Review: Venice – Stained Glass
Venice – Stained Glass
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Lennon Records – Mars Label Group
Release datum: 1 maart 2024 (Digitaal) – 15 maart 2024 (CD) – 12 april 2024 (LP)
Tekst: Ella-Milou Quist
Dankzij een zetje van Jan Douwe Kroeske in 1998, toen hij de Californische band Venice uitnodigde voor de opnames van de 2 Meter Sessies, is de groep onlosmakelijk verbonden met Nederland. Het betekende haar grote doorbraak in ons land. De enorme fanbase liegt er niet om. De heren zijn hier zelfs populairder en beroemder dan in hun eigen land of waar ten wereld ook. We dragen de twee keer twee broers (Michael & Mark en hun neven Kipp & Pat Lennon) hier altijd een warm hart toe, omarmen ieder album, nodigen hen uit voor radio en televisie en hun shows zijn altijd zo goed als uitverkocht. De fanbase van Venice is misschien wel de trouwste van allemaal.
Hoewel opgericht in 1977 als een coverband, brengen de Lennons sinds de jaren tachtig eigen composities in de stijl van Crosby, Stills, Nash & Young en The Eagles, waarbij de verbluffende harmonische samenzang centraal staat en de Californische sound van begin tot midden jaren zeventig nooit ver weg is. Pas sinds 1986 heeft de groep vele albums uitgebracht, dan wel op eigen gelegenheid, dan wel via platenlabels. ‘Stained Glass’ is de allernieuwste.
‘Stained Glass’ zou je kunnen zien als een verzameling van wat de groep door de jaren heen heeft laten horen. Het klinkt verrassend vertrouwd alsook vernieuwend omdat het een geluid is die we lang niet van Venice gehoord hebben. Het album is een mix van het geluid uit de seventies, hun werk uit de jaren tachtig, negentig en tweeduizend. Ook het heden komt aan bod. Door al deze verschillende tijdperken zou je verwachten dat de zestien nummers die de plaat rijk is, alle kanten op vliegen, maar niets is minder waar; het is een wonderbaarlijk mooi geheel geworden. Extra knap als je bedenkt dat de meeste liedjes door alle leden afzonderlijk zijn geschreven in corona-tijd en ze dus niet samen in een ruimte hebben gezeten om schrijf- en jamsessies te houden. Pas veel later, toen het weer veilig was om samen te komen, kon alles gefinetuned worden.
Wie naast Michael, Kipp, Mark en Pat ook liedjes schreven voor de plaat zijn Venice bassist Mark Harris en drummer en co-producer Andre Kemp. Singer-songwriter, gitarist en vriend John Vester heeft zijn licht ook nog even laten schijnen over One Kind Word.
De succesformule van de Venice-liedjes zit’ m in het schrijven over dingen die hen na aan het hart liggen: familie, relaties, liefde, ouderschap, ouder worden, twijfels en heel soms, zoals ook blijkt op deze nieuwe plaat, politieke onderwerpen die vooral betrekking hebben op, of eigenlijk zorgen voor individualisme en verdeeldheid in de wereld. Iets wat de groep heel erg tegen de borst stuit omdat ze heel erg staat voor familie, verbondenheid, betrokkenheid, socialiteit en sociabiliteit. Luister maar eens naar de prachtige melancholische opener Call It Human en het indringende Together Soon.
Op deze laatste heeft Michael de hoofdrol, niet alleen hoor je zijn aanstekelijke gitaarpartijen, maar neemt hij ook de leadzang voor zijn rekening. De achtergrondzang op dit nummer wordt zowel door de heren van Venice verzorgd alsook door Avalon, Rowdy, Roman en Dutch Lennon, de kinderen van Michael en Kipp.
Sowieso is er op dit album meer ruimte voor de creativiteit van Michael; zijn elektrische gitaar vormt echt wel de hoofdmoot. Daarmee is dit album ook gelijk wat rauwer en krachtiger dan z’n voorgangers. Michael’s warme, volle, expressieve spel (met heerlijke licks en riffs) hoor je in bijna ieder nummer terugkomen, aangevuld met het akoestische en soms elektrische gitaarwerk van zijn neef Pat. Ook neemt Michael alle toetsenpartijen voor zijn rekening, afgezien van de piano op het prachtige Patience Of A Lion, die is afkomstig van Troy Dexter.
