Tekst: Tom Wouters
De columns zijn verhalen over ‘de mens achter de ‘popster’
Warren Zevon
PROTAGONIST VAN DE ‘SONG NOIR’
Warren Zevon was de bad boy onder de singer-songwriters uit de jaren zeventig. Als pianist en bandleider van de Everly Brothers ontwikkelde hij al een zelfdestructieve rock-‘n-roll-houding met zwaar drugs- en drankmisbruik. Als singer-songwriter schreef en speelde hij liedjes over de zelfkant van het leven; misdaad, drugs en anarchie.
Het was Jackson Browne die het songwritingtalent van Zevon herkende (“Warren is the first and foremost proponent of song noir”). De vader van Warren Zevon was een gangster en bokser voor de beruchte LA-gangster Mickey Cohen. Warren was gefascineerd door het verleden van zijn vader en lived life in the fast lane onder het motto: I’ll sleep when I’m dead.
Nadat zijn carrière uit de startblokken schoot, werd hij genoemd als een van de grote songwriters van die tijd, naast Neil Young, Bruce Springsteen en Jackson Browne. Zijn carrière liep echter vast na een paar succesvolle platen. Reden genoeg voor Zevon om terug te vallen op zwaar drugs- en alcoholmisbruik. Vele jaren later keert Zevon op hoog niveau terug met het album ‘Sentimental Hygiene’ uit 1987, met onder meer het fantastische Boom, Boom Mancini, het ultieme bokserslied.
Het was tenslotte zijn vriend, de journalist en famous mad man, Hunter S. Thompson, die de liedjes van Zevon beschrijft in een epische aanval van geniale waanzin en razernij:“….all the PAIN and FEAR and RELENTLESS LIVING NIGHTMARES your droning, leech-like elegies have caused to allegedly innocent people all over the world”, maar zich al een dag later verontschuldigt bij Warren: “Please forgive me. You’re THE MASTER. Please go on composing and singing your cruel, heartbreaking songs”.
Zevons manische gekte en morbide humor laten een spoor van vernieling achter in zowel zijn professionele als persoonlijke leven.
In 2002 gaat de gezondheid van Zevon plotseling snel achteruit. Zevon had een levenslange fobie voor artsen en raadpleegde er zelden een. Na een periode van pijn en kortademigheid krijgt Warren Zevon de diagnose longkanker. Hij is diep geschokt door het nieuws en zegt op een typisch Zevonesque manier: “I might have made a tactical error in not going to a physician for 20 years.”
In 2003 verschijnt kort voor zijn dood zijn afscheidsalbum ‘The Wind’. Warren Zevon laat er in al zijn rauwheid zijn meest kwetsbare kant horen.
Hij bezingt op hartverscheurende wijze zijn naderende dood in Please Stay:
Will you stay with me to the end?
When there’s nothing left
But you and me and the wind.
We’’ll never know till we try.
To find the other side of goodbye.
En in het laatste nummer van het album, Keep Me In Your Heart:
These wheels keep turning but they’re running out of steam Keep me in your heart for awhile.
