Review: Heather Little – Even Better Now
Heather Little – Even Better Now
Format: CD – Digital / Label: Must Have Music – Continental Record Services
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Best grappig dat de bio Heather Little omschrijft als mother, singer, song-writer, afkomstig uit Princeton, Texas. Al jong “opgevoed” met muziek, haar moeder had altijd muziek aan staan, haar broer Jayson leerde haar harmonies te zingen en met Jayson zong ze ook vaak samen. Het eerste “professionele” optreden kon ze doen op het huwelijk van Jayson en eigenlijk is ze vanaf dat moment zo’n beetje ontdekt. Haar moeder overtuigde haar ervan mee te doen aan een song-writers contest, ze was toen 17. Ze schreef toen afwisselend zelf en met Miranda en Rick Lambert die juryleden waren bij die wedstrijd en zij zijn er ook verantwoordelijk voor dat Heather als professioneel songwriter aan de slag ging en daarmee een carrière begon op te bouwen. Als ze haar favorieten teveel vindt om op te noemen, wil ze er toch graag twee uitlichten: Rickie Lee Jones (Chuck E.’s In Love) en Prince!
Ze staat bekend om haar vrij korte nummers waarin ze álles bezingt wat volgens haar symbool staat voor “real life”. (En met die “korte” nummers valt het op dit album reuze mee, het zijn stuk voor stuk nummer met een fatsoenlijke lengte.)
Informatie vooraf geeft mij het gevoel dat dit album een beetje een vreemde eend in de bijt is. Als ik het allemaal goed begrijp was er zoiets als een EP met vier nummers, solo opgenomen in de studio, waarna producer Brian Brinkerhoff het voor elkaar kreeg dat er met meerdere artiesten nog vijf nummers werden opgenomen met een toevoeging “2.0” achter de titel. Beetje vreemd hoe dat gaat klinken en in hoeverre dat dan een echt album oplevert. Simpelweg de nummers om-en-om op de plaat zetten lijkt me een wel heel simpele aanpak. Ook slordig dat in de aangeleverde bio als titel Better By Now vermeld is terwijl het bijgevoegde hoesontwerp toch heel duidelijk ‘Even Better Now’ in grote letters aankondigt…!
Maar… we gaan het meemaken…
Het album opent met Better By Now (2.0) een nummer dat wordt uitgevoerd met de Whileaways, in ieder geval een mooi openingsnummer, mooie harmony zang, akoestische gitaar en banjo. Zoals zo vaak is er ook hier sprake van de vele levensverhalen zoals eenieder van ons die meer of minder meemaakt. Feit is dat Heather een hele mooie stem heeft.
Just Like Trains is dan zo’n live in de studio opgenomen nummer met naast haar stem alleen haar akoestische gitaar. Een sterk nummer, goed aangezet gespeeld, goed gezongen. Het is tijd een doel te vinden in het leven, het liefst met vrienden, maar het is Just Like Trains: ze komen en gaan Just Like Trains. Ik ben meer dan aangenaam verrast door haar prettige zangstem met alle variatie die ze daar mee aanbrengt. Een luid gezongen intro brengt ons bij de Sunset Inn (2.0), dat gespeeld en gezongen wordt met Hannah White. Niemand is special, “you ain’t different, you ain’t no one…” Pas op voor strangers, beetje jankend gezongen en dat bedoel ik niet negatief, goede harmony zang waardoor het nummer een gevoelige laag krijgt. Opvallend dat de laatste lettergreep of het laatste woord van een zin gezongen wordt als er eigenlijk gerust is met de muziek, dus eigenlijk er achteraan gezongen wordt. Apart. En dat doet ze bij meer nummers. Blijkbaar zoiets als een eigen stijl. Ze moet naar de Sunset Inn, alleen voor haar en not for him…
She Knows, weer solo opgenomen in de studio, een rustig tokkelend begin waarna ze “haar” graag wil vertellen “from woman to woman” dat er zaken zijn die je maar het beste los kunt laten. En zeker, “he swears up and down”, maar ze is niet dom, She Knows. Dames en heren: Een parel! Het lijkt op een cello, maar informatie daarover ontbreekt, dus ik kan het mis hebben, in ieder geval een afwijkende intro omdat op dit nummer de Fourwinds meespelen. Keltisch?