Het bijzondere aan Venice is, is dat er geen één leadzanger en liedjesschrijver is, maar dat er vier zijn. Wel hebben vooral Mark en Kipp de leadvocalen. Je kunt ook al precies aan de eerste tonen van een liedje horen, nog zonder de zang, wie de lead zal nemen en wie dus de hoofdschrijver is. Ze hebben beiden een heel distinctieve sound en stijl. Net als dat Pat en Michael ook weer hun eigen stijl en geluid hebben. Daarom werkt dit kwartet ook zo goed; ze hebben allemaal hun eigen talent en inbreng. Gecombineerd zijn ze oersterk. Ze vullen elkaar aan, halen het beste in elkaar naar boven en vormen samen zo’n bijzonder geheel, dat is onmogelijk in woorden te beschrijven. Die wisselwerking is subliem en er zitten absoluut geen ego’s in de weg. Ze zijn, samen met de muzikanten waarmee ze werken in de studio en op de bühne, echt een collectief. Een heel hechte muzikantenfamilie.
Het mooie aan ‘Stained Glass’ is dat je ook meteen hoort welke nummers favorieten gaan worden in de toekomst tijdens live shows. Luister maar eens naar de seventies disco van Blame It On The Milky Way, het Californische surf- en countryrock-achtige Souls Connected met z’n If I Were You (‘Born & Raised’ 1997) vibe en de stampende krachtpatser Sorry. Andere liedjes die het ook erg goed doen, maar waarvan nog onbetwist is of het echte show-favorieten gaan worden of niet, zijn de oorwurmen Fool’s Gold, Morning Star, Beautiful Flower en Patience Of A Lion. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ieder nummer van ‘Stained Glass’ het verdient om gehoord te worden. Zo ook de schitterende ballades Odds & Ends en Empty Avenues en de laidback nummers One Kind Word, Set My Course, Sun Will Go Down en Avalon By The Sea.
Black & Blue daarentegen is van een heel ander kaliber: het is een fraaie ode aan hun vaders die samen The Lennon Brothers vormden en muziek maakten in de jaren veertig en vijftig. Daarmee is het stiekem gelijk ook een ode aan hun zussen en nichten die vanaf 1955, The Lennon Sisters vormen.
‘Stained Glass’ werd ook nog eens geproduceerd, geëngineerd en gemixt door multi-talent Michael Lennon, met hulp van Andre Kemp (die overigens ook verantwoordelijk is voor het prachtige artwork van de plaat) en gemasterd door Ron Boustead. De productie is, zoals altijd, om door een ringetje te halen; het is gelikt, strak en solide. Alles klopt en het staat als een huis. Het is een zeer weldoordachte plaat waarbij niets aan het toeval is overgelaten. De ijzersterke arrangementen en composities en fijne instrumentatie zorgen er, samen met aanstekelijke melodieën, grandioze harmonische vocalen, fantastische tekstbeleving en de ene oorwurm na de andere, voor dat dit het beste werk van de band is tot nu toe. Het is het meest veelzijdige en dynamische album van de Californische groep en daarmee ook gelijk de meest ambitieuze. De heren hebben hiermee de lat nog hoger gelegd voor zichzelf. Ik ben nu al benieuwd wat ze op een eventueel volgende album gaan doen.
Tip: Wie de LP of CD helemaal afspeelt, wacht nog een leuke bluesy verrassing als extraatje.
Tracks:
01. Call It Human
02. Fool’s Cold
03. Odds & Ends
04. Morning Star
05. Blame It On The Milky Way
06. One Kind Word
07. Set My Course
08. Empty Avenues
09. Together Soon
10. Sorry
11. Sun Will Go Down
12. Black & Blue
13. Avalon By The Sea
14. Beautiful Flower
15. Patience Of A Lion
16. Souls Connected
Website: https://www.venicetheband.com/
Venice toert nog tot begin april door ons land:
29 maart: Oude Luxor, Rotterdam
30 maart: Theater Sneek, Sneek
31 maart: Muziekgebouw, Eindhoven
03 april: De Maagd, Bergen op Zoom
04 april: Atlas Theater, Emmen