Review: Sean McDonald – Have Mercy!
Sean McDonald – Have Mercy!
Format: CD – Digital / Label: Little Village Foundation
Release: 2025
Tekst: Gerard Haarhuis
24 Jaren jong! Sean McDonald. Waarvan zo beeldend gezegd wordt dat hij een oude man is in het lichaam van een jongere! Omdat hij verleden combineert met alles wat in het heden mogelijk is en toch recht doet aan de rijke muzikale geschiedenis van de plaats Augusta in Georgia waar hij geboren is en de plaats dus die al zoveel klinkende namen heeft voortgebracht. Wat te denken van Sharon Jones, James Brown, Amy Grant en J.B. Hutto tot zelfs de onvolprezen klassieke sopraan Jessye Norman om er maar een paar te noemen.
En deze jongeman schijnt dan ook nog eens een wandelende encyclopedie te zijn met een schier eindeloze kennis van alles wat maar een beetje met blues te maken heeft. En als je dan ook nog in staat bent ál die kennis te comprimeren tot een album met 9 nummers, dan belooft dat veel goeds! Of dat waargemaakt wordt, horen we verderop.
Eerst maar eens de samenstelling van de band – eindelijk weer eens een bio met álle informatie over de nummers en wie er allemaal mee doen op het album! Compliment!
Het album Have Mercy! is trouwens verschenen op Little Village Foundation.
En dan nu de bezetting:
– Sean McDonald de hoofdpersoon zelfop vocals en gitaar
– The Morgan Brothers en Marcel Smith op vocals
– Jim Pugh op piano en orgel
– D’Quantae “Q” Johnson op bas
– June Core op drums
– Eric Spaulding op tenor sax
– Jack Sanford op bariton sax
– Mike Rinta op trombone (4)
– Kid Andersen, de mede-producer met Sean, op gitaar (4) zoals we hem vaker tegenkomen als producer die af en toe een gitaar ter hand neemt
– Lisa Leuschner Andersen tenslotte voor de vocals op (2) en ja, Lisa is de vrouw van Kid.
Zoals gezegd, luisteren!
Het openingsnummer My Soul van Rudy Moore, een heerlijk jaren 60 melodie met prachtige soulvolle harmony vocals van de Morgan Brothers, gevolgd door een uitstekende gitaarsolo. Veel “aha’s” en herhalende “My Soul’s” Lekker swingen en uitermate dansbaar nummer!
Een gospelachtig begin op een hamerende piano in Fakin’ It, een eigen nummer van Sean, die de indruk wekt perfect gelukkig te zijn. De waarheid is anders, hij is Fakin’ It. Lekkere solo op de tenor sax, gevolgd door weer een scherpe gitaarsolo. Lekker speels lopend. De hele dag Fakin’ It, net zo lang tot de dag voorbij is en z’n éigen show begint! Mooi! Zelf vind ie dat ie een Oscar verdient…
Opnieuw een eigen nummer van Sean, een langzamere blues dit keer in Killing Me. Mooie ondergrond door de diepe blazers. “Ze” ziet er fantastisch uit, heeft prachtige ogen, maar toch is ze de “devil in disguise”. Mooie interval met sax en keyboards terwijl bas en drums de melodie ondersteunen en Sean weer heel fijn aan de snaren van zijn gitaar mag pulken. Een hele beste blues met mooie vocale uithalen! Maar al dat moois kan niet verhinderen dat she is Killing Me!
Rocking In The Same Old Boat van Deadric Malone is een blues in een vergelijkbaar ritme als het nummer hiervoor. Een orkestrale intro door de blazers en lachen als een boer met kiespijn om de ellende proberen te verhullen dat je allebei donders goed weet dat je Rocking In The Same Old Boat bent. Een heel fijn, heel langzaam wegstervend nummer!
