Review: Zero’s Heroes – Paul Bergen
Zero’s Heroes – Paul Bergen
Music Caught On Camera
Auteur: Paul Bergen 1e druk
Uitgeverij teNeues Verlag
Uitvoering: hardcover, formaat 27,5 x 34 cm
EAN nummer: 9783961715527
Aantal pagina’s: 256 >> 200 kleuren en zwartwit foto’s
Bestellen: https://www.fotoboekenshop.nl/ en bij alle boekhandels in Nederland
Tekst: Harry Pater
Het tweede fotoboek van een van Nederlands beste en bekendste popfotografen is nu verkrijgbaar. Het is de opvolger van ‘Nineties Heroes, Music Caught On Camera’, dat in september 2022 werd uitgebracht. Paul Bergen (1957, Delft) maakt al heel wat jaren zowel foto’s tijdens concerten en festivals als ook in al dan niet tijdelijke fotostudio’s en backstage en bij of na interviews met artiesten en bands. Ondergetekende heeft meerdere keren samen met hem voor concertpodia gestaan om foto’s te maken én aanwezig geweest bij interviews en (vaak korte) fotosessies.
Na het succesvolle boek ‘Nineties Spirit’ presenteerde muziekfotograaf Paul Bergen op zondag 2 juni de opvolger ‘Zero`s Heroes’ (teNeues Verlag). Zoals de titel doet vermoeden staan in dit nieuwe boek, levendige muziekfoto`s centraal uit de jaren tussen 2000 en nu, variërend van epische concerten, legendarische festivals tot intieme backstage portretten met sterren. Het eerste exemplaar werd overhandigd aan bassist Rinus Gerritsen van Golden Earring.
In dit nieuwe koffietafelboek zijn zo’n tweehonderd foto’s van zijn hand te zien, zowel in kleur als in zwart-wit, waarbij doorgaans goed te zien is waarom deze in zwart-wit of juist in kleur zijn gemaakt en/of afgedrukt.
Waar in ‘Nineties Spirit’ hoofdzakelijk de pop- en rockmuziek uit de jaren negentig symbool stond voor rauw en energiek, toont fotograaf Paul Bergen in dit opvolgende decennium de verschuiving naar glamour en de bijbehorende gekte rondom megasterren, hiphoplegendes en rockiconen. Voor en achter het podium, met en zonder publiek. De intimiteit en laagdrempeligheid tussen fans, muzikanten en media die in jaren negentig nog enigszins aanwezig was, is in de afgelopen bijna 25 jaar compleet verdwenen. Spontane ontmoetingen tussen fans en sterren zijn zo goed als voorbij want de veelal strak georganiseerde en kortstondige meet & greets zijn de standaard geworden, waarna er voor de fotograaf doorgaans weinig tijd is om een mooie fotosessie te organiseren. Uit eigen ervaring weet ik dat zo’n ‘sessie’ slechts een paar minuten mag duren omdat vaak de volgende fotograaf of interviewer al staat te wachten, al gaat het ook heus wel eens anders.
Bij concerten hebben de fotografen doorgaans slechts enkele minuten de tijd om hun werk te doen, al tientallen jaren is het credo ’first three songs only, no flash!’ en vaak staan er bij zo’n concert meerdere fotografen die allemaal hun mooiste foto’s willen maken. Die eerste drie songs variëren vaak qua lengte, soms word je binnen 10 minuten al gesommeerd op te krassen, bij andere bands, ook afhankelijk van het muziekgenre, krijg je meer tijd. Op de grotere festivals staan er soms wel twintig of meer fotografen die tijdens die hooguit 10-15 minuten moeten werken, elkaar vaak voor de voeten lopend.
Alleen ‘fotografen van naam’ krijgen soms meer tijd en mogen bijzondere dingen doen tijdens concerten (soms vanaf het podium) of bij fotosessies. Paul Bergen is in ons land een van de weinigen die dat overkomt. Tegelijkertijd toont Bergen een contrast door zijn ‘modellen’ soms in een ongebruikelijke setting te plaatsen waardoor de artiesten los komen te staan van hun sterrendom, zoals Florence Welch van Florence and the Machine, zittend in het gras (p. 7). Of Candy Dulfer, poserend in een wei met een schaap (p. 17-18) en Phil Collins, liftend langs de snelweg (p. 80-81).
Wie goed kijkt naar het werk van Paul Bergen, ziet echter ook meer gelaagdheid onder de oppervlakte. Sommige artiesten worstelen zichtbaar met de media-aandacht (Celine Dion, p. 28) of trekken zich er juist weinig van aan (Pete Doherthy, p. 20-21). De kracht van Bergens foto’s is dat hij in zeer korte tijd het vertrouwen van artiesten weet te winnen. Door hierbij snel te schakelen creëert hij intieme portretten, waarbij zijn modellen indringend, verleidend, dromerig of met strakke blik de camera in kijken.
Ook zijn sommige huidige controversiële acts en artiesten inmiddels ingehaald door de kritische tijdsgeest, zoals Marilyn Manson en Rammstein frontman Till Lindeman, waardoor we nu – zoals muziekjournalist David Kleijwegt in het voorwoord mooi omschrijft – anders kijken naar de door testosteron gedreven poses in Paul Bergens foto`s. En er zijn maar liefst negentien artiesten vastgelegd in het boek (van Keith Flint, Chris Cornell tot Sinéad O’Connor en Amy Winehouse) die vroegtijdig op dramatische wijze om het leven zijn gekomen.
Naast de eerder genoemde tweehonderd foto’s bevat het boek ook persoonlijke verhalen van collega-journalisten Ruud Meijer, Stefan Raatgever, David Kleijwegt, artiesten Tom Smith, Finn Andrews (The Veils) en Paul Bergen zelf, die deze iconische momenten nog meer tot leven brengen.
Het is een prachtig boek dat niet gericht is op de Nederlandse muziekliefhebber, vandaar dat al het geschreven woord in de Engelse taal is.
“Ik ben heel blij dat ik mijn werk kan presenteren in een boek, want tegenwoordig zie je alleen maar foto’s op een beeldscherm. In een boek komen mijn foto’s meer tot zijn recht en kun je er altijd op teruggrijpen”, aldus Paul Bergen.
Website: https://www.fotoboekenshop.nl/