Recensie: Sweet – Isolation Boulevard
The Sweet – Isolation Boulevard
Format: CD / Label: Aviator Records
Release: 2020
Tekst: Peter Marinus
Gitarist Andy Scott is nog het enige originele the Sweet lid. Zijn mede bandleden uit de begintijd zijn ons allemaal ontvallen. Brian Connelly in1997, Mick Tucker in 2002 en Steve Priest in 2020. Andy zelf heeft al de nodige gezondheidsproblemen achter de rug, waaronder kanker.
The Sweet begon als een tamelijk lullig popbandje met hits als “Poppa Joe”, schakelde daarna over op stevige glamrock waarmee ze een hele trits hits scoorde. Uiteindelijk ging de band op de melodieuze metal toer.
Dit album is opgenomen met een bezetting naast Scott, zanger Paul Manzi, drummer Bruce Bisland en bassist Lee Small.
Er staan geen nieuwe Sweet nummers op het album maar allemaal, opnieuw opgenomen, Sweet classics.
Heeft dat zin gehad? Gedeeltelijk! Het originele Sweet geluid heeft op dit album een krachtiger rockgeluid gekregen en het klassieke Sweet geluid wordt benaderd…maar er wordt eigenlijk niets nieuws toegevoegd.
Het zijn de minder bekende Sweet nummers, die mij het beste bevielen. Zoals Still Got The Rock, een hoekig rockende mix van glamrock en Styx-achtige rock en het stevig rockende Turn It Down.
Action opent zwaar symfonisch en beukt daarna op de beste glamrock wijze los.
New York Groove is een mix van de Bo Diddley beat met glamrock en verrassend is de verwerking van Alicia Keys’ New York in het nummer.
Voor de rest is dit album een feest van herkenning. Vol glamrock hits, die mij toch deden grijpen naar het originele Sweet werk.
Tracklist:
01. Fox On The Run
02. Still Got The Rock
03. Action
04. Love Is Like Oxygen
05. Hellraiser
06. The Six Teens
07. Blockbuster
08. Set Me Free
09. Teenage Rampage
10. Turn It Down
11. New York Groove
12. Ballroom Blitz
Website: The Sweet
