Review: Willie J. Campbell – Be Cool
Willie J. Campbell – Be Cool
Format: CD – Digital / Label: Blue Heart Records
Release: 2023
Tekst: Fons Delemarre
Willie J. Campbell (19 juni 1957 – 17 december 2002) is een man met een forse staat van dienst als bassist in de categorie ‘Stevige Blues’. Hij speelde in groepen als The Fabulous Thunderbirds, The James Harman Band, The Mannish Boys en laatstelijk in The Proven Ones.
“I got another record in me”, zei Campbell tegen zijn vrienden, nadat hij de diagnose ALS te horen had gekregen. De opnames van Campbell met The Proven Ones én een imposante stoet aan vrienden uit de bluesscene waren net voltooid, toen hij overleed. “Be Cool”, de lijfspreuk van Campbell, is het resultaat van die samenwerking. Zo’n album heeft een verhaal te vertellen, dat verder gaat dan de constatering dat het gewoon een goed bluesalbum is. Want het is ook een aandenken en een muzikaal monument.
De basisgroep bij de opnames van het album bestond uit Campbell op bas, Kid Ramos (Fabulous Thunderbirds) op gitaar, Brian Templeton (Radio Kings, Proven Ones) lead en backing vocals en mondharmonica. Daarnaast Jimi Bott (Harman Band, Mannish Boys, Proven Ones) drums, percussie en timpani en Brooks Milgate keyboards.
De complete line-up (basisband én gasten) in alle nummers is te vinden aan het einde van deze tekst. Veel bekende namen uit de wereld van de ‘forse, old school blues’. Uit de line-up blijkt dat Campbell echt een muzikanten-muzikant was, een man aan wiens laatste album zijn vrienden graag een bijdrage wilden leveren. Een paar namen? Kim Wilson, Sugar Ray Rayford, David Hidalgo, Janiva Magness, Anson Funderburgh, Mike Morgan, Shawn Pittman, Jimmie Wood en Mondo Cortez.
Als je het album beoordeelt zonder de lading dat het de zwanenzang van Campbell is, is het niet echt spectaculair bijzonder. De vele bluescracks leverden met graagte hun input, maar het klinkt niet echt heel erg geïnspireerd. Ze zingen en spelen zich niet echt het vuur uit de sloffen. Ze doen hun ding en doen dat goed. Maar ook zij weten dat het maken van een kick-ass bluesalbum geen sinecure is. Drone, bijvoorbeeld, is een voorbeeld van een nummer waar, ondanks de input van Jason Ricci en Mike Morgan weinig pit in zit. Dat heet dan : “Er spreekt niet echt geen gevoel van urgentie uit”.
Opvallend is dat de nummers die Campbell ‘in z’n eentje’ (met de basisbegeleidingsband) speelt, wél die drive hebben. She’s A Twister, Forever Shall Be en met name Use As Needed springen er in positieve zin heel erg uit. Dit Use As Needed heeft het subtiel slepende dat bijvoorbeeld Can’t Stay Away, een vergelijkbare ballad met fraaie zang van Janiva Magness, ontbeert. De vocals van Brian Templeton op Use As Needed komen uit zijn tenen en de gitaarsolo van Kid Ramos is invoelend en meeslepend. Prachtig, dus.
Puur Faces is het Stones-spiced My Fault, een nummer van geschreven door Rod Stewart, Ron Wood en Ian McLagan, gespeeld door The Faces op ‘Ooh La La’ (1973).
Een ander nummer dat -met name compositorisch- opvalt is This Time, het titelnummer van het gelijknamige album van Los Lobos uit 1999. Op de versie op ‘Be Cool’ doet componist David Hidalgo mee (zang, gitaar), samen met Kim Wilson op mondharmonica. This Time van Los Lobos (zowel het nummer als het album) is een van de vele -onder leiding van producer Mitchell Froom– kapot geproduceerde albums van Los Lobos, iets wat Froom overigens helaas vaker voor elkaar kreeg. Bijvoorbeeld op een paar albums van nota bene Suzanne Vega… Maar dit terzijde.
De versie van This Time op ‘Be Cool’ laat horen hoe mooi de compositie is, als je die ‘gewoon’, zonder spacey fratsen, speelt. Misschien vinden ook de schrijvers van het nummer schrijvers (David Hidalgo en Louis Perez, beiden Los Lobos) This Time in deze uitvoering wel mooier dan hun eigen origineel…
De afsluitende track, een versie van Albatros moest er kennelijk gewoon komen en is een niet erg originele, maar wel mooie afsluiter van deze tribute to Willie J. Campbell geworden. Misschien is het wel de perfecte opmaat naar de cover van ‘Be Cool’. Daarop staat een sfeervolle foto van de Huntinton Beach Pier, een plek waar Campbell graag kwam. Campbell’s vrouw Lisa noemt die plek “…a place he visited frequently as a place of peace that he said touched his soul deeply. … “Be cool!” was a phrase that Willie frequently used and thus became an apt title for the album.”
Tracks:
01. You Better Let Go (feat Sugaray Rayford)
02. No More (feat Anson Funderburgh)
03. This Time (feat David Hidalgo en Kim Wilson)
04. Can’t Stay Away (feat Janiva Magness en Anson Funderburgh)
05. Drone (feat Jason Ricci)
06. Docksidin’ (feat Anson Funderburgh)
07. My Fault (feat Anson Funderburgh)
08. Forever Shall Be
09. Standby (feat Joe Louis Walker en Sugaray Rayford)
10. Devil on My Shoulder (feat Shawn Pittman, Kim Wilson en Anson Funderburgh)
11. She’s a Twister
12. One Man Chain Gang (feat Mondo Cortez en Jimmie Wood)
13. You Can’t Stop Her (feat Kim Wilson)
14. Use as Needed
15. Albatross
Artists:
Willie J Campbell – Bass
Kid Ramos – Guitar (All tracks)
Brian Templeton – Vocals (track 2,5,7,8,11,14)
Jimi Bott – Drums (All Tracks)
Brooks Milgate – Keyboards (All Tracks)
Special guests:
Mondo Cortez Guitar (track 12)
Anson Funderburg – Guitar (track 2,4,6,7,10)
Sax Gordon – Sax (track 9)
Condron Hampton – Percussion (1,7,8)
David Hidalgo – Vocals, guitar (track 3)
Janiva Magness – vocals (track 4)
Joe “Mack”Mc Carthy – Horns (8,9)
Pat McDougal – piano (track 15)
Mike Morgan – guitar (track 2,4,5,6,7,9,10)
Shawn Pitman – guitar (track 2,4,5,6,9,10), vocals (track 10)
Sugaray Rayford – vocals (track 1,9)
Jason Ricci – harmonica (track 5)
Joe Louis Walker – guitar (track 9)
Kim Wilson – harmonica (track 3,10,13), vocals (track 13)
Jimmi Wood – harmonica, vocals (track 2)
Website: Facebook