Review: The Lucky Losers – Arrival
The Lucky Losers – Arrival
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: MoMojo Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Als je de hoes bekijkt van het album ‘Arrival’ van The Lucky Losers, krijg je gelijk gemengde gevoelens. Cathy Lemons loopt er gewoon netjes bij maar Phil Berkowitz in een glimmend colbertje met hoge hoed en een koffer dragend? Het is ook geen vliegveldhal of treinstation waar ze lopen dus ook daar geen verbinding met de albumtitel ‘Arrival’. Alleen dat koffertje heeft een link naar Arrival. Het zit er uit als in een ouderwets college in Engeland t/m een bibliotheek.
De eerste indruk, hè…
The Lucky Losers met als basis Cathy Lemons op vocals en Phil Berkowitz op vocals en harmonica hebben verder als bandleden op dit album:
– Chris Burns op keyboards
– Simon Govan Smith op guitars (1, 3 t/m 6, 8, 10)
– Edgar San Gabriel op bass (1, 3, 4, 6, 8, 10)
– Jon Otis op drums (1, 3 t/m 6, 8, 10) en percussion op alle nummers
– Endre Tarczy op bass (2, 7, 9)
– Paul Revelli op drums (2, 7, 9)
En voor dit album zijn er blazers toegevoegd die in de nummers 1 en 9 meespelen in de volgende bezetting:
– Doug James op tenor sax
– Mike Rinta op trombone
– John Halbleib op trumpet
Het album ‘Arrival’ van The Lucky Losers is verschenen op MoMojo Records. Alweer een MoMojo-album op Bluestownmusic.nl.
Laten we eens gaan luisteren naar de 11 nummers op dit album en aan het eind vaststellen dat we erg lucky zijn met dit album of…
S-C-A-M begint gelijk fanatiek en gaat over het scammen en hoe vaak dat gebeurt. Op straat, op tv, overal. Commercials die je geld uit de zak willen troggelen. Oplichters, bedriegers, ze komen allemaal voorbij. It’s all greed. Zelfs onze vriend Elon Musk krijgt “aandacht”! Lekkere melodie, zware blazers, mooie gitaar en harmonica, felle herhalende background vocals met S-C-A-M! Mooie “protest”song!
Mooi bluesy begin met gitaar en elektrische piano in Sunday Stroller met Phil op vocals, aangevuld met Cathy. Het gaat over een dromer die denkt dat hij zijn leven perfect heeft ingericht, die dus op zondag z’n wandelingetje maakt, de Sunday Stroller, veel “Ooh-la-la’s” met handclaps, lekker soulful gezongen door met name Cathy. Die heeft écht een stem die er toe doet!
Een aanzwellende ouderwets soul-klinkende intro met felle keyboards naar Pull On The Rope. Gaat na een gitaarsolo gospelachtig verder met mooie op Cathy’s zinnen herhalende background vocals. En dan komt er een lekkere harmonica bij, gevolgd door een scherp snijdende gitaar. In dit nummer zoeken ze naar eenheid en hoop, “I’m searching high, I’m searching low” en mochten ze “het” gevonden hebben dan Pull On The Rope, om het nooit meer los te laten Stevig nummer, mooi opgebouwd!
Ook een mooie soul-intro met harmonica en keyboards in Play It From The Heart. Een oproep die ik natuurlijk van harte ondersteun. Dat geldt voor alles: áls je iets doet, doe het dan zo goed mogelijk! Sterk gezongen door Phil met background vocals van Cathy, mooi herhalend en dan weer afwisselend in samenzang. Mooi. En een heerlijke gitaar met harmonica. Dat is toch ook wel een sfeerinstrument.
Het is een meer dan actueel thema en om het dan in deze vorm te gieten is heel knap gevonden. Het gaat in I Believe Her namelijk om aanklachten die vrouwen doen als ze lastig gevallen worden en erger. En dat ze dan maar al te vaak niet geloofd worden en daarom zingt Cathy I Believe Her, because I am her! waarin zelfs haar moeder haar niet geloofde toen het Cathy overkwam. En ja, de tegenwerkingen die dan komen, die kennen we, die afgezaagde clichés. Het gaat er toch gewoon om dat je fatsoenlijk – weet u nog wel – gedraagt en zeker je handen thuis houdt. Kom op zeg! Oftewel een stevige blues met krachtige uithalen van Cathy. Lekkere gitaar met harmonica maar de tekst blijft het belangrijkste! Verder heb ik er hélemaal niets aan toe te voegen!
