Review: Solomon Cole – Ain’t Got Time To Die
Solomon Cole – Ain’t Got Time To Die
Format: CD – Digital / Label: DixieFrog Records
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
Kijk, dat is nog eens een titel waar ik me gigantisch door aangesproken voel: ‘Ain’t Got Time To Die’, het nieuwste album van Solomon Cole! En dit keer is het een min of meer soloalbum. In ieder geval zonder zijn vaste band. Er is maar één zekerheid in het leven en dat is we állemaal ooit een keer dood gaan. De een helaas wat eerder, de andere heel veel later. Maar dood gaan we allemaal! Maar alsjeblieft, laat me nog heel lang genieten van al die prachtige muziek waar er al zoveel van is en waar er elke dag zoveel moois van bijkomt. Alsjeblieft!
En het is een best wel bizarre gedachte niet meer mee te maken hoe het leven zich elke dag verder ontwikkelt zónder jóu! Het leven van je kind(eren) kleinkinderen en daarop volgende generaties, een onderwerp dat vaak bezongen wordt in de blues maar dan met terugwerkende kracht, maar ook niet meer meemaken dat FC Twente weer kampioen is geworden, Frenkie de Jong trainer van Barcelona is, dat iemand die nu nog niet geboren is de premier wordt van vier achtereenvolgende kabinetten omdat híj er wél in slaagt verbinding te maken, om verschillen te overbruggen en niet de verschillen die er nou eenmaal altijd zullen zijn te benadrukken en onnatuurlijk te vergroten, dat er geen gekken meer rond lopen op onze aardkloot die zo nodig dat graspolletje (..) van de buurman in hun bezit willen hebben, enzovoort, enzovoort.
Dat alles en álles wat daar nog oneindig achteraan komt ga je dan niet meer meemaken!
Alle reden dus om NU te genieten, écht te genieten, van alles wat we hebben en niet nóg “meer” na te jagen want het heet niet voor niets: Niet veel is goed, goed is veel!
Daarom is mijn kinderhand gauw gevuld omdat ik recensies mag schrijven voor dat geweldige Bluestownmusic.nl !
Dit hele verhaal wordt nota bene aan mij ontlokt door de titel van het nieuwe album van Solomon Cole – ‘Ain’t Got Time To Die’ ! Een album waar
– Solomon Cole uiteraard zorgt voor de vocals en guitars
– Aaron Carpenter op harmonica speelt
– Facu Fuentes de percussion doet
– Nikki Ngatai en Meredith Wilkie de background vocals verzorgen
Al het andere dat je hoort zou dan door Solomon zelf gedaan zijn. En ter info: Solomon Cole komt van Nieuw-Zeeland en vertoont de nodige raakvlakken met artiesten uit diezelfde regio. Je zou kunnen zeggen, zeker na het beluisteren van dit album, dat “dáár” alles net een beetje anders klinkt…
We gaan het meemaken!
Er staan 8 nummers op dit album dat is uitgebracht op DixieFrog Records.
De opener Day Of Reckoning, nou ja zeg, vanwaar die lange inleiding voor deze recensie? Veel handclaps zorgen voor een zompig begin van dit nummer, mooie keyboards, “Will somebody help me, will somebody wake me,,,” en meer van zulke verhalen waar Solomon aangeeft “de ander” nodig hebben om op de Day Of Reckoning een goed oordeel te krijgen. Mooi gezamenlijk en massaal gezongen, zwaar aangestampte drums, rammelende gitaar, pompende keyboards. Heel indrukwekkend! “Will somebody save me, while you can?”
Een sfeervolle entourage wordt opgeroepen met een slide én een akoestische gitaar, ook nu weer gezamenlijk gezongen, een oproep to Get Up Get On. Lekker vlot, door het ritme zelfs een beetje swingend, hier en daar klinken de background vocals als een refrein bij T. Rex, zo geknepen en bijna “gemeen” klinkt het, hier dan als een vastberaden oproep to Get Up Get On en heb je niet in de gaten dat het nummer na toch 3:34 is afgelopen. De oproep Get Up Get On had nog wel massaler mogen eindigen! Niet kletsen maar poetsen!
