Rockcolumn: Greg Allman – An Old Man Sings The Blues
De columns zijn verhalen over ‘de mens achter de ‘popster’
Tekst: Tom Wouters
Greg Allman – An Old Man Sings The Blues
Het is het jaar 2010 als een muzieklegende sinds lange tijd weer iets van zich laat horen. Hij is inmiddels een oude man geworden, geteisterd door ziektes (hepatitis C en leverkanker) en verslavingen.
Desalniettemin verschijnt in januari 2011 het album ‘Low Country Blues’ van Gregg Allman, een puur bluesalbum met songs van onder meer Sleepy John Estes, Skip James, Muddy Waters en Otis Rush, geproduceerd door T-Bone Burnett, gespeeld door een band met als uitblinkers de relatief jonge gitarist Doyle Bramhall II en Allman’s generatiegenoot Mac Rebennack (Dr. John) en gezongen met die prachtige, ietwat luie soulbluesstem die we kennen van talloze Allman Brothers Band albums.
‘Low Country Blues’ is een triomfale terugkeer naar de roots van Gregg Allman, die zijn liefde voor de blues ontdekte toen hij in 1959 als 12-jarig jongetje, samen met zijn één jaar oudere broertje Duane, een optreden van B.B. King bijwoonde. Toen al wisten de broertjes Allman het zeker: dat wilden ze ook.
Samen met Duane richtte Gregg The Allman Brothers Band op, een band die in 1971 wereldwijd doorbrak met het dubbele livealbum ‘At Fillmore East’. Een succes dat al snel werd overschaduwd door de dood van Duane Allman als gevolg van een motorongeluk. Een jaar later verloor de band op bijna identieke wijze zijn bassist Berry Oakley. Ondanks deze tegenslagen vierde de band in de jaren 70 grote successen met Gregg als leider en belangrijkste songschrijver. Hij schreef onvergetelijke songs als Whipping Post, Melissa en vooral Midnight Rider.
Daarna komt de klad er een beetje in. Met veel personeelswisselingen worstelt de band zich door de jaren 80 en 90. In 1997 verschijnt zijn soloalbum ‘Searching For Simplicity’, daarna wordt het stil rond Gregg Allman.
Tot in 2011 ‘Low Country Blues’ verschijnt. Maar als iets duidelijk wordt in 2011, is het dat Gregg Allman een oude, zieke man is, die desondanks nog prachtig de blues zingt en bewijst dat hij tot de beste blueszangers op deze aardkloot behoort.
In 2017 neemt Gregg een album op dat aanvankelijk uit nieuw geschreven eigen nummers zou bestaan, maar gaandeweg blijkt dat hij door zijn gezondheidsproblemen niet meer in staat is nummers te schrijven. Hij, toch al geen snelle songschrijver, heeft er de kracht niet meer voor. Optreden gaat nog wel, tot en met 2016 speelt hij regelmatig met zijn touringband in de Verenigde Staten. Uiteindelijk neemt hij begin 2016 met producer Don Was en de leden van zijn touringband ‘Southern Blood’ op, een album met covers van songs die veel voor hem betekenden.
Het openingsnummer van ‘Southern Blood’ is My Only True Friend, geschreven door Gregg met zijn gitarist Scott Sharrard, een nummer dat weinig te raden over laat met betrekking tot zijn naderende einde als Gregg, als altijd weer prachtig, zingt:
“I hope you’re haunted by the music of my soul, when I’m gone”.
Verder zijn er covers van Tim Buckley (Once I Was), The Grateful Dead (Black Muddy River) en Lowell George (Willin’). Het album eindigt met Song For Adam van Gregg’s jarenlange vriend Jackson Browne, die het samen met Gregg op ontroerende wijze zingt.
De avond voordat Gregg Allman sterft, luistert hij de final mix van ‘Southern Blood’ af en geeft er zijn goedkeuring aan. Een dag later op 27 mei 2017 is Gregg Allman dood.
Website: https://greggallman.com/
