Review: Sweet – Full Circle
Sweet – Full Circle
Format: CD – Vinyl Lp – Digital / Label: Metalville
Release: 2024
Tekst: Harry Pater
Ik wist dat de band nog bestaat, maar had eerlijk gezegd al heel lang geen nieuwe muziek van ze gehoord, de in de jaren zeventig in Europa zeer populaire band The Sweet, tegenwoordig (al jaren, eigenlijk) Sweet genoemd. Eigenlijk heb ik ze na het overlijden van originele zanger Brian Connolly nooit meer gehoord, behalve ooit een optreden van Andy Scott’s Sweet, geleid door gitarist Andy Scott. Dat optreden was wel leuk, maar voelde als een coverband die hits van de originele band speelde. Wie er verder in de band zaten weet ik niet meer, wel dat de zanger niet echt als Connolly klonk.
De band werd bekend met ‘bubblegum’ repertoire geschreven en geproduceerd door het indertijd beroemde producersduo Nicky Chinn & Mike Chapman, met de ietwat rockende songs als Funny Funny, Co-Co en Poppa Joe. Daarna werd de sound steviger, met hits als Wig Wam Bam en Blockbuster, waardoor de band in de glamrock scene werd opgenomen en vaak in tv programma’s als Toppop in ons land, Top Of The Pops in het VK en Musikladen in Duitsland te zien waren. De muziekstijl evalueerde naar seventies’ hardrock, waarna de samenwerking met Chinn & Chapman werd beëindigd in 1974.
Het zelfgeschreven Fox On The Run werd begin 1975 een grote hit, maar doordat met name disco, punk en new wave hierna heel populair werden was er minder aandacht voor de muziek van Sweet. In 1978 had de band de laatste grote hit met Love Is Like Oxygen, waarna het succes verdween. Toen Brian Connolly de band verliet om een, mislukte, solocarrière te beginnen, gingen de overige drie bandleden Steve Priest, Mick Tucker en Andy Scott door, maar ook zonder succes. Drie van de bandleden zijn inmiddels overleden, waarvan Brian Connolly de eerste was, in 1997. Andy Scott heeft ze allemaal overleefd. En hij is terug – met een nieuwe line-up onder de klassieke naam: Sweet. Maar moet je daar blij mee zijn? Naast de inmiddels 75-jarige Andy Scott bestaat de band tegenwoordig uit leadzanger Paul Manzi, bassist Lee Small, gitarist Tom Cory en drummer Adam Booth.
Klinkt het vertrouwd zoals ik me de band herinner? Nou nee… als ik de naam Sweet hoor, verwacht ik Sweet te horen. Niets meer en niets minder. ‘Full Circle’ kan de legende echter niet waarmaken. Hier en daar hoor je Andy’s typische gitaarspel, zijn kenmerkende stem, de meerstemmige zang. Maar dat is het wel zo’n beetje. Het album lijkt een verzameling oude, ongebruikte demo’s die opnieuw zijn opgenomen en nummers die Andy al in andere Sweet-formaties heeft uitgebracht – opnieuw opgenomen voor het huidige album, natuurlijk. Wat ik hoor heeft wat mij betreft niets te maken met de band die ik ken en kon waarderen. Het is helaas een middelmatig album geworden, met een zeer matige leadzanger, al vind ik opener Circus nog wel aardig. Er wordt ook wel goed gemusiceerd, maar eerlijk gezegd vind ik de rest van de songs niet geweldig, het doet me gewoon niks, sorry fans!
Dit schijnt het allerlaatste Sweet album te zijn. Ik adviseer om de band te blijven herinneren door de oude hits en albums als ‘Sweet Fanny Adams’ en ‘Desolation Boulevard’ (beide uit 1975) te draaien.
Tracks:
01. Circus
02. Don’t Bring Me Water
03. Burning Like A Falling Star
04. Changes
05. Everything
06. Destination Hannover
07. Rising Up
08. Fire In My Heart
09. Defender
10. Coming Home
11. Full Circle
Website: https://www.thesweet.com/