Verslag: Harry De Jong – De Duivel Ligt Altijd Op De Loer
21 september 2025, De Brauerij, Kranenburg
Tekst en foto’s: Harry Pater
Ik was er nog nooit geweest, maar muziekvriendin Erika wel, zij werd meteen door eigenaar Joost persoonlijk welkom geheten in de bijzondere concertlocatie De Brauerij. De Brauerij bevindt zich in het dorp Niel, onderdeel van de gemeente Kranenburg, tussen het Duitse Kleve/Kleef en Nijmegen. Deze gezellige en intiem aanvoelende zaal voelt vooral als een grote huiskamer met een klein en laag podium. Er waren 40 belangstellenden gekomen (50 is het maximale aantal), grotendeels Nederlanders maar ook enkele buren, die ook goed onze taal spreken en verstaan.
Deze middagvoorstelling stond in het kader van het prachtige boek ‘De Duivel Ligt Altijd Op De Loer’ uit 2020, van schrijver, dichter en (pop)journalist Harry de Jong uit Heerenveen (1952). We kennen elkaar omdat we beide voor hetzelfde blad werkten, voor Revolver/Lust For Life.
Harry werd vergezeld door drie andere Friezen: Willem de Vries (ook bekend als Willem Waldpyk, van het radioprogramma Noardewyn en het tv programma Noardewyn Live op Omrop Fryslân), die de presentatie verzorgde; Ivo Poelsma gitaar en zang en mede presentatie en Elvira Van Poelgeest contrabas.
Toen de vier Frysken plaatsnamen op het kleine en lage podium (max 30 cm hoog) was dat in de volgorde (v.l.n.r.) Willem, Harry, Ivo en Elvira en vanaf het begin ging het in een zeer ongedwongen en plezierige sfeer. Willem fungeerde niet alleen als presentator, maar ook vooral als aangever voor Harry, soms hoefde hij maar een naam van een artiest te noemen, waarna Harry met een meestal komische belevenis kwam.
Ivo begon met iets voor te lezen uit het hoofdstuk De Oerknal Van De Rock & Roll, dat gaat over Buddy Holly, die volgens Harry het begin van deze muziekstijl belichaamde, waarna Harry vertelde hoe het daar in Amerika, in Lubbock, Texas, was begonnen was. Buddy Holly heeft hij nooit gesproken en kunnen zien, want toen Buddy Holly om het leven kwam bij een vliegtuigongeluk was hij amper 1 jaar oud. Andere oervaders van de rock & roll sprak hij dan weer wel, zoals Jerry Lee Lewis, Little Richard en bluesgigant John Lee Hooker, waarna Johnny Cash het onderwerp was. Over al deze mannen had hij leuke anekdotes paraat, wat het publiek goed kon waarderen. Willem vroeg waar de boektitel vandaan kwam. Volgens Harry uit een interview met The Doors-toetsenist Ray Manzarek, die deze opmerking maakte, waarna hij meteen besloot dit te onthouden om het ooit als titel van een boek met interviews te kunnen gebruiken, wat dus gelukt is.
De oervader van de countrymuziek, Hank Williams, overleed net als Buddy Holly toen Harry nog maar net geboren was, maar hij heeft wel uitgebreid gesproken met diens kleinzoon, de singer-songwriter Hank III genaamd, de zoon van Hank Williams Jr. Na vrijwel elk onderwerp speelden Ivo (op akoestische gitaar en zang) en Elvira steeds een toepasselijke song, al was Ivo even de tekst kwijt van de Johnny Cash song Give My Love To Rose. Geen van de anderen kon hem helpen en ook in het publiek was niemand de rest van de tekst machtig, dus gewoon nogmaals het eerste couplet…
Harry vertelde ook een leuk verhaal over zijn poging om een van de leden van Take That, in Manchester te spreken te krijgen. Een naam die zeker niet onvermeld mocht blijven was die van de inmiddels 80-jarige Bouke Algera, die als promotor heel wat Europese concerttournees organiseerde van doorgaans al oudere artiesten als B.B. King, Jerry Lee Lewis, Little Richard, Chuck Berry en Johnny Cash (die ooit in het Thialf ijsstadion in zijn woonplaats optrad). Hij was de laatste Europeaan die Cash interviewde, kort voor diens overlijden.
Eén van Harry’s favoriete artiesten (toevallig ook de mijne… ligt wellicht aan onze gezamenlijke voornaam) is John Fogerty, van Creedence Clearwater Revival. Harry’s favoriete LP is de door Fogerty ingespeelde en -gezongen countryplaat onder de naam The Blue Ridge Rangers, uitgekomen kort na het uiteenvallen van CCR. Toen Harry hem sprak bleek dat Fogerty ontevreden was over dat album… was toch een tegenvaller!
Ook leuk waren Harry’s ervaringen met Ronnie Wood, Charlie Watts en Mick Jagger van de Rolling Stones. Hierbij bleek dat Jagger voor hem de minst interessante gesprekspartner was. In het begin van het eerste gedeelte vertelde hij over het interview met gitarist Tony Iommi en bassist Geezer Butler van Black Sabbath dat hij in zijn beginjaren als popjournalist had gedaan. Het bleek dat het niet de verwachte ruige hardrockers waren, maar nette en goed opgevoede mannen, die vonden dat hij niet mocht roken en die thee dronken, terwijl Harry een pilsje had besteld.
Voordat Harry in de popjournalistiek belandde werkte hij in het gemeentehuis van Heerenveen. Volgens hem bleek het vooroordeel juist, dat ambtenaren vaak niets of weinig te doen hebben, dus begon hij gedichten te schrijven. Ivo droeg enkele kleine gedichten voor, die beide veel applaus opleverden. In totaal heeft Harry vier gedichtenbundels gepubliceerd die allemaal goed verkocht zijn en hij kwam daardoor in contact met andere en bekende dichters, zoals bijvoorbeeld Simon Carmiggelt, die positief over Harry’s gedichten schreef.
De totale voorstelling duurde twee uur, met halverwege een korte pauze.
Voor dit verslag heb ik me beperkt tot slechts enkele voorbeelden, zodat je bij een bezoek aan een volgende mogelijkheid onvoorbereid kunt gaan genieten. Deze voorstellingen worden al acht jaar gehouden, door het hele land verspreid, vooral sinds de coronaperiode nam dit een vlucht. Driekwart van de meegebrachte boeken in Kranenburg werd verkocht, wat zeker niet verkeerd was!
Website: https://www.facebook.com/deduivelligtaltijdopdeloer
