Review: Ten Years After – A Space In Time (50th Anniversary Edition)
Ten Years After – A Space In Time (50th Anniversary Edition)
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Chrysalis Records
Release: 2023
Tekst: Harry Pater
A Space In Time werd in augustus 1971 als zesde studioalbum van de Britse bluesrockband Ten Years After uitgebracht op het Chrysalis label in het Verenigd Koninkrijk en Columbia in de Verenigde Staten en Canada.
De band werd in 1966 opgericht en de bezetting bestond toen uit zanger-gitarist Alvin Lee (eigenlijk Graham Anthony Barnes), bassist Leo Lyons, toetsenist Chick Churchill en drummer Ric Lee (dus geen familie van Alvin, al werden ze vaak als broers genoemd).
De vijf albums die de band uitbracht sinds 1967 haalden allemaal de Britse albumlijsten en ook enkele singles waren succesvol: Love Like A Man, I’m Going Home en Hear Me Calling. Zoals iedereen zal (moeten) weten werd de band wereldberoemd na het optreden op het Woodstock Festival in 1969 en vooral nadat hun lange en opwindende liveversie van I’m Going Home in de film over Woodstock was vertoond en deze ook op de eerste driedubbelelpee ervan was verschenen. In 1973 werd het dubbele live-album ‘Ten Years After Recorded Live’ uitgebracht, door velen beschouwd als een van de beste live-albums ooit.
In 1974 werd de band ontbonden en gingen de vier muzikanten hun eigen weg. Alvin Lee begon een solocarrière en in 1978 was hij met zijn band Ten Years Later te zien in de Grugahalle in Essen, voor het populaire Duits live-muziekprogramma Rockpalast. Hij werkte daarvoor en daarna met verschillende andere muzikanten, zoals ex-Rolling Stones gitarist Mick Taylor.
In 1983 werd Ten Years After tijdelijk heropgericht in de originele bezetting met een optreden op het Britse Reading Festival. In 1988 kwam er een daadwerkelijke reünie, werd uitgebreid getoerd en kwam er zelfs een studioalbum, ‘About Time’, in 1989. In 2003, na de langste periode waarin de originele line-up bleef optreden, verliet Alvin Lee de band en werd hij vervangen door zanger/gitarist Joe Gooch. Alvin bleef met een eigen band optreden en zijn allerlaatste optreden was op 28 mei 2012 op het jaarlijkse Ribs & Blues Festival in Raalte. Op 6 maart 2013 overleed hij na complicaties bij een operatie in Estepona, Spanje. Hij werd 68 jaar.
Ten Years After bleef optreden en bracht tussen 2004 en 2017 drie studioalbums uit. In 2017 werd het tot nu toe nieuwste album uitgebracht, ‘A Sting In The Tale’, ter gelegenheid van het vijftigjarig bestaan van de band. Twee van de originele bandleden zijn nog steeds actief in de band, drummer Ric Lee en toetsenist Chick Churchill. Op basgitaar is de inmiddels 77-jarige veteraan Colin Hodgkinson (Chris Rea, Back Door, Alexis Korner,Whitesnake, Jon Lord, Jan Hammer,Paul Butterfield, The Spencer Davis Group, e.a.) sinds januari 2014 de opvolger van Leo Lyons, terwijl twee maanden later de jonge zanger/gitarist Marcus Bonfanti de tegelijk met Lyons vertrokken zanger/gitarist Joe Gooch (2003-2014) verving. Deze bezetting is nog steeds actief en was begin dit jaar nog in ons land te zien.
De opnamen voor ‘A Space In Time’ werden gemaakt in de Olympic Studios in Londen, met Chris Kimsey als opnametechnicus, terwijl de productie door de vier bandleden werd verzorgd. Kimsey zou je kunnen kennen als opnametechnicus van diverse Rolling Stones albums (‘Sticky Fingers’, ‘Some Girls’, ‘Tattoo You’) én producer van de Stones albums ‘Undercover’ en ‘Steel Wheels’. Hij werkte met diverse andere grootheden als Peter Frampton, Marillion, Peter Tosh, ELP, Killing Joke, The Chieftains, Duran Duran, Bad Company, Yes, INXS, The Proclaimers, Saint Jude en onze eigen Golden Earring (Tits ’n Ass uit 2012). Kimsey heeft dus een zeer breed muzikaal spectrum.
Negen van de tien songs werden geschreven door Alvin Lee. De tiende, afsluiter Uncle Jam is door de vier bandleden geschreven. De single I’d Love To Change The World was de grootste hit voor de band in de VS, nummer 40 op de Billboard Hot 100 was de hoogste notering. Het album was minder heavy dan de voorgaande langspelers, mede ook omdat het ook wat rustiger tracks kent, vermoedelijk doordat het succes van Led Zeppelin die naast heavy rock ook songs met akoestische gitaar bracht.
Het originele album leverde in Canada in 2022 een gouden plaat op en in datzelfde jaar een platina onderscheiding. In de volgende landen bereikte het album als hoogste notering in de albumlijst: Australië 18, Canada 21, Duitsland 35, Verenigd Koninkrijk 36 en in de Verenigde Staten 17. Volgens het Albumdossier boek heeft het album niet in de Nederlandse albumlijst gestaan. Uiteindelijk is ‘A Space In Time’ het bestverkochte en dus meest succesvolle album van Ten Years After.
Chris Kimsey heeft een nieuwe mix gemaakt voor deze jubileumuitgave, gebruikmakend van de originele multitrack opnamen èn moderne plug-ins, wat ervoor zorgt dat de nieuwe versie een stuk helderder en ruimtelijker klinkt. Niet dat de originele opname erg gedateerd klinkt, maar deze klinkt me net wat ‘moderner’ in de oren.
Eerlijk is eerlijk: de songs veranderen echt niet door de nieuwe mix, die zijn gewoon goed. Beide versies beluisterd hebbend gaat mijn voorkeur van de twee uit naar de nieuwe, maar dat is uiteraard een kwestie van smaak.
Waarom de 50th Anniversary Edition pas dit jaar werd uitgebracht in plaats van in 2017 (toen was het immers 50 jaar oud) is mij niet bekend.
Tracks:
CD 1 (Chris Kimsey 2022 Mix)
01. One Of These Days
02. Here They Come
03. I’d Love To Change The World
04. Over The Hill
05. Baby Won’t You Let Me Rock ‘N’ Roll You
06. Once There Was A Time
07. Let The Sky Fall
08. Hard Monkeys
09. I’ve Been There Too
10. Uncle Jam
CD 2 (Original Mix)
01. One Of These Days
02. Here They Come
03. I’d Love To Change The World
04. Over The Hill
05. Baby Won’t You Let Me Rock ‘N’ Roll You
06. Once There Was A Time
07. Let The Sky Fall
08. Hard Monkeys
09. I’ve Been There Too
10. Uncle Jam
Website: http://www.ten-years-after.co.uk/