Bones (2.0) Het hele nummer is inderdaad compleet afwijkend van alles wat we tot nu toe gehoord hebben, maar dat komt dan voornamelijk door de muzikale begeleiding. Het nummer zelf is niet zo verkeerd. Weer “solo” is The War waarin ze in een koude nacht zich afvraagt wat er toch is mis gegaan, blijkbaar was hun liefde zoiets als The War. Een continu gevecht tussen twee mensen, waarin stellingen worden betrokken, slechts bedoeld om The War te winnen. Landfall (2.0), een nummer mét Buioch, is een zeer gedragen gezongen verhaal over het weer dat ze al gadeslaat sinds 1983 maar nu zal er dan toch wel een stevige hurricane aankomen, ze pakt een paar dingetjes bij elkaar en wacht er op dat de storm tonight neerslaat op de kust, de Landfall. En op zo’n moment herinnert ze alles wat “hij” ooit tegen haar zei, in al die chaos van de storm, is haar huis nog wel een safe place to hide? The storm is making Landfall tonight. (Buioch is trouwens een absoluut traditionele Irish band!)
Weer solo terug in de studio klinkt Won’t Be Sorry, waarin Heather er van overtuigd is dat het beter is alles te vertellen wat je op je hart hebt en als je dat dan gedaan hebt dat dat oplucht en daarom Won’t Be Sorry. Beter de waarheid dan… hoe pijnlijk misschien ook, desnoods ten koste van een broken heart, I Won’t Be Sorry. Razorwire (2.0) met Stefan Prigmore, het laatste nummer op dit “bijzondere” album van Heather Little, “if I’m ever get lost, please come and find me”, andersom weet Heather het zeker: “I’d be looking for you”. Stefan heeft een fijne stem, samen met Heather klinkt het heel mooi met een vrij monotoon maar niet vervelende keyboards zeer aanwezig met een hoofdrol als de zang pauzeert. En een bevredigend slot waarin “I was looking for you”.
En dan het oordeel, here comes the judge.
Ik blijf het een wonderlijk album vinden, een zeer vreemde formule omdat je niet kunt zeggen dat dit een album is. Vijf songs met vier andere songs, om en om op de plaat gezet en daarmee moet het dan een “album” zijn. Niet echt dus. Maar… de afzonderlijke nummers overtuigen, vreemd genoeg, boven verwachting. De solonummers uit de studio steken er duidelijk boven uit, al was het maar omdat de andere “2.0”-nummers
niets hebben dat ze met elkaar verbindt. Ook zeker geen slechte nummers, maar ja, het blijft een beetje vreemd. Ergens heb ik nog gelezen dat de solo studio-nummers in de toekomst verder uitgewerkt moeten worden om dan t.z.t. onderdeel te worden van een volgend, volwaardig album…?
Ja, daar zit ik dan als recensent. Mixed feelings. Niet slecht, maar onsamenhangend en ook weer niet. Zeker is dat ze een zeer goede stem heeft die in de solonummers verrassend goed tot z’n recht komt.
Tracks:
01. Better By Now (2.0 with The Whileaways)
02. Just Like Trains (Solo Studio)
03. Sunset Inn (2.0 with Hannah White)
04. She Knows (Solo Studio)
05. Bones (2.0 with Fourwinds)
06. The War (Solo Studio)
07. Landfall 2.0 (with Buioch)
08. Won’t Be Sorry (Solo Studio)
09. Razorwire (2.0 with Stefan Prigmore)
Aan mij mag het niet liggen, daarom ter ondersteuning voor haar hierbij de volgende “commerciële” boodschap: Heather Little begint aan een grote tournee en doet daar vanaf eind oktober t/m begin november ook uitgebreid Nederland aan. Van Peel en Maas op 26 oktober, via Den Bosch, Ede/Bennekom, Terheijden, Nijmegen, Utrecht en Eindhoven naar Bergen op Zoom naar Amen en Maassluis om in Nederland te eindigen in het mooie Doetinchem aan de Oude IJssel.
Tour:
Heather live: Green Note in London on October 23
https://www.greennote.co.uk/production/heather-little/
Nederland:
26-okt zo Peel en Maas – Muziek op Locatie
28-okt di Den Bosch Blue Room
29-okt wo Ede/Bennekom Live Stage Marnix
30-okt do Terheijden Open Road
31-okt vr Nijmegen -Thiemeloods
2-nov zo mi Utrecht Tivoli Club 9
3-nov ma Eindhoven Muziekgebouw
4-nov di Bergen op Zoom Crossroads
5-nov wo Amen De Amer
6-nov do Maassluis Lock Keepers
9-nov zo Doetinchem ABC Live