Harmonica-blues opent Sorry Brother met het excuus van Phil dat hij niet zo is als “de ander(en)”, hij heeft betere dingen te doen. Alle kritiek van “de anderen” zetten je op afstand maar je stelt vast dat ondanks dat alles, als je bij jezelf blijft, dat al die “achterstanden” verdwijnen als sneeuw voor de zon. “Where there’s a will, there’s a way!” Helemaal perfect!!! Sorry Brother, I guess this is “goodbye”! En zo is het!
De intro neigt naar reggae maar toch wordt het een opgewekte slow blues. Phil is op zoek, vraagt hulp, om zijn weg te vinden en ook hier (toevallig) weer een verwijzing naar “the road less travelled”! Heel mooi gezongen door Phil, een rustige begeleiding die na een “up” weer terugkomt bij “easy”. “On and on, from day to day”. Een verwijzing naar en een titel als My Father’s Song!
Een beetje funky gezongen door Cathy met soulvolle background vocals in Pig Iron Tough, waarna Phil meedoet op z’n harmonica. Een lekkere doorjammerende keyboards waarna de gitaar sterk verder gaat maar nooit zonder de background vocals. Een brutaal, overtuigend, gezongen nummer!
Gospelachtig begin met blazers in Don’t Let It Slip Away waarin Cathy aan “hem” vraagt of ze deze dans mag. Absoluut dikke, vette soul, zeker door de heerlijke blazers! Mocht het hem niet uitkomen dan kan hij haar misschien wel vertellen wanneer het een geschikt moment is… Ze houdt zóveel van hem, dat het niet langer uit te houden is en alsjeblieft Don’t Let It Slip Away. En dat Don’t Let It Slip Away wordt door iedereen gezamenlijk meerdere keren herhaald!
Misfit Kids begint lekker vlot waarin een stampende drums Phil begeleidt in zijn vocals, terwijl even later Cathy er bij komt met haar vocals en het daarna van Phil overneemt. De vraag is hoe het komt dat dingen soms niet lukken ondanks alle goede bedoelingen en hun conclusie komt er op neer dat ze Misfits Kids zijn…
En dan zijn we aangekomen bij het laatste nummer van het album ‘Arrival’ van The Lucky Losers: Ain’t The Marrying Kind. Dit is zeer zeker een blues! Cathy weet zeker dat ze niet gaat trouwen, het voorbeeld is haar moeder, die trouwde 9x! Phil ziet het huwelijk ook niet zo zitten want zijn “laatste” vrouw liet hem achter in de kou, met niets meer dan alleen zichzelf. Dus nee, beiden zijn Ain’t The Marrying Kind. Ik weet het zo net nog niet, er klinkt best iets door dat het toch wel eens tot een huwelijk zou kunnen komen…!
Toch een happy end voor The Lucky Losers! Een serieus album, een fijn album, goede teksten die er zeker toe doen. Cathy heeft een prachtige, vérdragende stem, Phil heel anders maar ook heel prettig. Waar Cathy soul is, is Phil blues. Een sfeervolle harmonica, vette blazers en een puike begeleiding, klinkt zo simpel maar zonder díe basis gaat het never nooit niet. Ik heb genoten. Ook van het pijnlijke I Believe Her, maar absoluut een sterk nummer! In het leven worden zelden “zoete broodjes” gebakken. Moet ook niet want dan word je verwend. Van een gezonde dosis tegenslag wordt je sterker, het daagt je uit, het leert je zoeken naar oplossingen.
Feitelijk is dat precies wat al die muzikanten over de hele wereld doen. Ze voelen een drang, vinden misschien wel dat ze “iets” goed kunnen en dat ze daarmee misschien mensen wel een plezier kunnen doen. Nou dan, gewoon doen! Gewoon ervoor gaan! En dan moet je ook nog een naam bedenken voor je groep en dan bedenk je dat The Lucky Losers misschien wel leuk is.
En één ding is zeker: Ná het beluisteren van ‘Arrival’ hebben ze in ieder geval een naam bedacht die je niet snel zult vergeten!!! Gewoon een heel fijn, gevarieerd album! Op naar de volgende!
Mijn favorieten: Pull On The Rope, I Believer Her, al was het maar uit solidariteit met Cathy!, Sorry Brother, de absolute topper op dit album, My Father’s Song met alle mooi verwoorde nostalgie en tenslotte Don’t Let It Slip Away.
Tracks:
01. S-C-A-M
02. Sunday Stroller
03. Pull on The Rope
04. Play It From the Heart
05. I Believe Her
06. Sorry Brother
07. My Father’s Son
08. Pig Iron Tough
09. Don’t Let It Slip Away
10. Misfit Kids
11. Ain’t The Marrying Kind
Website: https://www.theluckylosers.com/