Een lekkere swing met puike bariton sax, die trouwens bijna altijd wel puik is, als intro voor Shuffleboard Swing. Heerlijk in de allerbeste traditie van de dansfeesten uit de jaren 40 en 50 van de vorige eeuw, zeker als er dan ook nog zo overtuigend op het orgel wordt meegespeeld. Het zegt toch wel iets dat zo’n jonge knul zo’n old fashioned nummer in elkaar kan zetten. Je waant je écht in de vorige eeuw. Absoluut jazzy swing met een heldere rol door het hele nummer voor de gitaar van Sean! De enthousiaste commentaren van de bandleden aan het eind van het nummer, spreken boekdelen! Top!!!
Pink Panther is in the house… met zo’n intro… Waarom niet nog een eigen nummer van Sean? Angel Baby, ook een ouderwetse rockabilly doo wop met weer de sax in een schittterende hoofdrol. Wat mij betreft een tekst die waarschijnlijk niet door de Amerikaanse FCC komt, maar… je bent jong en je wilt wat en dat bij voorkeur met die Angel Baby!
Don’t Let The Devil Ride, een langzamere blues, van de hand van Oris Mays en ook weer met dezelfde harmony vocals van de Morgan Brothers, net als in het eerste nummer van dit album. Mét handclapping en de oproep om “Don’t Let The Devil Ride your car.” omdat dat absoluut fout gaat. En mocht “the devil be your boss, than you’ll pay the cost!” en zingen kan Sean ook al zo heerlijk. Lekker swingend met herhalende vocalen toewerkend naar het einde van dit heerlijke nummer! Absoluut top!
Ike Turner geeft ons That’s All I Need, een quasi gospel met weer die heerlijk meeswingende vocals van de Morgan Brothers in een vraag en antwoord met Sean. En weer een lekkere gitaarsolo. Perfecte en goed hoorbare basis van bas en drums! En the party is going on! “All I ask, all I need is a little kissin’, a little huggin’ and a whole lotta
lovin’ from you!” Pá-ráchtig! That’s All I Need!
Helaas maar waar. Alles wat goed is vliegt voorbij. Ik heb het al eens vaker gezegd maar het is ook écht zo. Tijd om er een punt aan te breien met Let’s Call It A Day van Henry Glover. Lekkere rustige piano-blues met rustige begeleiding, heerlijk kabbelende saxen. Zou een Fats Domino kunnen zijn. Maar feit blijft dat Sean er een punt achter zet, maar niet nadat hij ons nog één keer getrakteerd heeft op een hele beste gitaarsolo! “Ze” heeft iemand anders en Sean made up his mind and is not the kind to hang around and be another fool for you. Kappen dus! Let’s Call It A Day.
Negen nummers! Ik zou er nog wel 9 bij willen hebben! Het hele album door overvalt me de verbazing dat zo’n jong iemand zo’n volwassen album neerzet. Inderdaad “een oude man in het lichaam van een jongere. Men zegt wel eens dat mensen geboren zijn met een “oude ziel”. Nou, een beetje mystiek misschien maar wie weet, of is het een vorm van reïncarnatie? Ik weet het niet en eigenlijk boeit me dat ook niet echt. Waar het om gaat dat ‘Have Mercy!’ een prachtalbum is, zonder zwakke nummers! In tegendeel. De door Sean zelf geschreven nummers doen op geen enkele manier onder voor de “oudere” nummers. En dát is een absolute kwaliteit!!! En dan de rest van de gang! The Morgan Brothers à la Mills Brothers en Golden Gate Quartet! Hele beste blazers, lekkere bas, perfect begeleidende drums en alsof dat nog niet genoeg is hebben we dan Sean zelf nog als zanger met een stem waar het meer dan plezierig naar luisteren is en als klap op de vuurpijl zijn prachtige gitaarspel! Het is een groot plezier om naar dit album te mogen luisteren.
En vooruit, er zijn een paar nummers die er met een neuslengte voorsprong uit springen: Killing Me, Shuffleboard Swing, Don’t Let The Devil Ride en That’s All I Need! En de andere nummers? 0,000001 mm achterstand op deze vier! Ben ik duidelijk genoeg?
Tracks:
01. My Soul
02. Fakin’ It
03. Killing Me
04. Rocking In The Same Old Boat
05. Shuffleboard Swing
06. Angel Baby
07. Don’t Let The Devil Ride
08. That’s All I Need
09. Let’s Call It A Day
Website: Facebook