Review: Superdownhome – Blues Pyromaniacs

 

Superdownhome – Blues Pyromaniacs

Superdownhome – Blues Pyromaniacs
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: DixieFrog Records
Release: 2022

Tekst: Peter Marinus

We hebben er weer een (nieuwe) aanwinst bij in het garageblues kamp! Het Italiaanse duo Superdownhome, dat bestaat uit Henry Sauda (zang, Resonator Cigar Box, the Diddley Bow, tape reel gitaar, dobro, gitaar) en Beppe Facchetti (drums, percussie). Dit duo werd hevig beinvloed door Seasick Steve en Scott H. Biran en na beluistering van dit album lijkt de glamrock van T.Rex ook van grote invloed te zijn geweest. Eerder verscheen al: ‘No Balls, No Blues Chips‘.

Het nieuwe album van Superdownhome werd in New Orleans opgenomen door producer Anders Osborne en het duo kreeg ruim hulp van Mike Zito (gitaar, backing vocals), Anders Osborne (gitaar, bas, backing vocals), Bombino (gitaar), Andy J. Forest (harmonica), the Wuthering Brass Section, Giorgio Peggiani (harmonica), Max Maccarinelli (harmonica), Carlo Poddighe (orgel) en Ronnie Amighetti en Giancarlo Trenti (backing vocals).

De stomende zwiepende drums van Beppe Facchetti openen de grimmige garageblues van Utter Daze. Een nummer, dat opzwepend en rauw klinkt met machtig snijdend slidegitaarspel en gemene snauwende zang van Henry Sauda.

Met Motorway Son gaat het duo de meer popgerichte garageblues kant op via een soulvol pompend nummer waarin Henry een duet zingt met Mike Zito, die hier zelfs Bruce Springsteen-achtig klinkt. Bombino op gitaar treedt aan in het broeierig traag bonkende Like A Rag In The Sea.


Vervolgens is de loeiende harmonica van Andy J. Forest te horen in is de supersmerige garageblues van Ain’t No Real Love. De glamrock sound van T.Rex is te horen in het zweterig bonkende Ambition Craze en de “simpele” smerige rocker New York City.

Na het loom en zweterig deinende Living Disgrace is het de beurt aan het hard fuzzende Nobody’s Twist. Andy J. Forest is wederom te horen met zijn harmonica in het desolate A Wandering Wino.

My Girl C’Est Bon is een modderig zoemende boogie waarna het hoekig pompende  Disaster Noon even modderig rockt. I’m Broke is een zwaar dreunende logge funky garagebluesnummer met schroeiend hard gitaarwerk.

Het sluitstuk van het album is een zeer verrassende sommige boogieversie van Electric Light Orchestra´s Don´t Bring Me Down.

Het nieuwe album van Superdownhome klinkt zoals elke garageblues fan het wil…keihard rauw en rockend!

Tracks:
01. Utter Daze
02. Motorway Son
03. Like A Rag In The Sea
04. Ain’t No Real Love
05. Ambition Craze
06. New York City
07. Living Disgrace
08. Nobody’s Twist
09. A Wandering Wino
10. My Girl Has Gone
11. Disaster Noon

Website: https://www.superdownhome.it/