Rockcolumn: Calvin Russell – De Charles Bukowski van de Roots Music
De columns zijn verhalen over ‘de mens achter de ‘popster’
Tekst: Tom Wouters
Calvin Russell – De Charles Bukowski van de Roots Music
In 2011 stierf Calvin Russell na 62 lange en intensieve jaren on the road. Als singer/songwriter beschreef hij zijn leven, waarin hij pendelde tussen het podium en de bajes. He lived life the hard way, niet zo raar als je de eerste vijf jaar van je leven doorbrengt in een kroeg in Austin, Texas, waar je vader kok is en je moeder serveerster. Veel tijd was er niet om aandacht aan de kleine Calvin te schenken. Niet alleen werkten zijn ouders de klok rond, bovendien hadden ze naast hem nog acht kinderen om voor te zorgen.
Calvin leerde gitaar spelen toen hij twaalf was en een jaar later deed hij zijn eerste bandervaring op als ritmegitarist in een garageband. De band speelde rudimentaire rockmuziek; met de favoriete muziek van zijn ouders, country & western, had hij niet veel op.
Op zijn vijftiende had Calvin genoeg van het leven met zijn familie in Austin en liep weg naar San Francisco. Hij overleefde het leven on the road dankzij allerlei dubieuze klusjes. Als marihuanadealer kwam hij regelmatig in aanraking met justitie en belandde hij verschillende keren in de gevangenis.
Uiteindelijk bracht hij in ruim 20 jaar tijd zo’n 10 jaar achter de tralies door. In 1984 begon hij aan een reis door het Grote Zuiden en stak de Rio Grande over naar Piedras Negras en El Paso. Daar begon hij echt liedjes te schrijven en van stad tot stad op te treden. Hij leefde als een dakloze zwerver en werd in de winter van 1985 door de Mexicaanse autoriteiten betrapt met Amerikaanse wiet in zijn zakken. Hij werd aangeklaagd voor de frauduleuze invoer van verdovende middelen en bracht anderhalf jaar door in Mexicaanse gevangenissen.
Terug in Austin werkte hij als loodgieter en hing hij rond in de muzikantenscene met legendarische muzikanten als Townes Van Zandt, Willie Nelson en Leon Russell. Zo slaagde hij erin naam te maken in de alternatieve countryscene van Austin.
De echte doorbraak als rootsmuzikant beleefde Calvin Russell echter door een toevallige ontmoeting in december 1989. Niemand besteedde veel aandacht aan de toen al ruim 40-jarige zanger, die in een hoek van een kroeg, zichzelf begeleidend op de akoestische gitaar, zijn liedjes zong.
Niemand, behalve Patrick Mathé, de baas van de Franse independent record company New Rose, die regelmatig in Austin was te vinden om nieuwe artiesten te ontdekken. Die ontmoeting leidde uiteindelijk tot de geboorte van de recording artist Calvin Russell.
Het album ‘A Crack In Time’ werd opgenomen in Austin met producer Joe Gracey en door het New Rose label begin 1990 in Europa uitgebracht. ‘A Crack in Time’ was bijzonder succesvol in Europa.
Een jaar later al verscheen ‘Sounds From The Fourth World’, weer in Austin opgenomen met Joe Gracey. Calvin toerde uitgebreid door Frankrijk waar het het alternatieve rockpubliek zijn muziek omarmde. Ondertussen werd hij in Texas, waar zijn platen ook werden uitgebracht, voornamelijk genegeerd. Weliswaar werd in de pers gewag gemaakt van het succes van de zanger in Europa, maar als muzikant kreeg hij er nauwelijks voet aan de grond.
In 1992 verscheen ‘Soldier’, een prachtig album geproduceerd door Jim Dickinson, de keizer van de Memphis Sound. ‘Soldier’ werd wat welwillender ontvangen in zijn home state, maar Russell was toch vooral big in Europe, waar in 1994 ‘Le Voyageur’ verscheen, een live album dat de neerslag was van een marathontour van 178 concerten in een jaar tijd in heel Europa.
In 1998 bracht hij een Best Of- album uit, ‘This Is My Life’, en juist toen werd hij weer geconfronteerd met zijn criminele verleden. Na een handgemeen bij een benzinestation in Texas vond de gealarmeerde politie marihuana bij Russell. Hij dreigde weer voor jaren de gevangenis in te verdwijnen, maar kwam er uiteindelijk gelukkig vanaf met een voorwaardelijke straf.
Zo kon Calvin Russell nog tot zijn dood in 2011 doorgaan met het uitbrengen van albums en het optreden, vooral in Europa, met zijn pittige rootsrock over het leven op straat, in gevangenissen, kortom over vrijheid en avontuur, over verlangen en kwetsbaarheid, over onsterfelijke liefde en diepe teleurstellingen en over treinen die nooit hun bestemming bereiken.
Zo herinneren we ons Calvin Russell als de Charles Bukowski van de rootsmuziek.
