Review: Sue Foley – Live In Austin Vol. 1
Sue Foley – Live In Austin Vol. 1
Format: CD – Vinyl LP – Digital / Label: Guitar Woman Records
Release: 2023
Tekst: Ella-Milou Quist
De in Texas gevestigde, Canadese gitariste en singer-songwriter Sue Foley heeft voor het eerst in haar toch tamelijk lange carrière, een live album uitgebracht: ‘Live In Austin Vol. 1’. De opnames hiervoor vonden plaats op 19 september 2023 tijdens haar optreden in de legendarische Continental Club.
Ze begint haar show met New Used Car, afkomstig van haar gelijknamige album uit 2006. Het is een catchy nummer met een lekkere groove erin onder begeleiding van Corey Keller op drums en Jon Penner op bas. Sue zelf laat even horen wie hier de baas is en pakt uit met twee fantastische gitaarsolo’s. Je hoort meteen waarom ze zo’n geliefde bluesartiest is en waarom ze zoveel prijzen in de wacht sleepte voor haar snarenwerk.
In 2023 ontving ze in Memphis de Blues Music Award for Traditional Blues Female Artist (Koko Taylor Award); een prijs die ze in 2022 en 2020 ook al in de wacht sleepte. Onlangs is ze ook geëerd met een Guitarist of the Year en Blues Act of the Year award op de Austin Music Awards 2023. Daarbij kreeg ze ook nog de Guitarist of the Year award tijdens de Maple Blues Awards 2023.
Haar laatste album, ‘Pinky’s Blues’, won Best Traditional Blues Album op de Blues Music Awards 2022. En zo heeft ze nog tal van andere prijzen in haar bezit. Zoals gezegd draait ze al heel wat jaren mee in de muziek business. Haar debuut ‘Young Girl Blues’ stamt alweer uit 1992.
Na deze heerlijke toonzetter gaan we door met het al even energieke Walkin’ Home. Sue’s spel doet, net als op New Used Car overigens, een beetje denken aan de broertjes Vaughan. Niet zo gek, want zij zijn van grote invloed geweest op haar muziek en nota bene heeft Jimmie nog meegespeeld op haar albums ‘Ice Queen’ en ‘Pinky’s Blues’. Haar zwoele, toch ietwat lijzige stem, past goed bij haar stijl en teksten, maar je moet er echt van houden. Persoonlijk vind ik haar gitaarspel velen malen beter dan haar zang. Als je haar achtergrondzangeressen Angela Miller en Lauren Cervantes hoort daarentegen, (voor het eerst op Highwayside) doet dat wat met je. Ze voegen een extra dimensie toe en komen echt binnen vanwege hun enorme bereik en soulvolle vocalen. (Stiekem is het heel vaak zo dat de achtergrondzangers beter zijn dan de leadzanger, maar dit terzijde). Voor het eerst horen we hier ook gastgitarist Derek O’Brien die met zijn Texas-style blues een fijne country twang in het nummer gooit.
Derek ‘Big House’ O’Brien is overigens een veelgevraagd sessiemuzikant en werkte als backing gitarist voor onder andere Buddy Guy, Muddy Waters, Lou Ann Barton, Delbert McClinton en The Texas Tornados. Daarnaast is hij soms ook te horen als bassist en is hij een belangrijke album producer in Austin.
Ook op Howlin’ For My Darlin is er een glansrol weggelegd voor O’Brien met een vette solo halverwege het nummer. Foley is dus zeker niet bang om haar spotlight even af te staan aan iemand die ze bewondert. Al pakt ze hem ook wel terug met haar zwoele stem en fijne snarenwerk. Het is overigens een cover van, hoe kan het ook anders, Howlin’ Wolf. De Canadese gitariste wijkt niet super veel af van het origineel, maar maakt er wel een eigentijdse versie van. Op de slow-blues Queen Bee, officieel I’m A King Bee van Slim Harpo, blijft Foley ook dicht bij het origineel uit 1957. Ook hier weer een prettige wisselwerking tussen Derek en Sue.
Hooked On Love (AKA Lucky Lou), origineel van Jody Williams, moet het vooral hebben van de sterke ritmesectie die het nummer draagt. Zowel O’Brien als Foley jammen fijn samen, maar ze vertellen hier wat mij betreft niet echt het verhaal zoals Williams dat deed. Het mist de warmte, de soul en de ware bezieling.
Met Positively 4th Street hebben Sue en de schrijver van het nummer, Bob Dylan, één ding gemeen: de zang laat heel wat te wensen over. Allebei geen uitzonderlijke vocalisten. Wat je Foley wel na moet geven, is dat het nummer op haar wijze een stuk positiever klinkt dan de zwartgallige versie van Dylan. Tevens zit er meer tempo en melodie in het nummer.
Memphis Minnie’s Me And My Chauffeur krijgt in de versie van Foley naast een tempo-upgrade ook heel wat meer instrumenten erbij. Een complete tegenstelling tot het origineel met slechts vocalen en akoestische gitaar. Het is een swingend rock ’n roll nummer geworden nu Sue het liedje in een modern jasje heeft gegoten.
We blijven nog even door swingen met de bluesrocker Better, eindelijk weer een nummer van haar zelf. Daarbij gedijt ze toch het beste; haar speel- en zangstijl sluiten naadloos aan bij haar eigen neergepende liedjes. Ik hoop op een volgende live-plaat op minder covers en meer eigen werk. Toch sluit ze haar eerste live-album af met een knallende cover, namelijk High Roller van de Amerikaanse rockband Cheap Trick. Wederom zijn het qua zang weer de achtergrondzangeressen die boven Foley’s vocalen uitstijgen. Het is wel een lekkere vuige, energieke afsluiter. Grappig om zo’n rocknummer in een bluesrock-jasje te horen. Het krijgt er toch een heel andere sfeer en feel door. Een heerlijke expressieve afsluiter van een groovend, swingend en rockend album.
Sue dendert in sneltreinvaart door de nummers heen. Haar energie is aanstekelijk en opzwepend en heeft een positieve invloed op haar publiek, te horen aan het gejuich en geklap. En dat is ook precies wat ze wilde bereiken met dit album: er een feestje van maken samen met haar geliefde (begeleiding)band. Een avondje Foley staat gelijk aan een avond vol entertainment, passie en energie.
‘Live in Austin vol. 1’ is een no-nonsense album met recht toe recht aan blues, maar wel met flair gebracht. Het swingt de pan uit door de catchy melodielijnen en refreinen en bevat daarnaast lekkere bluesriffs en licks die iedere blues liefhebber kan waarderen. Niet voor niets is Sue een grote in de blueswereld met haar geadopteerde Texaanse sound. Het is puur, eerlijk en komt recht uit het hart. Het staat Foley tevens te prijzen dat ze aandacht besteedt aan oude (blues)helden door hun nummers te coveren.
De albumtitel impliceert dat er nog een volume 2 volgt, en misschien nog wel meer. Ik hoop het want ik mis bijvoorbeeld liedjes van haar laatste twee ijzersterke platen: ‘Ice Queen’ uit 2018 en ‘Pinky Blues’ uit 2021. Haar mooie flamenco-gitaarnummers had ik ook graag in een live-versie gehoord. We gaan zien wat de toekomst brengt.
Tracks:
01. Introduction By Steve Wetheimer
02. New Used Car
03. Walkin’ Home
04. Highwayside
05. Howlin For My Darlin
06. Queen Bee
07. Hooked On Love (Aka Lucky Lou)
08. Positively 4Th Street
09. Me And My Chauffer Blues
10. Better
11. High Roller
Website: https://suefoley.com/