Solomon blijft ons verwennen. Nu met Woman I Weep, een hele dikke, vette blues, met een diep stampende drums, slide guitar en een tekst “Woman I Weep, you’ll be the death to me” en “your love has turned way down low”, “cause it ain’t me, sleeping next to you.” Geweldig goed gezongen met de onophoudelijke zware, stampende begeleiding waar gelukkig de gitaar lekker boven uit jengelt. Top!
In verhouding tot de vorige nummers kent Bullet een rustig en melodieus begin, akoestische gitaar, veel ruisende geluiden op de achtergrond, vocale zang vult Solomon aan in een sfeertekening van het Nieuw-Zeelandse landschap waar ze zich bevinden. Heel erg mooi gezongen. Absoluut top!
Eenzelfde sfeertje wordt opgeroepen in A Little South Of Heaven. Een korte gitaarsolo, een langere drumsolo. Lekker dromerig waarin alles er op neerkomt dat hij in A Little South Of Heaven is, waarna er weer een lekkere gitaarsolo volgt dat dan weer opgevolgd wordt door een zang in bijna koorvorm. Het nummer eindigt zeer zwaar instrumentaal terwijl zingend de herhaling klinkt van A Little South Of Heaven.
Het regent, de mistroostige harmonica doet z’n werk, dobro erbij, Apocryphal Flood Blues een vrij akoestisch klinkend nummer, handclaps en samenzang zorgen dat het bijna een gospel wordt… Even later wordt zodanig met “vraag en antwoord” gezongen dat het écht een gospel is. Heel mooi. Het gaat er om dat er constante dreiging is van een flood, verhalen over de flood die er geweest zou zijn, maar zo lang men zich kan herinneren heeft niemand ooit een flood meegemaakt… “There ain’t be no flood here, since the days…” Mooi.
(In de titelvolgorde vindt er trouwens op meerdere plekken, ook op YouTube een verwisseling plaats tussen Apocryphal Flood Blues en Ain’t Got Time To Die: Wat de titel krijgt Apocryphal Flood Blues is in werkelijkheid Ain’t Got Time To Die en andersom!)
De titelsong Ain’t Got Time To Die begint lekker swampy, met slide, een beetje geroffel en Ain’t Got Time To Die. Ook weer die fijne samenzang, het geroffel gaat door met af en toe dat heldere gitaarriedeltje. Het roept een bluesy “plantage”-gevoel op. En de conclusie van Solomon zullen we allemaal van harte onderschrijven: Ain’t Got Time To Die. In aansluiting op mijn lange inleiding voor deze recensie wil ik dit nummer heel zeker bestempelen als een topper! Ik kan me heel goed vinden in de hier en daar geopperde vergelijking met Chris Rea.
En op de zevende dag… Na zes dagen Call My Maker waarin Solomon bezingt wat er in de zes voorliggende dagen is gebeurd en geleid hebben tot Call My Maker.. Mooi weer samen gezongen, subtiele harmonica en een alles overheersende krachtige stem van Solomon! En langzaam sterft het nummer weg om ons te laten beseffen dat dit het album ‘Ain’t Got Time To Die’ was van Solomon Sole.
Ik vond het een verademing. Anders dan anders in de zin van een bluesalbum waar in dit geval zeker, niet zelden, de teksten dieper gaan tot gospels aan toe. Dat geeft dit album een spiritueel tintje, niet zwevend, maar meer een boodschap. Heel mooi en in vergelijking tot alles wat er verschijnt ook best bijzonder. De nummers, de manier waarop, het diepe geluid, “Nieuw-Zeeland”?, het totaal, ja, erg goed!!!
Mijn favorieten Get Up, Get On, Woman I Weep en Bullet, in de wetenschap dat ik de andere nummers daar te kort mee doe want het is écht een heel fijn en mooi album!
Van harte aanbevolen dus!
Tracks:
01. Day Of Reckoning
02. Get Up Get on
03. Woman I Weep
04. Bullet
05. A Little South Of Heaven
06. Apocryphal Flood Blues
07. Ain’t Got Time To Die
08. Call My Maker
Website: Facebook