Review: Wreckless Eric – Leisureland
Wreckless Eric – Leisureland
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Tapete Records – Sonic RendezVous
Release: 2023
Tekst: Peter Marinus
Wreckless Eric, oftwel Eric Goulden, dook aan het eind van de 70’s op en maakte al snel furore met zijn opnames voor het beroemde Stiff label. Zijn Whole Wide World werd een dikke hit. De optredens van Eric kenmerkten zich door de enorme inzet en soms gekte. Soms moest Eric onder zachte dwang, al schreeuwend, van het podium worden verwijderd.
Het succes had een enorm effect op Eric. Hij begon steeds meer van de muziek business te walgen en besloot uit de spotlights te stappen en zich te verstoppen. Zijn alter ego Wreckless Eric werd in een kast gestopt en Eric ging verder met albums onder namen als the Len Bright Combo, Le Beat Group Electrique, the Donovan Of Trash, the Hitsville House Band en samen met zijn echtgenote Amy Rigby.
Hij verhuisde naar de States en kreeg er behoorlijk van langs tijdens de Covid epidemie. Zo kreeg hij flinke longproblemen en kreeg hij op de Eerste Hulp een bijna fatale hartaanval.
Maar hij is er nog en hij heeft Wreckless Eric weer van stal gehaald. En dat doet hij, als altijd, op zijn geheel eigen wijze op een nieuw album, waarin je flink wat psychedelica (denk aan de vroege Pink Floyd of zelfs the Velvet Underground) tegenkomt maar ook Kinks-achtige garagerock, surfrock, Suicide-achtige electronica en Krautrock. En uiteraard de stem van Wreckless Eric! En die klinkt nog steeds even ongecontroleerd en rauw als in zijn beginperiode.
Eric bespeelt op dit album alle instrumenten, op de drums na welke door Sam Shepherd bespeelt worden. Er wordt flink gestoeid met electronica, loops en beat boxes zonder dat dat afbreuk doet aan de songs.
Geopend wordt met Southern Rock waarin de tiener Eric vanuit de UK in de 70’s over de USA droomt in een haast swamprock-achtig nummer met een krachtig refrein. Na de instrumental Inside The Majestic met zijn dwarse pianospel volgt het zacht deinende Badhat Town met harde voorbij schietende gitaarriffs.
Er staan twee Kinks-achtige garagerocknummers op het album, Standing Water en Zoom (Glittering). In Standing Sunday Morning laat Eric Oosterse psychedelica binnen in een bedwelmend en tegelijkertijd eigenzinnig nummer. The Old Versailles klinkt als een donker Link Wray-achtig surfnummer. De surfrock/pop is ook terug te vinden in de lui voortkabbelende instrumental The Tipping Point.
Mocht je je ooit afgevraagd hebben hoe Wreckless Eric zou klinken als hij zich aan bijna Suicide-achtige electrowave zou wagen, dan krijg je in Dial Painters (Radium Girls) een snijdend overstuurd antwoord. In de bedwelmende instrumental On The Move duiken wat Krautrock invloeden op. They Come Free With Cornflakes is een garagerock-achtig, grimmig pompend, nummer.
Het mooiste nummer heeft Eric tot het laatst bewaard. Een tegen de Big Star-achtig powerpop aanleunend nummer, dat aan de betere nummers uit zijn beginperiode doet denken.
Bij elke luisterbeurt ontdek je weer nieuwe elementen in Wreckless Eric’s muziek.
Hij is, en zal altijd blijven, een zeer eigenzinnige artiest, die zich geen fluit aantrekt van de muziekbusiness en gewoon zijn eigen Wreckless gang gaat!
Weergaloos goed album!
Tracks:
01. Southern Rock
02. Inside The Majestic
03. Badhat Town
04. Intermission
05. Standing Water
06. Standing Sunday Morning
07. The Old Versailles
08. Dial Painters (Radium Girls)
09. The Tipping Point
10. High Seas (Won & Lost)
11. On The Move
12. Esplanade By Moonlight
13. They Come Free With Cornflakes
14. Zoom (Glittering In The Sun)
15. Drag Time
Website: https://www.wrecklesseric.com/#/