Review: Sean Taylor – The End Of The Rainbow
Sean Taylor – The End Of The Rainbow
Format: CD – Digital / Label: Continental Record Services
Release: 2024
Tekst: Gerrit Schinkel
Sean Taylor (29 december 1983, Kilburn) is een Britse singer-songwriter uit Londen. Hij treedt veelvuldig op in het Verenigd Koninkrijk (hij speelde o.a. vier keer op het Glastonbury Festival) en Europa. Hij was support act van Robert Cray, Tony Joe White, Richard Thompson, John Fogerty, The Neville Brothers, George Benson, Tom Paxton, Eric Bibb, June Tabor, John Mayall en The Band of Horses. Zijn debuutalbum ‘Corrugations’ verscheen in 2006. In 2023 werd hij genomineerd voor de UK Blues Ward Acoustic Act of the Year.
In september jl. verscheen er weer een nieuw album van Sean Taylor, ‘The End Of The Rainbow’, een album met tien door Taylor geschreven originele nummers.
Het openingsnummer, het melodieuze Berlin, gaat over Berlijn, de stad waar Taylor een week doorbracht, en volgens hem een van de meest levendige en inspirerende steden in de wereld. Steviger is de blues Eternal Damnation, met gitaren, drums en een huilende mondharpsolo. Invitation is een ballad met prachtig pianospel en een fraaie cello van de Amerikaanse cellist Brian Standefer. De soms fluisterende zang van Taylor doet me af en toe denken aan Steve Forbert.
In de blues 2024 zijn mooie bijdragen te horen van de Britse mondharpspeler met Jamaicaanse roots Errol Linton en de Ierse Hammondspeler Justin Carroll. Taylor schreef samen met bassist Mike Seal de pianoballad DWP, over de bureaucratie en vernederingen waarmee werkzoekenden te maken hebben bij het DWP (Department for Work & Pensions). Helder is de bijdrage van Ben Walker op banjo en mandoline in Mary Jane.
Bij het schrijven van Searchin’ For Skip James werd Taylor geïnspireerd door de film Two Trains Running (2016), over de tocht van twee groepjes muziekminnende jongemannen in de zomer van 1964 naar Mississippi op zoek naar de blueslegendes Skip James (1902 – 1969) en Son House (1902 – 1988). Deze zoektocht vond plaats tegen de achtergrond van het bloedige geweld waarmee de invoering van het stemrecht voor zwarte Amerikanen gepaard ging in het diepe zuiden van de VS.
The End is een ballade met mooi akoestisch gitaarspel, een pianosolo en strakke percussie. Way Down In Enniscorthy gaat over de historische plaats in het Ierse graafschap Wrexford, bekend van o.a. bluesfestivals en de Slaney River. Naast de boogiewoogie piano is een hoofdrol weggelegd voor de fantastische ritmesectie Mike Seal (contrabas) en de Poolse Paulina Sczzepaniak (drums, percussie). De ballad Only Beauty Can Save The World, met prachtig pianospel en de virtuoze viool van de Poolse violiste Basia Bartz, is een optimistische oproep voor universele mensenrechten.
De sfeervolle ballad Gaia, vernoemd naar de mythische Griekse godin van de Aarde die Moeder Natuur personifieert, is een hoopvol geloof dat de aarde zichzelf altijd ‘repareert’. Een mooie afsluiter met akoestische en elektrische gitaren en backing vocals van Donna Edmead.
Conclusie:
‘The End Of The Rainbow’ is een heel mooi en sfeervol album.
Tracks:
01. Berlin
02. Eternal Damnation
03. Invitation
04. 2024
05. DWP
06. Mary Jane
07. Searchin For Skip James
08. The End
09. Way Down in Enniscorthy
10. Only Beauty Can Save The World
11. Gaia
Line-up:
Sean Taylor – Vocals, Guitars, Piano & Harmonica
Ben Walker – Guitars, Banjo, Mandolin & Keyboards
Mike Seal – Double Bass & Electric Bass
Paulina Szczepaniak – Percussion & Drums
Errol Linton – Harmonica on ‘2024’
Justin Carroll – Hammond Organ on ‘2024’
Brian Standefer – Cello on ‘Invitation’
Basia Bartz – Violin on ‘Only Beauty Can Save The World’
Donna Edmead – Backing Vocals on ‘2024’ , ‘Way Down In Enniscorthy’ & ‘Gaia’
Website: https://www.seantaylorsongs.com/