Review: Various Artists – Early Deep Soul Divas 1954-1962
Various Artists – Early Deep Soul Divas 1954-1962
Format: CD / Label: Jasmine Records
Release: 2022
Tekst: Peter Marinus
De bewering dat er eind jaren ‘50/begin jaren ‘60 vrijwel geen diepe, rauwe soul voorkwam wordt met het verschijnen van deze verzamelaar op het Jasmine label voorgoed naar het land der fabelen verwezen. Op dit album staan namelijk maar liefst 28 powerhouse zangeressen, die allemaal, ieder op haar eigen wijze, tot het emotionele gaatje gaan.
De zangeressen zijn in de meeste gevallen bekend of redelijk bekend en in sommige gevallen heerlijk obscuur. Jammer genoeg is het merendeel van deze zangeressen niet meer onder ons.
De openingstrack, I Dedicate My Whole Life To You van Mitty Collier is een goed voorbeeld van een diepe emotionele soulballad met zeer krachtige zang. Mitty Collier werd getekend door het vermaarde Chess label en verloor in 1973 haar zangstem ten gevolge van poliepen op haar stembanden.
Betty Everett is vooral bekend door haar grote hit Shoop Shoop Song (It’s In His Kiss) en in tegenstelling tot deze onschuldige hit is zij op dit album te horen met de diepe soulballad I’ll Weep No More. LaVern Baker was een ervaren rhythm & blueszangeres die haar faam compleet waarmaakt in het jazzy I Can’t Hold Out Any Longer.
Barbara Lynn had een grote hit met You’ll Lose A Good Thing en steelt de show met de zeer intieme soulblues van Lonely Heartache. Carla Thomas, de dochter van Rufus Thomas, is alom bekend en klinkt intiem en onschuldig in I Kinda Think He Does.
Mavis Staples is nog steeds actief en het is niet verbazingwekkend dat haar I’m Willing (Part 1, Take 2) een doordringend bluesy gospelsoul nummer is.
Uiteraard ontbreekt Etta James niet op dit album. Rauwe Etta overheerst op een prima wijze in het lieflijke Stop The Wedding. Betty Lavette is een zangeres, die ook nog steeds actief is. Haar My Man He’s A Lovin’ Man klinkt lekker ondeugend en rauw.
Van de minder bekende zangeressen valt Johnnie Mae Matthews op. Zij werd the Godmother Of Detroit Soul genoemd maar brak nooit echt door. Haar No More Tears is een rauw en hoekig bluesy nummer.
Pearl Woods is vooral bekend om het feit dat zij medeschrijfster was van Etta James’ Something’s Got A Hold On Me. Lonely Avenue is een zeer bluesy cover. Ann Cole uit Newark, NJ, iwas de eerste, die een versie van Got My Mojo Working opnam. Haar Darling, Don’t Hurt Me is een mooi voorbeeld van bluessoul met een jazzy geluid.
Yvonne Fair was een zangeres die vooral in funkkringen bekend raakte. Zij maakte deel uit van the James Brown Revue en is, samen met the James Brown Band te horen in het rauw deinende If I Knew.
Eigenlijk is het onmogelijk om hoogtepunten te noemen van dit album want het album staat vol met uitstekende nummers. Als ik dan toch moet kiezen ga ik voor Candi Staton & the Jewel Gospel Singers met de zeer intense gospel van Sin Is To Blame en het vroege Ike & Tina Turner geluid van Brenda Holloway in Hey Fool.
Een subliem album volgepropt met de beste powerhouse zangeressen uit het eind van de 50’s/begin van de 60’s!
Website: https://jasmine-records.co.uk/gb/
