nummer op dit album in de bio wordt omschreven als country blues want dat klopt helemaal en zo is het ook gezongen met een bijpassende melodie, dito harmonica, het is de titelsong van dit album ‘Blues Lightnin’ en best wel apart dat je juist dit nummer en nog wel als titelsong op een album zet dat voor de rest helemaal gevuld is met échte bluesrock. Lekker nummer hoor maar in die zin valt het compleet uit de toon.
Dit was het album Blues Lightnin’ van Al “Wailin’” Walker en zijn Wailin’ Walker Band. Geen baanbrekende plaat maar dat zal ook niemand verwachten. Alleen Three O’ Clock Blues is een nummer waarbij je er eens goed voor gaat zitten. En daarnaast springt Cheaper To Keep Her er uit. Alle andere nummers zijn toch meer voor een gezellig feestje en in die zin: Een puike plaat, gezellige plaat, goed uitge- voerde muziek met meer dan voldoende uitstekende gitaarsoli, ondersteund door een zeer ervaren band met prima keyboards en blazers.
Mijn conclusie klinkt misschien een beetje zuinig maar dat is zeker niet de bedoeling. Het is écht een hele beste plaat. Ik denk dat mijn “zuinigheid” wordt veroorzaakt door de afknapper van het laatste nummer, trek je daarom niets van mij aan en geniet gewoon van deze heerlijke plaat.
Voor de fans is dit heel zeker een must! Echt waar!
Tracks:
01. Palace Of The King
02. Cheaper To Keep Her
03. Ride ‘Em On Down (aka Shake ‘Em On Down)
04. Cadillac Assembly Line
05. Have A good Time
06. Three O’ Clock Blues
07. Buzz Bomb
08. Don’t Cry To Me
09. Real Prince Charming
10. Natural Disaster
11. Hungry Country Girl
12. Trying To Tell You (Baby)
13. Long Way To Go
14. Blues Lightnin’
Website: https://wailinwalker.com/home